Twijfels bij de iPadschool

Vrijdagavond gingen Jasper van Dijk, woordvoerder hoger onderwijs, cultuur, defensie en ontwikkelingssamenwerking voor de SP, en opiniepeiler Maurice de Hond in discussie bij Knevel & Van den Brink over de zogenaamde iPadscholen.

De opiniepeiler pleit al een tijdje voor een nieuwe vorm van onderwijs in Nederland. Hij haalde goede punten aan tijdens de uitzending. Kinderen moeten inderdaad voorbereid worden op de toekomst, en dus veel eerder en beter geïntegreerd worden in de digitale wereld. Slechts vier procent van al het geschreven materiaal wordt momenteel nog geproduceerd met de pen. De iPad is daarnaast een uitstekende tool om zelf te blijven oefenen met bijvoorbeeld rekensommen. Ook ’s avonds na het eten; iets wat een boek nauwelijks nog lukt.

Verslavende spelletjes Maar ik heb m’n bedenkingen bij een school waarop het peperdure snufje (met ontelbare verslavende spelletjes, maar dat terzijde) centraal staat en de leerlingen vooral individueel kunnen leren. Naast de vraag of er dan nog wel genoeg ruimte is voor discussie en interactie, viel mij met name één opmerking van De Hond op. “We leren onze kinderen nu nog om perfecte krulletters te maken, in plaats van dat we ze leren blind te typen met tien vingers”, benadrukte hij veelvoudig. Natuurlijk is ’t goed om leerlingen zich hierin te laten ontwikkelen, maar De Hond lijkt één zeer belangrijk punt te vergeten.

Naamvallen Ik ga even terug naar mijn mooie schooltijd. De intrede van de rekenmachine was leuk, handig vooral, maar als de batterijen leeg waren schoot je in de stress in plaats van dat je de logische stappen in je hoofd doornam om tot het juiste antwoord te komen. De tafels van vroeger, dáár leerde ik van. Dankzij die oneindige oefeningen kan ik nu sneller hoofdrekenen dan de gemiddelde dartscheidsrechter. Ook thuis op m’n kamer oefenen met de CD-roms voor de taalvakken was geinig, maar ik leerde toch echt meer van de gevreesde, klassikale overhoringen. Mijn leraar Duits deed dan zijn bril af, keek me recht in de ogen aan en zei: “Yannick, ik neem aan dat je netjes je werk hebt gedaan. Na welke voorzetsels wordt de derde naamval áltijd gebruikt?” Ik slikte. Alle ogen op mij gericht. “Uh.. ja meneer, dat zijn aus, bei, mit, nach, seit, von, zu, außer en gegenüber.” Hij knikte, en deed zijn bril weer op. “Je hebt je werk netjes gedaan Yannick.” Ik slaakte een diepe zucht. Wat een spanning was dat. Iedere donderdagmiddag weer.

Ouderwets Maar rijtjes uit je hoofd leren kan toch ook met de iPad? Jazeker. Maar uit onderzoek van het wetenschappelijk tijdschrift Advances in Haptics blijkt dat je iets beter onthoudt wanneer het met de pen wordt opgeschreven, dan wanneer iets wordt getypt. In dit artikel wordt alles haarfijn uitgelegd. Het heeft alles te maken met ’t feit dat ouderwets schrijven meer tijd in beslag neemt en mentaal meer moeite kost. Het gevolg is dat de informatie beter (en langer) wordt onthouden. Als ik nu weer even aan mijn eigen schooltijd terugdenk, klinkt dit erg logisch. Het feit dat ik nooit meer vergeet dat ‘außer’ met een Ringel-s is, kwam door die gevreesde donkergele bladzijde achterin het boek van Duits die ik wel honderd keer heb overgelezen. Niet door een automatische spellingscontrole.

Als we er voor kiezen om onze kinderen naar iPadscholen te sturen, prima, maar dan moeten we niet raar opkijken als ze straks niet meer het rijtje Duitse naamvallen weten, maar nog wel hun persoonlijke record van Candy Crush op kunnen noemen.