Veganisme is zo 1996

Ik ben geen veganist meer. De term stamt uit een tijdperk waarin veganisten ironisch genoeg in het geitenwollensokken hoekje werden geduwd.  En begrijp me niet verkeerd, ik consumeer en draag nog steeds geen dierlijke producten. Maar ik wens niet langer veganist genoemd te worden. Waarom? Omdat ik simpelweg geloof dat morele, ethische verantwoording geen label hoeft te dragen.

Het bewust ervoor kiezen bepaalde producten niet te kopen doe je namelijk niet zonder reden. Ik eet bijvoorbeeld geen eieren omdat ik niet wil bijdragen aan de massale vernietiging van mannetjeskuikens in de eierindustrie. Ik drink bijvoorbeeld geen melk, omdat ik niet wil dat koeien kunstmatig bezwangerd worden om vervolgens direct na de geboorte van hun kind gescheiden te worden. In z’n algemeenheid samengevat gebruik ik geen dieren omdat ik het niet vind kunnen dat levende wezens worden gezien als handelswaar, als materiaal. Om nog maar even te zwijgen over de twee hectare aan Amazone die per minuut verloren gaat aan sojateelt om al die dieren hier van goedkope eiwitten te voorzien.

Hiervoor hoef ik geen enorme dierenliefhebber te zijn. Sterker nog, voordat ik deze keuze maakte zou ik mezelf ook zeker niet als enorme dierenliefhebber hebben bestempeld. Ik had ooit een zwarte kater die mijn huis bezette en waarmee ik het meestal goed kon vinden, maar daar hield het zo’n beetje wel mee op.

De keuze om geen dierlijke producten te gebruiken komt puur voort uit een zeker gevoel van onrecht, de verachting van een industrie die harteloos omgaat met planeetgenoten. Een industrie die letterlijk over lijken gaat en daar het vertrouwen van de consument schaamteloos voor misbruikt. Want zeg nou eens eerlijk, we moeten het hebben van dierenrechtenactivisten als we erachter willen komen wat er echt aan de hand is. De waarheid is namelijk niet bepaald een smakelijke reclame voor die slavink of frikandel.

Waarom zou ik voor dit alles veganist genoemd willen worden? Waarom moet het hebben van bepaalde normen en waarden een naam hebben? De definitie van veganisme is het gebruik van dieren reduceren tot nul, wat in zekere zin praktisch onmogelijk is in een wereld die daar niet op is ingericht. Wat je als veganist ongeveer net zo hypocriet maakt als iemand die – voor de dieren – “maar” één keer per week vlees eet. Maar dat hypocriet zijn is niet erg. Iedereen is hypocriet. Wat je pas écht een vervelend persoon maakt is het probleem erkennen en er vervolgens niets mee doen. Zoals Albert Einstein zei: “Zij die het privilege hebben om te weten, hebben de taak om te handelen.”.

Welke labels zouden we allemaal moeten gaan hangen aan mensen die om andere morele redenen bepaalde producten of diensten laten staan? Hoe noem je bijvoorbeeld iemand die geen gebruik maakt van prostituees om mensenhandel niet in de hand te spelen? Of iemand die de auto laat staan om geen fossiele brandstoffen te verspillen? Het zijn gewoon allemaal mensen met een verlangen om de wereld een beetje beter te maken.