Studentenleed

Een uitgever liet zich ooit ontvallen dat zijn vrouw, midden in een verhitte vechtscheiding, uit pure pesterij al zijn eerste drukken, gesigneerd en al, voor een rotprijsje van de hand had gedaan. Wat de liefde en wraakzucht al niet vermag. Waarschijnlijk was een nekschot hem liever geweest.

Onzorgvuldigheid echter zal ook menigeen parten hebben doen spelen. Zo belandt menig persoonlijk document be- of onbedoeld na de boedelscheiding in vreemde handen. Opzettelijk je partner een hak zetten door diens jeugdzonden te etaleren in tijden van wrokkige wraakzucht is niet alleen een online-aangelegenheid.                                                                         

Onlangs kwam ik in een tweedehands boekwinkel een prachtig gebonden exemplaar tegen van een studentenjaarboek (lichting 2011). Zoals zovele disputen, genootschappen en andere studentenclubs was een prachtig en rijk geïllustreerd boekwerk gewrocht waarin, los van de vele kleurenfoto’s van jolige uitjes en vervuilde studentenhuizen, ook volledige ledenlijsten waren opgenomen met pasfoto’s en alle bijbehorende personalia.

Dit specifieke exemplaar bevatte ook een drietal nieuwsbrieven die ons een intiem inkijkje in die corporale leefwereld vergunde, waaronder een ontluisterend, verontrust woordje aangaande social-media van de praeses zelve (zie eerdere observatie A-socials):“Er is een aantal jaar geleden niet voor niets met hand en tand gestreden voor de privacy van alle leden. Alle foto’s van besloten avonden staan daarom met een reden achter de inlog! En inmiddels zijn tot onze afschuw alle tradities en gebruiken van ons dispuut ook visueel te bewonderen op de eerste de beste facebookaccount”.

En verderop: “Als overal maar pics van zijn, is de pret er snel vanaf… Als er overal paparazzi op de loer is denkt men-zelfs dronken- wel twee keer na voor ze iets doen waar ze de volgende ochtend spijt van hebben. En het belangrijkst, echt niet heel de wereld hoeft te weten wat wij hier allemaal doen als we denken dat niemand kijkt. Zo maak je het de studentenhatende media wel erg makkelijk”.

Niet alleen op enig moreel en ethisch besef wordt een beroep gedaan maar ook een dringende oproep tot minder schermkleverij:“We blijven wel een studentengezelligheidsclub mensen. Of vinden we tegenover iemand zitten die zit te sms’en, Fb’en, Twitteren danwel Wordfeudten eigenlijk best gezellig?”.       

Het klinkt allemaal als een stevige noodkreet die eind januari weer eens bevestigd werd door het Nationaal Sociaal Media Onderzoek.

14,3 miljoen mensen scrollen zich de hele dag gek en bijna de helft van de gebruikers geeft aan daar vanaf te willen. 6,3 miloen van hen beschouwen social-media als een ‘mogelijk gevaar voor het mentaal welzijn’.

We zijn inmiddels dertien jaar verder en de noodkreten worden nog altijd massaal genegeerd. Strooien TikTok, Snapchat, Instagram en al die andere mobiel-digitale verleiders dan niet alleen zand in onze ogen maar ook in onze hersenen? (Benieuwd wanneer de meisjes en jongens van de conspiracy-theorieën weer eens van zich weer laten horen).

Klap op de communicatievuurpijl is dat studenten van de media-opleiding aan het Landstede MBO inmiddels ‘bel-les’ krijgen. De huidige student is opgegroeid met de smartphone en communiceert dermate veel middels WhatsApp dat, volgens onderzoeksbureau Motivaction, vier op de tien (!) studenten ‘bel-angst’ hebben ontwikkeld. Ontlezing wordt nu dus opgevolgd door Ontspreking, straks wellicht nog door Ontluistering…

Volledigheidshalve kan ik u overigens zeggen dat het genoemde boekwerk dus uit 2011 stamt en dat alle vermelde studenten psychologie, economie, geneeskunde en rechten inmiddels ongetwijfeld gewaardeerde leden van onze huidige maatschappij zijn. Hun chantabele foto’s en nieuwsbrieven zijn dan ook samen met het jaarboek inmiddels door de papierversnipperaar gehaald, waarvan akte.