Gisteren bekritiseerde Trump opnieuw het besluit van de Biden-regering om Kyiv toe te staan raketten van Amerikaanse makelij af te vuren op Russisch grondgebied. “Ik denk niet dat ze hadden moeten toestaan dat raketten 200 mijl Rusland werden ingeschoten. Ik denk dat dat een slechte zaak was. Dat bracht Noord-Korea binnen.”
Trumps slachtoffer/dader-omkering voorspelt niet veel goeds voor Oekraïne, dat volgens artikel 51 van het VN-Handvest het recht geniet zich tegen een gewapende aanval te verdedigen, inclusief het recht op militaire bijstand. Trump papegaait niet alleen Poetin-woordvoerder Peskov na, die Bidens toestemming voor lange-afstands ATACMS “olie op het vuur” noemde, hij beweert dus zelfs dat dit Rusland provoceerde tot de inzet van Noord-Koreaanse troepen.
Zijn kritiek is overigens een gevolg van Bidens veel te late toestemming aan Oekraïne. Door toe te geven aan zijn angst voor escalatie miste hij een kans toen Rusland vroeg in de oorlog wankelde en liet hij Oekraïne slechts een met de handen op de rug gebonden strikt defensieve oorlog op eigen gebied vechten. Dat werd hem door Poetin in dank afgenomen want deze kreeg daarmee alle ruimte om te escaleren en bovendien met de angst factor te spelen. Bidens risicoaversie had dus slechts een averechts effect.
De Britse premier Keir Starmer liet een ander geluid horen. “Oekraïne heeft alle capaciteit nodig die het kan krijgen”, zo zei hij onder meer op de Joint Expeditionary Force (JEF) conferentie die hij in Estland samen met Scandinavische en Baltische leiders en premier Schoof bijwoonde.
Inderdaad, de enige oplossing voor de oorlog is dat het Westen Oekraïne zonder beperkingen (afgezien van het bombarderen van burgerdoelen) blijft steunen, dit om moeder Rusland te helpen afkicken van haar imperialistische verslaving. Zo niet, dan zal de junkie proberen meer veroveringen te scoren en anderen aanmoedigen ook op rooftocht te gaan.