Zal de Spaanse politie ook scholen waar kinderen spelen ontruimen?

Vrijdagavond dronk ik met mijn dochter van 13 nog een afzakkertje bij Café Blue aan de overkant. Een wederom prachtige heldere avond met sterren aan de hemel. De windloosheid in combinatie met de temperatuur vormt een aangenaam gevoel van fysieke vrijheid. Wat wil een vrouw nog meer dan zich bloot tussen de mensen kunnen bewegen zonder enige vorm van onveiligheid te ervaren? Niet dat ik echt bloot in het café zit natuurlijk en ook niet alle buren zijn even lief: aan het tafeltje voor ons zit Jordi (overigens een andere Jordi dan mijn bovenbuurman). Hij staat bekend als de heler van de buurt.

De eerste keer dat ik hem ontmoette was hij bont en blauw geslagen met een honkbalknuppel. Ik kon mijn ogen en oren niet geloven maar begreep al snel dat hij er zelf om had gevraagd door andere oplichters op te lichten. Hij draagt 2 horloges om iedere pols en een zware ketting om zijn nek. Een karikatuur uit andere tijden. Ik grinnik en leg aan mijn dochter van 13 uit wat heling is en hoe het ongeveer in zijn werk gaat. Ik vertel dat ik vroeger bij Space-Air op Schiphol werkte en dat ik daar geleerd had wat het betekende als de dingen van de vrachtwagen vielen of hoe je een goedkope en toch mooie leren jas of stereo kon bemachtigen. Overigens veranderde ik de termen “leren jas en stereo” in “iPhone 8 en MacBook”, om het verhaal wat kracht bij te zetten en aan te passen aan haar belevingswereld.  

Aan weer een andere tafel op het terras zaten Mariën, Angie, Angela en Gemma bier te drinken. Ze bereidden zich voor op hun overnachting op de lagere school hier aan de achterkant van mijn huis. Dat zit zo: voor het onafhankelijkheidsreferendum zullen de scholen dienen als stemlokalen (zoals altijd bij verkiezingen hier), maar Madrid heeft aangegeven ervoor te zullen zorgen dat op de dag van het referendum de deuren van de scholen gesloten dienen te blijven. Op slot dus, die scholen! Normaal geen probleem op zondag. Maar, redeneren de buren, wie gaat de school op slot doen als er mensen, wellicht ook kinderen, in zitten? Dus wordt er vanaf vrijdagavond al geslapen op de scholen.  

Zaterdag, ben ik met mijn dochter op het schoolplein geweest. Zelden zoveel activiteiten gezien op een zaterdag: in de ochtend waren er skate-lessen voor de kleintjes, vanaf 15 uur een workshop pilates voor jong en oud en om 19 uur bal werpen en een blikjes bouwen competitie. Ook konden kinderen tekenen en knutselen en was er een goochelaar en poppenkast gepland. Ik zocht naar mogelijke stembussen, stempels, documenten of andere verdachte pakketjes maar zag niets. Het leek gewoon een dag van folklore en gezelligheid. Ook van de slaapplaatsen was niets te zien en van het hele stemgebeuren leek al helemaal niemand te spreken.

Inmiddels is het bijna 10 uur in de avond en vanaf mijn achterbalkon hoor ik de entertainer op het schoolplein zijn “Molt-be”, of te wel “goed zo!” uitroepen naar de kinderen. Terwijl mijn dochter keurig in bed ligt te slapen spelen de allerkleinsten hier nog op straat. Verstoppertje en andere straatspelletjes die ik niet bij naam kan benoemen worden hier nog iedere avond gespeeld. Claudia en Alexandra, de kinderen van de bovenburen, hoor ik nog op het dakterras; ik schat in dat zij net klaar zijn met het avondeten en zo nog een film gaan kijken op de bank. De kans is groot dat ze op de dag van het referendum ook wakker worden op diezelfde bank: Jordi en Monica slapen vaak vroeger dan hun kinderen omdat zij morgenochtend weer vroeg hun café El Republic op de begane grond moeten openen.

Terwijl ik dit schrijf hoor ik sirenes op de achtergrond alsof ik in Tel Aviv ben. Maar om 10 uur begint het potten en pannen geroffel weer en zal ik nog even een afzakkertje gaan drinken bij Café Blue, een veilige Anglo-Saksische naam voor een café in onrustig Spaans en/of Catalaans Barcelona. Het Nederlandse “Café Blauw” was geen optie geweest want in het Catalaans zegt men ook “Blau” en het Spaanse “Azul” is ook weer zo ontzettend Spaans…

Morgen is  de grote dag. Ik ga met Caterina, Jorge en hun kinderen Guille en Pau naar het stembureau en weet dat zij allen wat anders van plan zijn te gaan doen…