Sparkle Frizz

Raoul de Jong loopt deze zomer van Rotterdam naar Marseille. Voor NRC Handelsblad en Joop tikt deze moderne padvinder zijn avonturen op.

Ik kwam Brussel in via de Grand Route, dus vermeed de industrieterreinen en woonboulevards grotendeels dit keer, maar passeerde parken en villawijken. En toch voelde ik me alsof ik moest huilen. Mijn moeder had me gesms-t, mijn vriendje en vrienden. Omdat ze zich zorgen maakten?

Arme jongen, leek iedereen te denken met wie ik sprak. De man achter de balie van een snackbar waar ik een patatje stoofvlees bestelde. De eerste mensen aan wie ik de weg vroeg. En zo voelde ik me ook. Arme jongen. Alsof ik 16 weken in een Eurolines-bus had gezeten, zo voelde ik me. Ik had het gehad met mijn outfit. Al drie weken dezelfde travel gear met stom etuitje hangend aan mijn broek. Ik ben geen mountaineer. Ik haat kaartlezen. En het erge was dat ik er ook niet over kon klagen, want ik had dit zelf bedacht.

Het centrum was een beetje overweldigend. Alles zo groot en hoog, met loeiende sirenes, heel veel mensen en een dreigende grijze lucht. Het deed me denken aan sommige straten in New York. Ik vroeg de weg aan twee meisjes die ik Vlaams hoorde praten. Een lang donker meisje, en een korte Marokkaanse. Ze maakten een beetje ruzie over hoe ik het best kon lopen naar het oude centrum. De lange kreeg gelijk. Terwijl ik wachtte tot het stoplicht op groen ging kwam ze naast me staan. “Ik moet dezelfde kant op, ik loop wel even met je mee.”

Ze was heel gezellig, meteen. Relaxed en easy going en ze hield van praten. Waar ik vandaan kwam? Rotterdam, zei ik. O, leuke stad moet dat zijn, had ze gehoord. Zij kwam uit Brussel, geboren en getogen. Ze was Franstalig, maar had zichzelf Nederlands geleerd. Je moet tweetalig zijn als je in deze stad een baan wilt vinden. De meeste mensen verbaasde dat, een donker meisje dat Nederlands spreekt. In dit gedeelte van het land zijn het vaak alleen de blanken. Maar het zijn vooral de Arabieren die het zwaar hebben hier. Er is weinig menging tussen de verschillende bevolkingsgroepen, zoals in Nederland, dat vond ze jammer.