Verzet tegen linkse docenten: tips voor jonge aanhangers van Baudet

De jongerenorganisatie van het Forum voor Democratie komt bijeen op het Circuit in Zandvoort. Hoofdspreker is prof. dr. Paul Cliteur. Hij behandelt het thema ‘Kom in verzet tegen je docenten.’ Een en ander wordt door dr. Thierry Baudet in een tweet verduidelijkt: bedoeld wordt hier linkse docenten. Omdat ik de kwaadste niet ben, heb ik nu vast enige tips die zeker van pas komen als het erom gaat deze linkse docenten het leven zuur te maken.

De eenvoudigste tactiek is natuurlijk onwelgevallige persoonlijkheden op de katheder het spreken onmogelijk te maken. Of om ze zo te beledigen dat ze het verder verdommen om nog in een collegezaal te verschijnen. Dit hebben linkse studenten in de jaren zestig gedaan met de professoren Arie den Hollander  en Hans Daudt. De kritiek op beide hoogleraren leek overigens als twee druppels water op wat de ‘linkse’ docenten nu te horen krijgen. Hun colleges waren bevooroordeeld en zij weigerden door de studenten van die dagen bewonderde stromingen en auteurs te behandelen. Er was in die jaren een soort herontdekking van Marx en het Marxisme gaande en activistische studenten wilden dat die benadering meer ruimte kreeg op de universiteit.

Argumenten De meest radicale onder hen waren in toon, stijl, gedrag en garderobe net Yernaz Ramausarting, die wil dat in de collegezalen het woord van Ayn Rand wordt verkondigd. Met háár maakte ik al in de jaren zeventig van de vorige eeuw kennis omdat een buurman op de studentenflat aan de Cleyndertweg in Amsterdam-Noord stukgelezen paperbackuitgaven van haar boeken bewaarde alsof het goudstaven waren. Die romans, daar was geen doorkomen aan, maar ze schreef heldere essays. Het leek wel of ze een foto had gemaakt van haar geboorteland, de Sovjet Unie, en dat in negatief had afgedrukt. Ze schetste een maatschappijmodel waarin iedereen alles mocht en de staat eigenlijk alleen het particulier bezit beschermde. Al het overige – letterlijk – liet Rand aan de markt over en het vrije spel der maatschappelijke krachten. Wie er anders over dacht, hield alleen maar de menselijke vooruitgang tegen. Diezelfde redenering trof ik in mijn studententijd aan bij strenge marxisten. Zij dachten ook dat zij de vooruitgang bespoedigden terwijl iedereen met andere denkbeelden die tegen probeerde te houden.

Ik dwaal af. Ik kom terug op het oorspronkelijke thema: hoe kom je in verzet tegen (linkse) docenten? Wegtreiteren kan lukken maar alleen als het gaat om gehate docenten met weinig sociale intelligentie. Dan nog is een tweede voorwaarde dat de decanen, de collega´s en de colleges van bestuur te laf zijn om een beschermende ring  om de links bevonden steen des aanstoots te vormen. Ook moet een grote meerderheid van de studenten je in ieder geval laten begaan. Zij hebben de neiging dat niet te doen omdat in het hoger onderwijs de zogenaamde academische vrijheid nog iets betekent: iedereen mag doceren wat hij of zij wil. Je wijkt alleen voor argumenten en argumenten zijn volgens de meeste studenten – toen en nu – het enige aanvaardbare strijdmiddel. Kijk maar naar de academische promotie: de plechtigheid is gebaseerd op de uitwisseling van argumenten.

Inhoudelijk Duik dus in de boeken. Doorgrond de methodologie van de gewraakte docent. Analyseer de colleges. Stel vast waar hij wetenschappelijke steken laat vallen. Definieer ze. Laat zien waarom jouw methodologie superieur is en tot betere resultaten leidt. Op deze manier raak je natuurlijk in debat met de linkse docenten en je hebt kans dat ze weerwerk bieden. Dat moet je op een inhoudelijke manier kunnen overklassen. Anders wordt hun gelijk bevestigd. Universiteiten functioneren zo ongeveer sinds de middeleeuwen.

Het gaat niet aan om docenten lastig te vallen als zij zich een sneer veroorloven aan het adres van dr. Baudet of de heer Wilders. De boog kan niet altijd gespannen zijn en je mag op de katheder best laten zien waar je in het politieke, maatschappelijke of religieuze spectrum staat. Een afgedwongen neutraliteit, een opgelegde grijsheid, maakt het alleen maar moeilijker om een docent werkelijk te leren kennen. Kijk naar het idool prof. dr. Paul Cliteur. Deze hoogleraar heeft een glashelder politiek profiel. Dit geldt ook voor zijn geestverwant prof. dr. Afsin Elian of prof. dr. Andreas Kinneging, die destijds Rutger Castricum bij de strot greep om er zeker van te zijn dat deze hem goed begreep.

Dus niet met insinuaties werken. Dat doe je maar als je stemmen werft voor de gemeenteraad. Ook het actie voeren voor een Berufsverbot zal niet met succes bekroond worden zolang Nederland geen bewind van Poolse of Hongaarse snit kent.

Kortom: verzet tegen linkse docenten vereist veel inspanning en is een zaak van lange adem. Het betekent veel lezen, veel studeren, veel schrijven. Het kost nu eenmaal tijd om zelf geleerde te worden. Helaas, er zit niets anders op. Als je een agitator bent in het diepst van je gedachten, hoor je op straat thuis en niet in de collegezaal. Maar de beloning is groot: als je goed je best doet, mag je die linkse docent opvolgen als hij of zij met emeritaat gaat.

Word je eindelijk serieus genomen.

Cc-foto: Yvonnep

Noot van de redactie: dit opiniestuk is een reactie op deze oproep  van Thierry Baudet.