Uit het niets zinspeelde Caroline van der Plas op een bestorming van het parlement

Zoals iedereen na vier jaar zich nog de roemruchte speech van Baudet over de ‘Uil van Minerva’ herinnert, zo zijn de woorden van Caroline van der Plas de dag na de verkiezingen al weggewaaid met het fijnstof. Geen speech maar veel gestamel. ”Dit is gewoon zo verpletterend,” zei de BBB-winnaar voor de camera van de NOS.

Toch zou het kunnen dat sommige van haar woorden later toch belangrijk blijken. Helemaal aan het eind van de verkiezingsavond, het middernachtelijk uur is al verstreken en de uilen schuilen tot de morgenschemer, komt Van der Plas nog een keer aan het woord. Verslaggever Jorn Jonker van de NOS interviewt haar - om nog verstaanbaar te zijn buiten de verkiezingszaal, waar het feest is losgebarsten.

“Wat zou u ervan vinden als ze (de coalitie BT) het alsnog over links zou proberen?, vraag hij.

Het gezicht van Van der Plas verstrakt: “Ik vind het een schoffering van de kiezer. Ze moeten zich (..) afvragen wat de kiezer gezegd heeft: ‘Wij zeggen het draagvlak in deze regering op’. En als je in dezelfde adem zegt: we gaan het over links proberen… Dit is precies het probleem dat burgers hebben: ze luisteren niet naar ons.”

En dan komen de woorden, die we ons misschien later toch zullen herinneren: “Mensen zijn het zat, weet je. Ze willen het parlement niet uit de Tweede Kamer slepen. Ze willen gehoord en gezien worden. Maar met zo’n reactie denk ik: wat ben je aan het doen?”

Daar wordt het interview afgebroken. De uitzending zit er bijna op.

In mijn oor klinkt een hondenfluitje. Welke winnaar begint zomaar uit het niets over de bestorming van het Capitool? Het klinkt dreigend. Ooit zei iemand aan de telefoon tegen mij: ‘We gaan geen knokploeg op je af sturen’. Ik was gealarmeerd, niet gerustgesteld.

Zeker, de BBB heeft twintig procent van de stemmen gehaald en dan ben je in dit versnipperde land de grootste. Maar dat geeft je nog niet het recht namens ‘de’ kiezer te spreken en al helemaal niet om verholen te dreigen dat de tractoren de volgende keer niet voor de deuren van het parlement stoppen als de agro-industrie zijn zin niet krijgt.