De gifgasaanval waar in april van dit jaar in Syrië 83 mensen mee gedood werden, werd uitgevoerd door de Syrische regering. Dat is nu door onderzoekers van de Verenigde Naties bekend gemaakt. De meeste slachtoffers van de aanval, waarbij gebruik werd gemaakt van het gifgas sarin, waren vrouwen en kinderen. De VN heeft de aanval veroordeeld als een oorlogsmisdaad.
De Syrische regering van Assad heeft zelf altijd glashard ontkend dat ze achter de gifgasaanval op hun eigen bevolking zaten. Ook Poetin, een bondgenoot van Assad, verklaarde in de internationale gemeenschap dat men moest ophouden met het maken van ‘ongefundeerde beschuldigingen’. De VN zegt echter dat het regime van Assad tijdens de Syrische burgeroorlog zeker 27 keer chemische wapens tegen zijn eigen bevolking heeft gebruikt.
Volgens het VN-rapport moeten Syrische burgers beter beschermd worden tegen aanvallen door een coalitie, geleid door Amerika.
Het gebruik van chemische wapens, wordt sinds de Eerste Wereldoorlog gezien als een van de meest amorele vormen van oorlogvoering. Gifgas is namelijk onzichtbaar, willekeurig, niet te controleren, en doodt slachtoffers tergend langzaam en met een grote hoeveelheid lijden. Door ooggetuigen wordt het beschreven als verdrinken, en verbranden tegelijk.
Ik ben zelf ook zo'n poezenmens en toen ik mijn perzische kater Sammy moest laten inslapen vanwege een tumor en pijn in zijn buik, kwam ik thuis en appte mijn buurvrouw, die voor het asiel in mijn woonplaats zwerfkatten en kittens opvangt. Ze appte me terug, dat ik maar eens moest komen kijken want nu had ze toch zo'n schattig rood poesje! Mijn verdriet was groot en thuis hield ik het ook niet uit en kwam daar binnen en dat poesje keek me aan, kwam naar me toe, streek langs mijn been en ik was verkocht. Nog nooit zoiets meegemaakt en ben nu 72 jaar en vanaf mijn jeugd al poezen om me heen gehad. Ja, dat doen katten met je: ze pakken je in en Noortje woont nu bij mij en ik ben zo ontzettend blij en gelukkig met haar. Ik ben gewoon verliefd op mijn Noortje.