Stop het bloedbad in Soedan

Het is een onrustige nacht voor me, de nacht van 2 op 3 juni. Om half 12 ‘s avonds heb ik voor het laatst contact met mijn vrienden en kennissen die voor de legerbasis bivakkeren. Ik spreek twee vrienden. De een geeft aan dat er spanning heerst: “Er gaan geruchten dat het leger iets van plan is,” zegt hij, ‘’maar we zien niets’ voegt hij er aan toe. “Het zal wel het werk van de veiligheidsdienst zijn,” zegt een andere vriend lachend. “Ze willen graag dat we het plein verlaten en verspreiden daarom zulke geruchten. Wij gaan niet weg totdat we een civiele overgangsregering gerealiseerd hebben.”

Ik ga slapen zonder te beseffen dat de volgende dag mijn ergste nachtmerrie zal uitkomen. Rond 4 uur word ik wakker en kijk  even op social media hoe het in Khartoum is, wat ik eigenlijk constant doe. Ik schrik me rot van de beelden die ik te zien krijg. Mensen rennen alle kanten op om dekking te zoeken voor de keiharde regen. Geen regen van water, maar een regen van kogels en bloed.

Ik probeer iedereen die ik in Soedan ken te bellen. Na veel moeite krijg ik uiteindelijk een oud-studiegenoot aan de lijn. Zij is vreselijk overstuur en probeert mij half huilend en schreeuwend te vertellen wat er gebeurt. “Het is een slachtpartij Ahmed! De Janjaweed en de veiligheidsdiensten proberen iedereen af te maken!”

Ik vraag of ze veilig is en probeer haar gerust te stellen, terwijl ik eigenlijk zelf ook wel iemand nodig heb om mij te kalmeren. Een andere oude klasgenoot appt me een video met live opnamen uit Khartoum. Hij weet op wonderbaarlijke wijze aan de dood te ontsnappen.

Ik kan de films niet volledig bekijken en stop iedere keer bij hetzelfde stukje. Een jongen van 24 jaar ligt gewond op de grond. Mensen om hem heen willen hem helpen en hem naar het ziekenhuis vervoeren, maar een officier van de Janjaweed belemmert dat. Die zegt lachend dat de omstanders hem niet hoeven te helpen en dat hij de jongen wel naar God zal sturen. Hij schiet hem vervolgens in koelen bloede neer. Ik hoor dat weeskinderen, die van demonstrerende docenten gratis les krijgen in een speciaal daarvoor opgezette tent op het plein, levend verbrand zijn in diezelfde tent.

Ik weet niet hoe lang het duurt voordat ik werkelijk besef wat er in Soedan gebeurd is. Ik moet het wel geloven omdat er steeds meer vreselijke films op Facebook en Whatsapp binnen komen.

Opeens stoppen de films. Internet is volledig uitgeschakeld in Soedan. Ik kan nog wel bellen met Soedan en krijg een vriend te pakken die mij vertelt dat hij vanuit zijn schuilplaats net zag hoe een jonge vrouw op afschuwelijke wijze verkracht werd door de Janjaweed. Een mannelijke omstander die haar te hulp schoot werd ook verkracht. Hij vertelt me ook dat veel mensen levend in de Nijl zijn gegooid maar daar niet levend uit komen.

Graag wil ik dit verhaal met jullie delen omdat deze mensen in Soedan hulp nodig hebben. Nee, ze hebben geen geld of hulptroepen nodig. Zij vragen alleen een helder standpunt van Nederland en Europa over de daden van de Janjaweed en de legertop en willen dat er druk uitgeoefend wordt op landen als Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten. Zij moeten stoppen met het geven van financiële steun aan de Janjaweed en de legertop in Soedan, zodat er geen nieuwe slachtoffers meer kunnen vallen en het land kan stabiliseren.

Ik, en de mensen in Soedan, willen graag weer rustig kunnen slapen.