Stelletje zeikerds, heb het ook eens over de steun van Lubbers aan Pol Pot

Op gezette tijden beginnen de rechtse columnisten en twitterati over de “Pol Pot-adept” Paul Rosenmöller, die nu ongestraft de Eerste Kamerfractie van GroenLinks aanvoert. Dat komt omdat hij als twintigjarige jongeman een tijd actief was in de GML, de Groep Marxisten-Leninisten, een afsplitsing van de Kommunistische Eenheidsbeweging Nederland (KEN m.l.). Daar is destijds ook  de SP  uit voortgekomen (nog niet onder Jan Marijnissen maar onder Daan Monjé).

De GML bestaat waaratje nog steeds. Ze is al al meer dan veertig jaar actief, vooral in Rotterdam en omgeving. Nu vind je op de website niets meer over communistische regimes in de rest van de wereld maar in de jaren zeventig stond de GML achter de trits Marx Engels, Lenin, Stalin, Mao Tse Tung. Dan was China je grote voorbeeld en omdat China de Rode Khmer  steunde, deed de GML dat ook.  Daarom brengen ze vandaag de dag Paul Rosenmöller nog steeds met Pol Pot in verband.

In 1979 maakte Vietnam door een gerichte invasie een eind aan het extreem gewelddadige regime van Pol Pot en de zijnen. De Rode Khmer trok zich terug in de jungle en begon een guerrilla tegen de nieuwe heerser, de door Vietnam ondersteunde Heng Samrin, die nog steeds aan de macht is. Het is geen lekkere jongen maar hij is een heilige vergeleken met Pol Pot die miljoenen levens op zijn geweten heeft. Wie wil weten, hoe zijn Cambodja eruit zag, moet maar eens naar de film The Killing Fields kijken.

Hoe reageerde de Nederlandse regering op de ondergang van Pol Pots regime? Het kabinet Van Agt-Wiegel trok de diplomatieke erkenning in maar knoopte evenmin betrekkingen aan met Heng Samrin. De situatie in Cambodja was zogenaamd te onduidelijk. In 1982 veranderde dat beleid. Het eerste kabinet-Lubbers met Hans van den Broek op Buitenlandse Zaken (beiden CDA) en Eegje Schoo (VVD) op Ontwikkelingssamenwerking erkende de door de Rode Khmer geleide guerrillabeweging als de legitieme vertegenwoordiger van het Cambodjaanse volk. Vietnam werd als agressor gebrandmerkt en Heng Samrin als een marionet.

Dus nog een keertje, lieve dames, beste heren. In 1982, toen het verhaal van de miljoenenvoudige moord op het Cambodjaanse volk al lang en breed bekend was, toen erkenden Ruud Lubbers, Hans van den Broek en Eegje Schoo met de steun van hun coalitie, met de VVD en het CDA dus, de guerrillabeweging met Pol Pot, Khieu Sampan en al dat andere geboefte als de LEGITIEME VERTEGENWOORDIGER VAN HET CAMBODJAANSE VOLK. Hoofdletters zijn hier zeer gewettigd. Zij deden dat overigens in navolging van president Reagan van de Verenigde Staten, maar dat is geen excuus.

Op veertien september 1983 ontving Lubbers met veel égards prins Norodom Sihanouk, de formele leider van de door de Rode Khmer geleide guerrillabeweging. Wie ging voor de Volkskrant in het guerrillagebied kijken? Arnold Karskens.

Sihanouk was zeer tevreden over zijn ontmoeting met premier Lubbers die het volste begrip had getoond voor hem en zijn bondgenoten, zoals dus Pol Pot. Minder aangenaam was zijn ontmoeting met de leden van de vaste Kamercommissie voor Buitenlandse Zaken. De linkse oppositie had moeilijke vragen voor hem over zijn bondgenootschap met deze Pol Pot, die twee miljoen doden op zijn geweten had. De kamerleden van het CDA en de VVD maakten het Sihanouk uiteraard niet moeilijk.

Kijk, dat noem ik nou steun aan een moordenaarsregime. Maar daar hoor je zo’n Jan Dijkgraaf niet over. Over Lubbbers, over Van den Broek, over CDA en VVD, die daadwerkelijke steun hebben verleend aan de vrienden van Pol Pot.