Tientallen linkse activisten zijn slachtoffer van intimidatiecampagnes.
De vrijheid van meningsuiting staat volgens sommigen onder druk door een linkse ‘cancel culture’. Het zou rechtse mensen onmogelijk worden gemaakt om vrijuit te kunnen spreken. Hiermee wordt eigenlijk gesuggereerd dat mensen die zich racistisch of seksistisch uitlaten, vrijgesteld zouden moeten worden van kritiek. De werkelijke cancel culture, die het mensen onmogelijk probeert te maken om uit te komen voor hun mening, komt uit de extreemrechtse hoek.
Laten we kijken naar het anonieme Twitter-account Vizier op Links, wat al vaak in opspraak is gekomen. Met bijna 17.000 volgers wil het account zogezegd linkse activisten “ontmaskeren” en deelt daarbij vaak informatie zoals waar iemand werkt, met het duidelijke doel om politici, academici, journalisten, vakbondsleden en activisten te intimideren.
De lijst van slachtoffers is te lang om op te noemen. Afgelopen weekend werden historicus Nadia Bouras, GroenLinkser Huub Bellemakers, kunstenaar Yuri Veerman en activist Devika Partiman nog thuis geïntimideerd door aanhangers van Vizier op Links. Dit overkwam eerder ook activist Marisella de Cuba, die begin dit jaar betrokken was bij een actie tegen het standbeeld van JP Coen in Hoorn. We zoomen even in op haar situatie omdat hieruit blijkt dat het succes van deze intimidatiecampagnes valt of staat bij de wijze waarop de politiek, politie en werkgevers hiermee omgaan.
JP Coen was als gouverneur-generaal van de VOC verantwoordelijk voor het afslachten van bijna 15.000 inwoners van de Banda-eilanden in voormalig Nederlands Indië. Desalniettemin wordt Coen vereerd in Hoorn met een enorm standbeeld op het belangrijkste stadsplein. De Cuba had gebruik gemaakt van haar recht op betoging met als enige actie de tekst “Weg met JP Coen” op straat te schrijven met milieuvriendelijke krijtspray, het type krijt dat vanzelf verdwijnt door regen en zonlicht. Burgemeester Jan Nieuwenburg bestempelde dit onterecht als ‘vernieling’ en deed aangifte.
Het account Vizier op Links pikte dit op en tagde CED, de werkgever van De Cuba. Vervolgens werd het bericht honderden keren gedeeld op Twitter en werd het ook overgenomen door haatblog GeenStijl. Al snel kreeg De Cuba te horen dat haar contract niet werd verlengd. In tegenstelling tot wat CED beweert , blijkt uit een interne mail aan medewerkers dat De Cuba wel degelijk is ontslagen als gevolg van de actie. Ook kreeg De Cuba een brief op haar thuisadres , met de sticker van Vizier op Links: “geobserveerde locatie”, oftewel: we weten waar je woont en we houden je in de gaten.
De situatie van De Cuba staat niet op zichzelf en in tegenstelling tot de steun die de afgelopen dagen werd uitgesproken door politici richting Bouras, konden activisten zoals De Cuba en veel anderen niet rekenen op de steun van de gevestigde politiek. Sterker, in het geval van De Cuba is het zelfs zo dat de politiek en politie in Hoorn haar jarenlang niet serieus hebben genomen ondanks aanhoudende (doods)bedreigingen vanuit de extreemrechtse hoek.
Tientallen linkse activisten zijn slachtoffer van soortgelijke intimidatiecampagnes, die vaak gewicht krijgen omdat de berichten van Vizier op Links worden gedeeld door een netwerk van politici, opiniemakers, columnisten en media die extreemrechts gedachtegoed verspreiden. Gevestigde media zoals NOS en AD hebben het account ook als bron gebruikt. Als reactie heeft burgerbeweging DeGoedeZaak een project gelanceerd om Eerste Hulp bij Online Haat te bieden. Het probleem wordt inmiddels ook erkend door ministerie van Sociale Zaken , die gemeenten en professionals hulp bieden om extreemrechts gedachtengoed te herkennen.
De intimidatie uit extreemrechtse hoek beperkt zich echter niet alleen tot online aanvallen, intimidatie en bedreigingen, linkse activisten zijn hun woning of baan kwijtgeraakt en worden steeds vaker geconfronteerd met fysiek geweld. Hiermee staat niet alleen het recht op vrijheid van meningsuiting, maar ook het recht op betoging onder druk. Als we onze democratie willen beschermen, dan kunnen we dit niet accepteren.
Dit is een aangepaste en ingekorte versie van een open brief in solidariteit met Marisella de Cuba die is ondertekend door 64 organisaties, waaronder Asian Raisins, BROODBUIS, Code Rood, Colored Qollective, Comité 21 maart, Dance with Pride, De Bovengrondse, EMCEMO, Extinction Rebellion Nederland, Internationale Socialisten, Kick Out Zwarte Piet, Meld Islamofobie, Neighborhood Feminists, Oy Vey Acts, Pan Asian Collective, Queers4Climate, S.P.E.A.K (moslimvrouwencollectief), Stem op een Vrouw, Vloerwerk.org, Voor 14 Amsterdam en Women’s March Nederland.