Wilders zelf wist het niet eens meer: “Minder Marokkanen? Dan regelen wij dat’, zei hij precies tien jaar geleden op 19 maart 2014 door de microfoon tegen een joelend café. De jonge generaties die met deze dreiging opgroeiden, weten het wél. Giftige woorden leiden tot giftige daden. Zij stuiten al die tijd nog steeds op schooladviseurs die hen te laag inschatten, sollicitatiecommissies die hen achter in de rij zetten en portiers die de horecadeur dicht houden voor Marokkaanse Nederlanders.
Knap, zoals veel Marokkaans-Nederlandse jongeren zich niet laten vergiftigen, maar doorzetten en opkomen voor elkaar en voor anderen.
Wat ons ook te doen staat, is aangifte blijven doen van discriminatie. Vaak en met velen, dat helpt. En minstens zo belangrijk naast deze gang naar de rechter, is onze morele verantwoordelijkheid. Dus blijf verontwaardigd opstaan, zoals tien jaar geleden toen heel Nedeland in rep en roer was, van jongerencentrum tot Tweede Kamer en van scholierenvakbond tot universiteit. Strijden over de boodschap is helemaal goed, onze democratie kan niet zonder polarisatie. Maar mensen aanvallen op hun eigenheid - dat is destructie.
Onrecht is één van de soldaten van het recht. Als Onrecht geschiedt staan mensen op en spreken zich uit : ‘waar is het recht?!?’ Opdat het recht zal zegevieren. Wij gaan elkaar op handen dragen, menselijkheid en waardigheid voorleven en nieuwe generaties opvoeden. Want discriminatie en racisme zijn geen natuurwetten maar een uitkomst van slechte vorming en medemenselijkheid valt te leren.
Goed voornemen: meelopen op 22 maart, in de ramadan en in deze week tegen racisme; ook Arnhem organiseert een optocht die dag, 15 uur vanaf het Focus Theater.