Universiteit Brussel door het stof voor seksistisch kledingvoorschrift

sexuele begeerte is een mooi iets, dat is bij seksisme het probleem niet. Het wordt pas seksisme als van bovenaf eenzijdig de lust bij één geslacht wordt gestimuleerd.

Ik ben gepromoveerd toen ik al in de vijftig was en had toen geen zin meer een studentikoos rokkostuum te horen, dus heb een keurig donker pak aangetrokken. Dat vond ik passender. Het voorschrift van mijn universiteit is dat je iets aan moet trekken dat in overeenstemming is met het belang dat de universiteit hecht aan de promotie. Na allerlei gedoe was het dus passend geweest als ik speciaal voor de gelegenheid zo'n modieuze spijkerbroek met gaten had gekocht, en die had gecombineerd met een vaal T-shirt. Regels zijn regels. Universiteiten krijgen relatief veel geld voor promoties, dis keken ze me van meet af aan aan met eurotekens in de ogen. De verdediging van het proefschrift dient maar één zakelijk doel: controleren of je het proefschrift zelf hebt geschreven - althans zo goed in de materie thuis bent dat je geloofwaardig kunt doen alsof. Zak je voor deze test dan moeten ze je arresteren wegens valsheid in geschrifte en moet je de nacht doorbrengen in een politiecel. Dan is een rokkostuum niet prettig. Omdat ik een zgn. buitenpromovendus was (d.w.z. niet in dienst van de universiteit) kon de universiteit eigenlijk niets anders van mij verlangen dan de verdediging van het proefschrift. Niettemin eisen ze dat ik een zgn. lekenpraatje zou houden. Dat is dus eigenllijk omkoping: een extra prestatie verlangen als voorwaarde. Ook wilden ze dat ik het proefschrift beschikbaar zou maken voor opslag in de "repository" van de universiteit. Dat heb ik geweigerd: ik heb altijd nog zelf het auteursrecht en daarmee beslissingsrecht. Gelukkig kreeg ik de gelegenheid om het proefschrift pas achteraf te publiceren (zoals in het buitenland gebruikelijk is). Het proefschift had ik geschreven om door de verdediging te komen, wat de leesbaarheid niet ten goede komt, temeer omdat één van mijn beide promotoren geen verstand had van het onderwerp en ik dus een inleiding moest geven die eigenlijk overbodig had moeten zijn. Bij promoties is vaak gedoe. Universiteiten stellen "promotiedecanen" aan om te zorgen dat de promotie toch doorgaat, want ze hebben het geld hard nodig. Ik werk heel zelfstandig en kon het dus ook zonder begeleiding doen. Mijn promotor heeft me wel een enkel nuttig advies gegeven, maar eigenlijk had hij toch geen tijd voor mij, want hij was veel te druk met het opzetten van lucratieve cursussen die moesten voorkomen dat de faculteit failliet zou gaan. De dikte van een proefschrift is reglementair gemaximeerd, omdat het nakijken van een te dik proefschrift te veel tijd vergt, en tijd = geld. Daarbij geldt een maximum van 70.000 tot 100.000 woorden. Een wiskundige die zoveel woorden nodig heeft is wijdlopig, maar in de humaniora is dat een knellende limiet. En dan promoveren 95% van de promovendi niet "cum laude". Ze willen niet dat die kwalificatie infleert. Maar ze vergeten dat in sommige buitenlanden "cum laude" ongeveer het rapportcijfer 7 is, en er ook nog "magna cum laude" (8) en "summa cum laude (9) bestaat. Als je daar zonder "cum laude" promoveert ("rite") is dat een zesje. 95% van de promovendi haalt dus niet meer dan een zesje!

[Ik vind het juist seksistisch voor de mannen.] Seksisme maakt onderscheid tussen mannen en vrouwen, dat is de definitie die ervoor zorgt dat elk seksimse seksistisch is voor manen en vrouwen tegelijk. Dus ja je hebt gelijk, maar ach het is een open deur.

leest! 'et les hommes, un costume.' Al kan ook dat sexistisch geinterpreteerd worden ;)

Er is inderdaad helemaal niets met sandalen. Het is zelfs volstrekt idioot dat die niet zouden mogen. Misschien is een peniskoker iets voor U? Als enige kleding, zoals het hoort.

Ik weet niet of het een taalregio-dingetje is, maar hier in Parijs hebben de dames in open schoenen of sandalen daadwerkelijk erg lange tenen ;)

@ TomMeijer Proest! Je ziet het ook al voor je?

Wat die peniskoker betreft: ik heb geprobeerd het na te gaan maar ik kon niet vinden waar het gebeurd is. Aan een Australische universiteit werd de buitenlandse promovendi gesuggereerd naar promoties te komen in het gala van hun land. Een promovendus uit Papua New Guinea wenste daarop in peniskoker te verschijnen. De universiteit wilde daarop voor hem een uitzondering maken. Hij is daarop in beroep gegaan, heeft gedreigd met een rechtzaak en het daarna terecht gewonnen.