Solidariteit met sekswerkers

“Es hat auch etwas mit Prostitution zu tun”, zei de beroemde dramatische sopraan Gabriële Schnaut tegen mij in een van haar lessen. Ik kon met studiebeurzen twee jaar bij haar in Duitsland in de leer. Naast techniek leerde ze me over het hebben van moed en wat de uitoefening van het vak mentaal van je vergt.

Nu een paar jaar later is door de coronacrisis mijn zangwerk grotendeels tot stilstand gekomen en lees ik in dikke koeienletters het woord “bordeel” bovenaan een column van de anders doorgaans sympathieke Özcan Akyol. “Niets ten nadele van sekswerkers” en hij vond zijn eigen vergelijking zelfs een “tikkeltje populistisch”, lezen we, maar waarom gebruik je het voorbeeld dan? Het treft niet de kern van je verhaal en versterkt je betoog ook niet inhoudelijk, anders had je het zelf niet al afgezwakt. Onnodig dus en schrijven is schrappen.

Sekswerkers hebben hard moeten vechten om hun sector uit de taboesfeer te halen en om door het hoogste politieke niveau serieus genomen te worden. Met de klemtoon op serieus. Iedere sector wil vanzelfsprekend onderdeel zijn van onze economie en sociaal-maatschappelijke orde. Maar net als cultuurmakers krijgen deze mensen dagelijks te horen dat hun werk geen écht werk is. Ga een vak leren!

Gedurende deze hele crisis hoor ik collega’s klagen dat onze regeringsvertegenwoordigers cultuur nauwelijks benoemen in persconferenties. Ik vind dat ook getuigen van dedain en miskenning. Maar zodra de sekswerkers worden genoemd, richten diverse musici, beeldhouwers en schrijvers hun Grote Verontwaardiging niet op de werkelijke oorzaak – de regering –, maar op een beroepsgroep die net als de onze nog altijd bezig is met een emancipatiestrijd.

Dat kappers, horeca en allerlei winkeliers ook aandacht krijgen, lijkt geen probleem. Maar waarom eigenlijk niet? Een knipbeurt (!) is toch een stuk gevaarlijker dan door een bibliotheek te lopen? En in de horeca ligt het aantal wisselende contacten van het personeel met bezoekers een stuk hoger dan dat van een bewaker met kunstminnaars in een galerie.

Sekswerkers verdienen alle solidariteit. Ga dus niet mee in het frame dat de cultuursector tegenover sekswerkers zet. Het is een groep die vrijwel zonder bijstand de crisis door moet komen en geen enkele blaam treft voor hoe de regering omgaat met musea, bibliotheken en concertzalen. Ga uit van je eigen kracht. Voer constructief actie vóór onze sector en niet tegen een makkelijke zondebok.