Vliegend Spaghettimonster, Geheiligd Zij Uw naam

Geachte professor Stefan Paas,

Woensdagavond was u te gast bij Knevel & Van den Brink. U ging er, naar aanleiding van het nationale religiedebat op 29 januari, in debat over de vraag of het nog redelijk is om in God te geloven.

U vindt van wel en schreef met Rik Peels het boek ‘God bewijzen. Argumenten voor en tegen geloven’. Uw tafelgenoot, de heer Herman Philipse, denkt er als auteur van ‘Het atheïstisch manifest’ anders over. Hij haalde een aantal argumenten aan voor de onredelijkheid van religie, zoals de voortschrijdende wetenschappelijke ontwikkeling die het geloof in het bestaan van God steeds meer op losse schroeven doet staan.

U keek zuur en verongelijkt, professor Paas, toen de heer Philipse met argumenten kwam. Als tegenargument voor het bestaan van God haalde u zelf aan dat mensen overal ter wereld geloven. Daarna, toen uw argumentendoosje al snel leeg bleek te zijn, toverde u het ‘kosmologisch argument’ tevoorschijn. ‘Het moet toch ergens begonnen zijn’, zei u. ‘Alles wat begon, heeft een oorzaak.’ Die oorzaak is voor u God, die u vaag omschreef als ‘eeuwig en immaterieel’. Toen iemand u vroeg waarom God dan niet gewoon een natuurkracht kan zijn, antwoordde u meteen dat zoiets ook kan en we die kracht niet per se ‘God’ hoeven te noemen.

Ik ben een pastafari 
Nou, professor Paas, toen was het mijn beurt om zuur en verongelijkt te kijken. Uw uitspraken hebben me beledigd en ontgoocheld. Daar zijn twee redenen voor. Ten eerste: niet uw maar mijn God ligt aan de oorsprong van het heelal, en dat weet ik gewoon. Ik ben namelijk een aanhanger van het pastafarisme. Ja, u leest het goed: ik ben een pastafari. De goddelijke kracht die voor mij aan de oorsprong van alles ligt, heet het Vliegende Spaghettimonster – Geheiligd Zij Zijn Naam, Geprezen en Verheven is Hij. Mijn Jezus heet Bobby Henderson, een 24-jarige Amerikaan die in 2005 een brief schreef naar de Kansas State Board of Education. Aanleiding was de beslissing van de onderwijsraad om Intelligent Design voortaan samen met de evolutietheorie te onderwijzen in wetenschapsklassen. Als dat kan, dan moet ook de leer van het Vliegend Spaghettimonster onderwezen worden, aldus Henderson. Ik weet dat u nu de wenkbrauwen fronst, professor Paas, dus ik citeer even uit Bobby’s brief, waarvan het taalgebruik u als Bijbelvast man op uw gemak zal stellen: ‘Ik en vele anderen over de hele wereld geloven sterk dat het universum geschapen werd door een Vliegend Spaghettimonster. Het was Hij die alles wat we zien en voelen geschapen heeft. We zijn ervan overtuigd dat de overweldigende hoeveelheid bewijsmateriaal voor evolutie niets meer dan toeval is, door Hem zo geregeld.’

Ten tweede, professor Paas, ben ik ontgoocheld omdat ik de voorstelling van uw God toch maar een zwaktebod vind. Uw religie is duidelijk inferieur aan de mijne. Ik wéét tenminste hoe het Vliegend Spaghettimonster eruitziet: het is een kluwen spaghetti gewikkeld om twee gehaktballen, met twee ogen op steeltjes. Ik wéét tenminste tot wie ik me richt als ik bid, professor Paas, en hoef het niet wollig over iets ‘immaterieels’ te hebben.

De 8 ‘liever-nieten’ van Kapitein Mosey
 Want bidden doen ook pastafari’s, professor, dus u en ik hebben meer gemeenschappelijk dan u denkt. Dagelijks vraag ik het Vliegend Spaghettimonster om goed voor mezelf, mijn naasten en de aarde te zorgen – al sluiten wij onze gebeden niet af met ‘Amen’ maar ‘Ramen’ – ramen is een van oorsprong Japanse noedelsoort. Ook wij hebben een hemel, waar goede pastafari’s biervulkanen en een stripperfabriek kunnen vinden. In de hel kan dat ook, maar daar is het bier bedorven en hebben de strippers een geslachtsziekte. Een andere gelijkenis, professor Paas, is dat ook het pastafarisme een soort 10 geboden heeft: wij hebben de 8 ‘liever-nieten’. Aanvankelijk waren het er 10, geschreven op stenen tabletten, maar piraat Kapitein Mosey (piraten zijn onze hoogste heiligen) heeft er per ongeluk twee laten vallen. Een van onze belangrijkste liever-nieten luidt als volgt:

‘Ik heb liever niet dat je mijn bestaan gebruikt als middel om te onderdrukken, onderwerpen, straffen, iemands ingewanden eruit te halen, en/of, je weet wel, gemeen te zijn tegen anderen.’

Net zoals u, professor Paas, zien wij in de natuur bewijzen van de scheppingskracht van het Vliegend Spaghettimonster. De snaartheorie is een voorbeeld: bestaat alle materie niet uit fijne spaghettiachtige snaartjes? Het flagellum van bacteriën is een ander bewijs: het kan toch niet anders of zoiets complex en spaghetti-achtig is niet per ongeluk ontstaan?

Discriminatie tegen pastafari’s 
Tot slot hebben de pastafari’s het als aanhangers van een nog jonge religie niet altijd gemakkelijk – net als de eerste christenen, professor Paas. In augustus vorig jaar werden in Rusland acht pastafari’s gearresteerd tijdens een vreedzame bijeenkomst. We blijven echter standvastig in de verspreiding van ons geloof en boeken vooruitgang. Zo mocht onze Tsjechische broeder-pastafari Lukas Novy voor zijn paspoort op de foto met een vergiet van wit plastic, het hoofddeksel dat wij vanwege ons geloof moeten dragen uit respect voor het Vliegend Spaghettimonster. De Tsjechische autoriteiten vonden dat zij het verzoek van Novy niet konden weigeren, op grond van de wetten die gelden ten aanzien van de godsdienstvrijheid.

U kijkt vast inmiddels niet langer zuur, professor Paas, maar lacht meewarig. U gelooft niet in mijn Vliegend Spaghettimonster – Geheiligd Zij Zijn Naam, Geprezen en Verheven is Hij. U wilt mij vragen welk bewijs ik heb voor het bestaan van het Vliegend Spaghettimonster, maar u mag mij die vraag niet stellen. Immers: tijdens Knevel & Van den Brink heeft u gezegd dat een argument niet nodig is om het bestaan van uw God te bewijzen. Ik hoef dus zelf geen bewijs te hebben dat mijn God werkelijker is dan de uwe.

Ik stel u dan ook, afsluitend, de vraag om mij komende week uit te nodigen voor het nationale religiedebat. U beweert dat geloof ingebakken is in de mens, dus u zult mij vast een kans geven. Ik zal present zijn, getooid in piratenpak en met wit plastic vergiet op het hoofd.

Ramen,

Ann De Craemer