Sociale cohesie wordt aangetast door vastgoedbeleggers die streven naar winstmaximalisatie
Het falende woning- en bedrijfsruimtebeleid: een urgente oproep tot actie
In de schaduw van de iconische grachten en historische gevels van Amsterdam speelt zich een stille crisis af die het weefsel van de stad dreigt te verscheuren. Decennialang heeft het woningbeleid onder opeenvolgende VVD-regeringen/Rutte-kabinetten een schadelijke koers gevaren, waarbij volkshuisvesting veranderde in een winstgevend handelsobject, ten koste van de gewone burger. De verkoop van woningen aan binnenlandse en buitenlandse investeerders heeft niet alleen geleid tot een schrijnend tekort aan (betaalbare) woningen, maar heeft ook de sociale cohesie in het land en in het bijzonder Amsterdam aangetast.
De gentrificatie die Amsterdam jarenlang doormaakt, is niet alleen een transformatie van de stad, maar ook van haar ziel. Buurten die ooit bloeiden vanwege hun diversiteit en levendigheid, worden nu overspoeld door vastgoedbeleggers die streven naar winstmaximalisatie ten koste van de Amsterdammers. Ook de kleine ondernemingen, de levensader van de stad, verdwijnen langzaam maar zeker als gevolg van een beleid dat gericht is op het aantrekken van grote bedrijven en luxe appartementencomplexen.
Het idee van een huis als een grondrecht is veranderd in een privilege voor degenen die het zich kunnen veroorloven. Nieuwbouwprojecten schieten weliswaar uit de grond, maar zijn vaak onbetaalbaar voor degenen die het meest behoefte hebben aan betaalbare huisvesting. Sociale huurwoningen zijn schaars en de huurprijzen van beschikbare woningen zijn buitensporig hoog. Het lijkt erop dat de gemeente bewust kiest voor een bepaald type bewoner - een bewoner zonder auto, afhankelijk van de fiets of het openbaar vervoer. Daarnaast verstrekt de gemeente geen parkeervergunningen vanwege zogenaamde nul-plafonds, maar zij heft zelf al die parkeerplekken op, waardoor het lijkt alsof er parkeerdruk is. Bovendien zijn de huurprijzen van parkeergarages enorm duur of hebben nieuwe woningbouwprojecten niet eens parkeergarages. Dus wat met degenen die niet in het perfecte plaatje van de gemeente passen? Zij worden gedwongen om de stad te verlaten of te leven in onbetaalbare omstandigheden, terwijl hun levensonderhoud wordt ondermijnd door een gebrek aan betaalbare huisvesting.
Echter, laten we niet vergeten dat de directeuren van de woningbouwcorporaties ook een aanzienlijke verantwoordelijkheid dragen voor de huidige crisis. Terwijl zij verondersteld worden te waken over het algemeen belang en de belangen van de huurders te behartigen, hebben velen van hen zich laten verleiden door het snelle geld dat wordt geboden door vastgoedontwikkelaars en investeerders. In plaats van te investeren in betaalbare huurwoningen voor degenen die het meest nodig hebben, hebben zij zich laten verleiden door winstbejag en het uitbuiten van de woningmarkt.
Laten we ook niet vergeten dat het woningtekort niet de schuld is van vluchtelingen en statushouders. Mensen die vluchten vanwege oorlog elders in de wereld hebben net als iedereen het recht op een dak boven het hoofd. Die extremisten die de wooncrisis de schuld beleggen bij deze groep moeten hun (over)groot oma en opa vragen wat zij deden in de tijden van Tweede Wereldoorlog.
Verder is het te triest voor woorden dat Amsterdam een enorme toename kent van daklozen. Diep en dieptriest dat een van de rijkste landen ter wereld niet eens kan voorkomen dat er geen daklozen op straat slapen. Waar zijn we allemaal mee bezig? Maar nogmaals dit is het gevolg van jarenlang VVD-beleid.
Het is hoog tijd dat we onze stem laten horen en ons keihard verzetten tegen dit onrecht. We kunnen niet langer zwijgen terwijl de fundamenten van onze stad worden ondermijnd door een beleid dat alleen de belangen van de rijken en machtigen dient. Het is tijd om de straat op te gaan en luidkeels te protesteren tegen de corrupte machtsstructuren die Nederland en onze prachtige stad Amsterdam verwoesten.
De overheid moet haar verantwoordelijkheid nemen en dringende maatregelen nemen om de woningnood aan te pakken en het midden- en kleinbedrijf te beschermen. Dit vereist een herziening van het beleid dat de belangen van vastgoedbeleggers boven die van de gewone burgers plaatst. Huurprijzen moeten worden gemaximeerd om ervoor te zorgen dat wonen betaalbaar blijft voor alle inwoners van Amsterdam.
Laten we ons verzet uitbreiden naar alle fronten en ons inzetten voor een Amsterdam dat van ons allemaal is, waar zowel wonen als ondernemen toegankelijk is voor iedereen. We kunnen niet toestaan dat onze stad wordt veranderd in een speeltuin voor de rijken, waar alleen degenen met diepe zakken een plek hebben. Het is tijd om op te staan voor een Amsterdam dat rechtvaardig, inclusief en leefbaar is voor al haar inwoners.