Tot hier en niet verder: moslimhaat en de politiek van verdeeldheid

Het nieuws dat Pieter Omtzigt tijdens een interview met WNL onthulde, zou een schokgolf door de samenleving moeten sturen. Hij verklaarde dat zijn partij NSC tijdens de coalitieonderhandelingen verregaande en ronduit racistische maatregelen tegen moslims van tafel heeft gekregen. Deze voorstellen, ingediend door de PVV, bevatten onder andere gevangenisstraffen van drie tot vijf jaar voor het bezitten van een Koran of het bezoeken van een moskee. Dit zijn niet zomaar voorstellen; dit zijn giftige ideeën die rechtstreeks ingaan tegen onze rechtsstaat. Zoals het spreekwoord luidt: "Een vos verliest wel zijn haren, maar niet zijn streken." De PVV heeft zich misschien opnieuw uitgevonden als ‘coalitiepartner’, maar de kern blijft hetzelfde: moslimhaat en uitsluiting.

Omtzigt: redder in nood of wolf in schaapskleren?
Pieter Omtzigt schildert zichzelf graag af als een principiële politicus die de rechtsstaat verdedigt. Maar zijn deelname aan deze coalitie roept ernstige vragen op. Hoe kan iemand die beweert op te komen voor de democratie, samenwerken met partijen die zulke racistische en xenofobe voorstellen hebben ingediend? Het spreekwoord zegt: "Wie met pek omgaat, wordt ermee besmet." Door in zee te gaan met de PVV en BBB heeft Omtzigt zijn principes verkwanseld. Zijn krokodillentranen overtuigen niet, zeker niet nu hij het racisme binnen de coalitie bagatelliseert. Terwijl hij in hetzelfde interview erkende dat racistische wetsvoorstellen serieus zijn besproken, blijft hij ontkennen dat dit structureel is. "Wie zich in het hol van de leeuw begeeft, moet niet verbaasd zijn als hij wordt aangevallen."

Schoof en de coalitie: moreel failliet
Het kabinet Schoof heeft inmiddels een patroon laten zien van ontkenning en wegkijken. Toen staatssecretaris Achahbar opstapte, werd racisme als mogelijke oorzaak resoluut van tafel geveegd door Schoof en zijn coalitiegenoten. Dit ondanks de eerder genoemde racistische voorstellen die tijdens de coalitieonderhandelingen op tafel lagen. Zoals het spreekwoord zegt: "De leugen heeft korte benen." Het blijft ongeloofwaardig om te beweren dat er geen sprake is van racisme, terwijl moslims duidelijk worden weggezet als tweederangsburgers. Het feit dat deze coalitie überhaupt met partijen als de PVV samenwerkt, zegt alles over hun prioriteiten. "De vis begint te stinken bij de kop."

Coalitiegenoten zoals Caroline van der Plas proberen ondertussen de schijn hoog te houden. Op sociale media beweerde zij dat de PVV-wetsvoorstellen nooit serieus overwogen zijn. Maar zoals het spreekwoord luidt: "Waar rook is, is vuur." Haar pogingen om de spanningen te sussen zijn niet meer dan een zwakke poging om de vrede binnen de coalitie te bewaren. Van der Plas kiest er bewust voor om in de schaduw van Wilders te blijven staan. "Beter een goede buur dan een verre vriend," maar zij heeft blijkbaar liever een giftige bondgenoot dan eerlijkheid en rechtvaardigheid.

Amsterdam: een lichtend voorbeeld
Terwijl Den Haag struikelt over verdeeldheid en angst, laat Amsterdam zien dat het anders kan. De hoofdstad heeft een duidelijke en progressieve aanpak ontwikkeld tegen moslimhaat en discriminatie. Het is een stad waar inclusie en solidariteit centraal staan. Waarom blijft Den Haag zo ver achter? "Wat de boer niet kent, dat vreet hij niet," lijkt het motto van het kabinet te zijn. Maar het is hoog tijd dat deze benadering landelijk wordt uitgerold. Nederland heeft een visie nodig die een einde maakt aan de politiek van haat en verdeeldheid.

De kracht van eenheid
De islamitische gemeenschap in Nederland moet de ernst van deze situatie erkennen. Te lang hebben we ons laten verdelen door interne meningsverschillen. Het is alsof we vergeten zijn dat "Eendracht maakt macht." Wilders en consorten gebruiken deze verdeeldheid in hun voordeel. Zoals een boer zijn veld ploegt, zaait hij angst en haat om politieke oogsten binnen te halen. Het is tijd om deze strategie te doorbreken. "Wie niet sterk is, moet slim zijn." Het wordt tijd dat de islamitische gemeenschap strategischer en effectiever optreedt tegen deze voortdurende aanvallen.

Maar deze strijd is niet alleen die van moslims. Dit is een strijd voor iedereen die in een rechtvaardige en inclusieve samenleving gelooft. "Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet." De geschiedenis leert ons dat haat tegen één groep nooit beperkt blijft tot die groep. Zodra moslims de eerste slachtoffers worden, zullen anderen volgen. Zoals het bekende gezegde gaat: "Eerst kwamen ze voor de ander, en toen er niemand meer was, kwamen ze voor mij."

Een waarschuwing uit de geschiedenis
De lessen uit de Tweede Wereldoorlog zouden ons juist moeten waarschuwen tegen dit soort gevaarlijke politieke praktijken. Maar wie niet leert van het verleden, is gedoemd het te herhalen. Zoals een oud spreekwoord zegt: "De geschiedenis herhaalt zich." Het gevaar dat nu boven moslims in Nederland hangt, is een waarschuwing voor ons allemaal. De vrijheid van de één is onlosmakelijk verbonden met de vrijheid van de ander. Wanneer de rechten van moslims worden ingeperkt, is het slechts een kwestie van tijd voordat andere groepen hetzelfde lot ondergaan.

Tot hier en niet verder
De boodschap is duidelijk: "Wie zwijgt, stemt toe." Stilte is geen optie meer. Het is tijd om op te staan tegen deze haatpolitiek. Zoals het spreekwoord zegt: "De beste verdediging is een aanval." Samen moeten we laten zien dat Nederland sterker is dan de politiek van verdeeldheid. We mogen niet toestaan dat deze regering, met haar racistische coalitiepartners, onze samenleving verder ontwricht.

Tot hier en niet verder. Dit is het moment om op te staan, om een vuist te maken en te zeggen: "Genoeg is genoeg." Zoals een wijs gezegde luidt: "Wie vecht kan verliezen, maar wie niet vecht heeft al verloren." Deze strijd is niet alleen voor ons, maar voor onze kinderen, voor de toekomst van Nederland, en voor de waarden die ons land ooit groot hebben gemaakt. Samen kunnen we deze haat een halt toeroepen. Maar alleen als we nu handelen.