Stemadvies

Dit waren de laatste, indrukwekkende woorden van Wubbo Ockels. Op zijn sterfbed. Anders dan Haagse politici was hij in staat de Aarde te bezien vanaf grote afstand. Hij vloog door de ruimte en kon onze planeet spiegelen aan de sterren in de onmetelijke duisternis van het universum. Hij vergeleek en hij zag iets unieks. Iets magnifieks: de planeet Aarde.

In Den Haag buitelen politici straatvechtend over elkaar heen, in de ban van banaliteiten en wanen, aangejaagd door pers en polls. Een dichter zei ‘t treffend: Het ene Kamerlid gebruikt de taal om gedachten te maskeren, het andere Kamerlid gebruikt de taal om te maskeren dat hij geen gedachten bezit.

Behalve destructief, heeft het grossieren in populistische prietpraat ons stilaan het zicht ontnomen op het grote geheel. De dreiging voor de mensheid is de hoofddoek, noch het paasei van de Hema. Evenmin Zwarte Piet. Het echte gevaar is dat we staan te rammen op een slurf en niet doorhebben dat er een olifant aan vastzit.

Tijd voor distantie.

Tijd voor rust en bezinning.

Dan volgt vanzelf het besef hoeveel kostbare tijd we al verspild hebben aan lariekoek.