Steunpakket overheid mist goede regeling voor tsunami aan privéfaillissementen

Het nieuwe steunpakket van de overheid om de gevolgen van de coronacrisis te beperken bevat geen enkele oplossing voor de immense berg aan privéschulden die zal ontstaan als gevolg van de te verwachten tsunami aan privéfaillissementen van zzp’ers en mkb-ondernemers.

Voor problematische schulden wordt in zijn algemeenheid € 150 miljoen door de overheid uitgetrokken. Maar dat heeft niets van doen met de nog te verwachten extreem grote faillissementsgolf van veel ondernemers in privé. Waardoor de druk op instanties die schulden moeten saneren nog groter zal worden dan die nu reeds is.

Welk perspectief hebben al die ondernemers die nu al weten dat ze het vermoedelijk niet zullen kunnen redden? Doorgaan tegen beter weten in tot een schuldeiser het faillissement gaat aanvragen? Hopen op een snelle verbetering tegen beter weten in? De ondernemerskop in het zand blijven steken terwijl alle bedrijfssignalen al heel lang op rood staan?

Stoppen is voor ondernemers het allermoeilijkste besluit dat ze kunnen nemen. Voor een ondernemer staat een bedrijf vaak gelijk aan een eigen kind. Daar ga je blind voor! Ook al is de continuïteit al een tijd van de onderneming niet meer geborgd. Heel veel ondernemers die nu in onzekerheid leven vertonen dit gedrag al, al hebben ze dat zelf misschien niet door. Hoop doet leven is dan nog hun enige houvast. Maar bedrijfseconomisch een zeer slechte raadgever.

De overheid had deze grote groep ondernemers in het bekendgemaakte nieuwe steunpakket ook een perspectief kunnen bieden om de moeilijkste beslissing in het leven van een ondernemer enigszins te kunnen vergemakkelijken en te faciliteren. Te lang doorgaan met een bedrijf dat niet meer levensvatbaar is kan een onnodige grote schuldenberg veroorzaken. Waar ook de samenleving veel last van heeft. Dat kost dus ook geld dat beter aangewend kan worden om aan die ondernemers een perspectief te bieden om eerder te stoppen.

Dat perspectief kan dan geboden worden in bijvoorbeeld het opkopen door de overheid van alle privéschulden die het gevolg zijn van het door corona failliet zijn gegaan van de onderneming. De schulden worden omgezet in één lening met een aflossingscapaciteit en looptijd passend bij het toekomstige inkomen van de gefailleerde ondernemer. Vergelijkbaar met het systeem van de studieleningen van studenten waarin ook een deel kwijtschelding kan worden opgenomen.

Ondernemers en zzp’ers kunnen met zo’n perspectief, een voorziening of waarborgfonds, zelf goed beoordelen of het verstandig is om eerder te stoppen met hun bedrijf. Zeker als het voortbestaan enkel rationeel nog gebaseerd is op ijdele hoop. Zoals een snelle verandering van omstandigheden of het snel eindigen van de coronacrisis

Verwacht mocht worden dat de ministers over zo’n opkoopfonds allang zouden hebben nagedacht. Zelfs toen ze besloten om in zomerstand te gaan de afgelopen maanden. Crisismanagement is vooruitzien over een langere periode met onzekere factoren. Dat er veel faillissementen aan zaten te komen was voor de zomer al bekend.

Er is opvallend genoeg inmiddels wel een rode draad in het algemene beleid van de overheid te herkennen. Veel aandacht om kansrijke slachtoffers van de coronacrisis te helpen en weinig aandacht voor weinig kansrijke slachtoffers. Zowel voor wat betreft het beleid in de zorg als ook in het beleid ten aanzien van de economische gevolgen van deze coronacrisis.