Uit de kast komen als autist is niet makkelijk en al helemaal niet als vrouw

Vanuit mijn eigen kleine hoekje op het spectrum stapte ik onlangs in het kleurrijke universum van Koen Bruning's boekpresentatie, "Leven op het Spectrum". Het werd een avond waarin ik mijn eigen puzzelstukjes begon te herkennen.

Met een dosis luchtige sarcasme en een vleugje serieuze reflectie duik ik in de rollercoaster die het leven als autist met zich meebrengt. Uit de kast komen als autist is geen alledaagse bezigheid. Als vrouw zijnde is het al helemaal een uitdaging, want diagnoses lijken soms later te komen dan de gemiddelde regenbui.

Wanneer je dan eindelijk de moed hebt verzameld om jezelf als autist te identificeren, word je vaak begroet met opmerkingen als "Iedereen is toch een beetje autistisch?" Ja, natuurlijk, laten we allemaal gewoon een beetje autistisch zijn tijdens de brunch op zondag.

En dan die onvermijdelijke reactie: "Maar je ziet er helemaal niet uit als een autist!" Want tja, hoe ziet een autist er eigenlijk uit? Zijn we allemaal gehuld in regenbogen en sensorische dekens?

Mijn zoektocht naar antwoorden leidde me naar het inzicht dat neurodiversiteit niet te vangen is in stereotypen. In mijn eigen queeste naar verbinding en begrip, ben ik begonnen aan een nieuw project: Zichtbaar Spectrum. Een nog op te zetten platform voor autistische kunstenaars van allerlei pluimage. Van muzikanten tot schrijvers, spoken word-artiesten tot tekenaars – alles wat maar enigszins kunst ademt, is welkom.

Het idee is simpel: bijeenkomsten organiseren waarin autisten, in al hun unieke pracht, kunnen samenkomen. Een gemeenschap waar begrip heerst en waar creativiteit bloeit.

Nu rest alleen de vraag: is er werkelijk behoefte aan? Mijn autistische zelf schreeuwt ja, maar het blijft een kunst om te ontdekken of anderen ook deze behoefte voelen. En hier begint mijn roep om hulp. Want hoewel ik brand van verlangen om dit project te laten slagen, is het communicatieve aspect mijn achilleshiel.

Hoe bereik ik mensen als ik worstel met spreken voor grote groepen of simpelweg de telefoon opnemen? Een ware uitdaging waarbij ik mijn eigen handleiding lijk te missen. Dus, lieve mede-autisten en bondgenoten, wie helpt deze autist op weg?

Zoals ik al zei is het uiten van hulpvragen niet mijn sterkste punt, maar met Zichtbaar Spectrum hoop ik een ruimte te creëren waar we gezamenlijk kunnen stralen, kunst maken en vooral begrepen worden. Samen kleuren we het spectrum, en ik hoop dat mijn project een inclusief palet zal zijn voor iedereen die zichzelf herkent in de prachtige diversiteit van het autistische leven.

cc-foto: Igor Myroshnichenko