Wat bezielt ons om iets seksueels te zien in kinderlijke onschuld?
Polly Alderton is zo’n internetfotograaf die bijna utopische beelden maakt van een gedroomde jeugd. Kinderen uitgestrekt in bloemenvelden, maaiend tussen het koren, zittend bij wapperende was aan de lijn, ravottend in zee, slaperig hangend naast een kampvuur, vieze blote voeten, wiegend in de armen van een hipbebaarde papa. Van die foto’s die in zekere zin cliché zijn, maar toch ook op een prettige manier prikkelen, al is het maar omdat ze zo weinig de prozaïsche werkelijkheid weergeven; omdat het echte dagelijks leven met kinderen in onze contreien vaak zoveel gedisciplineerder is, zo ingeroosterd, zo vol van moeten, van sociale en institutionele dwang. Alderton fotografeert een soort parallelle wereld, die we misschien heel even voelen op vakantie of in een loom, ontspannen weekend, maar die toch meestal buiten ons bereik blijft.