Stelt Wilders nu de grenzen van wat mag in de Eerste en de Tweede Kamer?

Straks maakt hij er nog echt een nepparlement van

In de Eerste Kamer – toch een oase van rust, reflectie en inhoudelijkheid – heeft zich zowaar een incident voorgedaan. Senator Farah  Karimi (GroenLinks-PvdA) is het woord ontnomen omdat een aantal collega’s niet wensten te horen wat zij te berde wilde brengen. Dat ging over het gedachtegoed van minister Faber en dan in het bijzonder de mentale archiefkast waarin omvolking en de inherente misdadigheid van buitenlanders liggen opgeslagen. Karimi vond dat een belangrijk thema omdat het ging over een wet om criminele asielzoekers extra streng aan te pakken. Is de uitvoering van zo’n wet wel in goede handen bij een bewindsvrouw, die zich in het verleden blijkbaar zo bevooroordeeld heeft uitgelaten? Dat is een relevante vraag en die wordt niet afgedekt door de bewering van mevrouw Faber dat zij “als minister” geen mening persoonlijke opvattingen meer heeft. Dat is namelijk manifeste flauwekul.

Mevrouw Karimi kreeg geen kans haar gedachten verder te ontwikkelen. Daar tekenden de fracties van BBB, PVV en JA21 bezwaar tegen aan. Voorzitter Bruijn (VVD) hamerde haar daarom af in ieder geval over dit onderwerp. Ze werd – concludeerde Karimi zelf – de mond gesnoerd. Over ministeriële breinen mag je het niet meer hebben in de Eerste Kamer, zeker als de spreker denkt daarin iets van racisme aan te treffen. Of van complottheorieën.

Dit was niet zomaar een incident. Hier werd een grens gesteld aan de vrijheid van meningsuiting in de Eerste Kamer, onderdeel van de Staten Generaal.

De gedachten gaan onmiddellijk uit naar de manier waarop in de Tweede Kamer Geert Wilders premier Schoof bij zijn debuut de mantel uitveegde. Hij was lang niet hard genoeg opgetreden toen de PVV-ministers Klaver en Faber in verband werden gebracht met racisme. Het was allemaal slappe hap geweest. Impliciet dreigde hij met het maken van politieke ongelukken als er weer zo ingetogen werd gereageerd.

Een slappe hap als die gepresenteerd door Schoof, zal hij niet meer accepteren.

Altijd is er beweerd dat Kamerleden alle vrijheid moesten hebben om over het onderwerp op de agenda te zeggen wat zij wilden, ja zelfs dat hun vrijheid verder ging dan die van de gewone burgers. Zij kunnen immers gelazer krijgen bij haat zaaien en oproepen tot discriminatie. Op de spreekgestoeltes van de Staten Generaal – door hertog Filips de Goede voor het eerst bijeen geroepen in 1466 – is dat allemaal bon ton. Moet kunnen. Is de vrijheid van de volksvertegenwoordiger.

Maar over de racistische inborst van collega’s en bewindslieden mag je het nu niet meer hebben. Dat heeft Wilders informeel verboden door die schrobbering van Schoof.

Dáárom konden de extreem en uiterst rechtse fracties in de Eerste Kamer eisen dat Karimi tot zwijgen zou worden gebracht. En voorzitter Bruijn gehoorzaamde.

Kort na zijn aantreden als voorzitter probeerde Martin Bosma al de vrijheid van spreken in het parlement  te beperken door bezwaar te maken tegen de uitdrukking “extreemrechts” voor een partij of een Kamerlid. Wilders is nu een stap verder gegaan. Hij heeft racist en racisme buiten de orde geplaatst. Eén woedende uitval was voldoende.

Dit is het begin. Dit zal steeds verder gaan. We zullen nu vaker zien hoe de fracties van de meerderheid nieuwe taboes zullen afdwingen.

Daar moet de oppositie zich niet door laten intimideren. Dit is een patroon dat keer of keer steeds weer doorbroken moet worden. Als parlementariërs de mond wordt gesnoerd, dienen de democratisch gezinde collega’s het onmiddellijk, welsprekend en consequent voor hen op te blijven nemen.

Anders wordt het echt een nepparlement. Net als de Doema in Moskou.

Update: Farah Karimi heeft het verboden deel van haar toespraak op X gezet.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.

Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: de uitslagen in Frankrijk en Engeland.