In een heftige documentaire van Hans Pool wordt het belang, de mogelijkheid, en de gevaren van DNA-onderzoek besproken. Ze doen dit naar aanleiding van de Utrechtse serieverkrachter. Deze reeks aan verkrachtingen van jonge vrouwen zorgde in de jaren ’90 voor veel onrust en bleef twintig jaar onopgelost, totdat er in 2014 uit het niets een DNA-match is.
De verdachte was tot twee keer toe gevraagd om een DNA-monster af te geven, maar was vrij om dit te weigeren. Was de verdachte eerder opgepakt als hij verplicht was geweest om DNA af te dragen?
Volgens de huidige wetgeving kan justitie mensen niet op grote schaal verplichten om DNA af te staan. Ook is beperkt op welke kenmerken onderzoek gedaan kan worden. Maar de technologische mogelijkheden om DNA-onderzoek in te zetten als recherchemiddel groeien ieder jaar. Dit brengt echter ook ontzettend veel ethische en morele dilemma’s met zich mee. Een verdere verplichting tot het afstaan van DNA-materiaal heeft grote gevolgen voor privacy.
De documentaire ‘De jacht op de match’ maakt gebruik van uitvoerige reconstructies en laat het denkproces zien van het OM die een verschrikkelijke misdadiger probeert op te sluiten door middel van DNA-onderzoek. Daarnaast gaat Pool in gesprek met experts over mogelijkheden die in de nabije toekomst gemakkelijk haalbaar zouden zijn en kijkt hij wat voor informatie er uit zijn eigen DNA te halen valt. En dat is nogal beangstigend. Maar weegt dat het af tegen alle misdaden die zouden kunnen worden opgelost?