Verbroken beloftes
Wederom toont het kabinet aan dat het doordrenkt is met vreemdelingenhaat.
“Kabinet haalt Afghaanse bewakers toch niet naar Nederland,” schreef de NOS vanochtend. Ongeveer tweehonderd Afghaanse bewakers die voor Nederland hebben gewerkt tijdens de militaire aanwezigheid in Afghanistan, mogen toch niet met hun gezinnen naar Nederland komen. Dat hebben de ministeries Buitenlandse Zaken, Defensie en Asiel en Migratie besloten. Daarmee heeft Schoof-I besloten om de besluiten van het vorige kabinet terug te draaien — dat kabinet had toegezegd om extra moeite te doen voor deze bewakers op verzoek van een meerderheid van de Tweede Kamer destijds.
Dit besluit toont aan dat Schoof-I niks meer is dan een buikspreekpop van de coalitiepartijen en laat zich voeden door haat voor de Ander — hoe Wilders de minister-president rond commandeert op Twitter en ervoor zorgt dat Faber louter PVV-standpunten blijft uitvoeren, zijn hier onmiskenbare voorbeelden van. De enige prioriteit van dit kabinet is dus het uitvoeren van zondebokpolitiek en de Nederlandse bodem verder vergiftigen met egoïsme en onmenselijkheid. Het maakt blijkbaar niet uit dat al die mensen inspanningen hebben geleverd voor Nederland door Nederlandse militairen en diplomaten te helpen. Het maakt niet uit dat deze toezeggingen al gedaan waren. Wat alleen uitmaakt voor dit kabinet en deze coalitie is het feit dat ze weer een kans zien om mensen buiten Europa te weren.
Het is zeer opzichtig dat dit easy wins zijn. De beloftes over ‘het strengste asielbeleid ooit’ zijn vooralsnog leeg en slechts voor de bühne en de plannen hiervoor druisen geheel tegen de principes en wetten van de democratische rechtsstaat in — plannen die de hele politieke stabiliteit van dit kabinet én het land wankel maakt. Dus om alsnog hun harteloosheid te etaleren, kiezen deze ministers ervoor om de Afghaanse bewakers te weren. Zij zijn de nieuwste zondebokken in het xenofobe geblaat voor het (extreem)rechtse electoraat. Zolang het kabinet en de coalitie maar de aandacht blijft vestigen op het schijnprobleem van migratie hoeft het de rest van de problemen in Nederland niet op te lossen.
Wat hier gebeurt, overstijgt het idee van politieke beloftes. We hebben ook een morele plicht. Naar deze bewakers maar ook naar onszelf. Als je als overheid écht wil focussen op het welzijn en de ontwikkeling van Nederland, dan zul je ook acht moeten hebben voor de normen en waarden van de samenleving. Want hoe je het wendt of keert, dit soort besluiten stralen door naar de rest van de samenleving. Het gebrek aan medemenselijkheid verloedert de maatschappij doordat het een vruchtbare bodem creëert voor nog meer egoïsme en onverschilligheid. Is dit hoe we het Nederland van de toekomst voor ons zien?
Bij veel besluiten van de Nederlandse overheid kunnen we vraagtekens zetten. Zo ook bij dit besluit. Willen we dit gebrek aan moraliteit meegeven aan de volgende generaties?
Of kiezen we ervoor om beloftes na te komen en te laten zien dat integriteit en medemenselijkheid essentiële normen en waarden zijn in de Nederlandse samenleving?