Het nieuwe pensioenstelsel was nog maar koud door de Eerste Kamer aangenomen toen pensioendeskundigen van verschillende disciplines luidkeels gefundeerde kritiek ventileerden over de risico’s van de invoering van dit nieuwe pensioenstelsel.
Een wet aannemen is iets anders dan diezelfde wet risicoloos in een weerbarstige praktijk met vele onzekere factoren kunnen invoeren. Zeker als veel seinen voor een veilige en succesvolle uitvoering van een wet met vele open eindjes nog op rood staan.
Het is dan ook zeker niet denkbeeldig meer dat de thans bekende latente uitvoeringsproblemen en risico’s een tweede soort Toeslagenaffaire kunnen veroorzaken. Tenslotte gaat het om een historische transitie van gespaard collectief vermogen met een omvang van 1,5 keer het Bruto Nationaal Product van Nederland. Dan zou je verwachten dat bij de totstandkoming van de wet uitgebreid en zorgvuldig naar alle voorzienbare risico’s gekeken zou zijn. Het tegendeel is helaas waar!
Alle significante problemen werden door een meerderheid van de politici en de regering botweg ontkend, genegeerd of gebagatelliseerd. Zoals bijvoorbeeld feitelijke capaciteitsproblemen bij de pensioenfondsen in een tijd van arbeidskrapte. Om nog maar te zwijgen van betrouwbare ICT-systemen om deze ongekende mega operatie fatsoenlijk zonder grote ongelukken en incidenten voor alle pensioendeelnemers te kunnen uitvoeren.
Gerenommeerde pensioenadvocaten verwachten dan ook een vloedgolf aan rechtszaken van pensioendeelnemers met een omvang die de rechterlijke macht volledig kan ontwrichten. De Raad voor de Rechtspraak heeft niet voor niets hiervoor al in een vroeg stadium gewaarschuwd.
Van enige rust op het pensioenfront zal dan ook voorlopig geen sprake zijn. De kans op veel onrust is alleen maar toegenomen. En dat was nu juist niet de bedoeling van het ooit op hoofdlijnen gesloten pensioenakkoord tussen werkgevers, werknemers en de toenmalige regering.