Timmermans en Moorman willen samensmelten met GroenLinks

Nog voor de nauwere samenwerking in de linkse oppositie echt goed op stoom kon komen, gooide PvdA-leider Lilianne Ploumen zelf de handdoek in de ring. Ze verklaarde zichzelf ongeschikt voor het partijleiderschap en stapte op. Geen tijd om bij de pakken neer te zitten, schrijven Marjolein Moorman en Frans Timmermans in een opiniestuk in de Volkskrant. In plaats daarvan is het nu juist de tijd om nog intensiever de samenwerking te zoeken met GroenLinks. 

Moorman is de Amsterdamse wethouder die als lokale lijsttrekker onlangs de PvdA opnieuw als overwinnaar uit de gemeenteraadsverkiezingen liet komen. Bij de laatste verkiezingen werd de partij zelfs de grootste van de stad. Sinds het vertrek van Ploumen wordt ze geregeld genoemd als kansrijke opvolger. Frans Timmermans is als vicevoorzitter van de Europese Commissie geliefd op links en voor veel PvdA’ers een gedroomde premierskandidaat. In 2019 werd onder zijn leiding de PvdA de grootste bij de Europese verkiezingen. En hij isiemand die mogelijk Mark Rutte naar de kroon kan steken: uit eerdere peilingen bleek dat Timmermans zelfs onder VVD’ers populair is. 

Wie om die laatste reden echter denkt dat onder invloed van Timmermans de PvdA – wederom – een rechtsere koers zal gaan varen, wordt daarin direct tegengesproken in het artikel van hem en Moorman. Al in de tweede alinea winden ze er geen doekjes om:

'Willen we vrijheid, gelijkheid en solidariteit inhoud geven die ons in staat stelt het onrecht uit te bannen, de ongelijkheid te bestrijden en egoïsme en cynisme te vervangen door solidariteit, dan zullen we een heldere sociale en groene koers moeten kiezen.' 

Daarin moet de PvdA volgens het duo niet alleen opereren. Ze wijzen erop dat de partij in 1946 is ontstaan uit een fusie tussen ‘socialisten, vrijzinnigen en progressieve christenen’ die elkaar vonden ‘in de gedachte dat ze samen meer zouden kunnen bereiken dan alleen’. Volgens Moorman en Timmermans zijn de uitdagingen voor de maatschappij nu niet minder groot dan tijdens de wederopbouw:

'De uitdagingen waarvoor we staan zijn zo groot en soms zo bedreigend dat grotere eenheid en doelgerichtheid bitter noodzakelijk zijn. Pandemie, klimaatcrisis, oorlog, toenemende ongelijkheid en afnemende bestaanszekerheid vormen samen een letterlijk ongekende uitdaging voor alle samenlevingen, ook de allerrijkste zoals de onze.' 

Een omslag in het doen en denken wordt volgens Moorman en Timmermans bemoeilijkt door een ‘steeds verdere versnippering van het politieke landschap’ die ‘politieke sturing langzaam, halfslachtig, onduidelijk en steeds meer onnavolgbaar’ maakt. Ze schrijven dat door de grote hoeveelheid partijen burgers zich niet beter, maar steeds minder vertegenwoordigd voelen, wat ‘conservatieve krachten, amoreel “managerialisme” en radicale stemmen’ in de kaart speelt. 

Volgens het duo is er dan ook een doorbraak nodig om uit de politieke impasse te komen waarin de destructieve kabinetten-Rutte gedijen. En die doorbraak is volgens Moorman en Timmermans alleen te bewerkstelligen door de samenwerking op te voeren. Met GroenLinks dus, de partij met wie de PvdA de laatste verkiezingen al een innige band had. Die samenwerking moet verder gaan dan tot nu toe het geval was waarbij de twee apart van elkaar de verkiezingen ingingen, maar beloofden elkaar daarbij ‘niet los te laten’. Moorman en Timmermans spreken nu zelfs van ‘verbinding’ met de partij van Jesse Klaver, ongeacht bezwaren en belemmeringen vanuit beide partijen: ‘Ons diepe geloof in onze idealen en de noodzaak van realisatie daarvan in deze tijd, doet ons beseffen dat ons land onze gebundelde krachten nodig heeft.’

Een nog verdergaande samenwerking op links zal er volgens Moorman en Timmermans voor zorgen dat de ‘rechtvaardige herverdeling’ weer centraal komt te staan in het politiek en maatschappelijk handelen:

'Die mensen voor een duidelijke keuze stelt voor progressieve politiek en aldus ook bijdraagt aan de ontmaskering van de impliciete en helaas soms ook expliciete verdeel-en-heersbenadering van conservatieven. Mensen die in de knel zitten of vrezen in de knel te komen moet een perspectief worden geboden, zodat ze niet meer kunnen worden opgezet tegen diegenen die er nog slechter voorstaan dan zij. Gezamenlijke belangen moeten weer helder in kaart worden gebracht, zodat het stoken van verdeeldheid op basis van kleur, achtergrond en religie veel minder kans krijgt.'

Lees hier het opinieartikel van Marjolein Moorman en Frans Timmermans