Wie mochten er in de Volkskrant opinies schrijven over de rechtszaak tegen Wilders? Ik ging het eens uitzoeken.
Met hoongelach reageerde de wereld op een foto van een conferentie in Saoedi-Arabië over vrouwenrechten. Want alle deelnemers waren mannen. Aan deze foto moest ik denken toen de advocaat van Wilders Afshin Ellian citeerde en beweerde dat Marokkanen niet beschermd zouden moeten worden door de wet omdat zij oververtegenwoordigd zijn in de media. Marokkanen zouden voor zichzelf kunnen opkomen en Wilders tegenspreken. In mijn oren klonk dit vreemd, want ik leefde met de indruk dat vooral Germanen op de opiniepagina’s stonden. Met Germanen bedoel ik accentloze Nederlanders, met een aantal generaties voorouders in Nederland, vooral wit en vaak met een judeo-christelijke achtergrond.
Maar alle mensen die denken dat de media teveel of te weinig van X doen, lijden aan de psychologische ‘confirmation bias’, ze herinneren zich slechts dingen die hun vooroordelen bevestigen. Dit kon voor mij gelden, maar ook voor Afshin Ellian. Daarom ging ik een klein onderzoekje doen. Ik nam een steekproef uit de opinies in de Volkskrant na de ‘Minder-Marokkanen-uitspraak’ van Wilders. Waarom in de Volkskrant? Omdat deze krant volgens de hoofdredacteur van ThePostOnline een zeer links ‘klassiek PvdA/GroenLinks-orgaan’ is en ‘Wilders haat,’ dus bekend staat als multiculti-knuffelaar. In de Volkskrant zouden we de meeste Neo’s kunnen vinden. Met ‘Neo’s’ bedoel ik neo-Nederlanders, met migratie-achtergrond, soms met een kleur en een andere religie dan de Germanen.
Ik wilde weten hoeveel Neo’s een podium op de opiniepagina’s kregen. Daarvoor heb ik twee zoekopdrachten in LexisNexis gedaan. De eerste zoekopdracht was op ‘minder’ en ‘Marokkanen’, de tweede was op ‘Wilders’ in de sectie ‘Opinie en debat’, beide zoekopdrachten na 18/03/2014.
Bevindingen Twintig stukken (71%) waren tegen het proces, artikelen van Philippe Remarque, Kustaw Bessems, Raoul du Pré, Chris Rutenfrans, Bert Wagendorp, Jonathan van het Reve, René Cuperus, Martin Sommer, Lodewijk Pessers, Derk Jan Eppink, Paul Cliteur, Lucas Bergkamp, Hans Wansink, Martijn Boot, Frank Kalshoven en Matthijs van de Burgwal.
Acht stukken (28,5%) waren pro, voor de rechtszaak tegen Wilders.
Ondubbelzinnig voor de berechting was Theo Rosier, docent rechtsfilosofie aan de Universiteit Utrecht. Hij vond drie dagen na de uitspraak dat Wilders terecht moest staan op grond van artikel 137c, dat het beledigen van een groep op basis van ras strafbaar stelt. Hij was niet voor een berechting van artikel 137d, wegens aanzetten tot haat en discriminatie. De rechters hebben Wilders op basis van beide artikelen schuldig bevonden (maar niet voor aanzetten tot haat).
Merijn Oudenampsen vond dat Neo’s onvoldoende toegang tot het debat hebben en beschouwde ‘de juridische bescherming van minderheden’ ‘een noodzakelijk lapmiddel.’
Paul Bovend’Eert hoogleraar staatsrecht bij Radboud Universiteit Nijmegen, betoogde dat politici niet boven de wet staan, dus heb ik zijn stuk als pro geteld.
Ik heb ook het stuk van Wouter Bos als pro beschouwd, via een doorredenatie. Bos zei dat de rechter er niet voor niks is. Een rechtsstaat censureert geen uitspraken vooraf maar: ‘Juist als we elkaar ervan proberen te overtuigen dat we in een rechtsstaat niet vooraf censureren, maar mensen altijd achteraf naar de rechter kunnen, moeten we niet gaan klagen als mensen dat ook daadwerkelijk doen.’
Jan van der Grinten betoogde dat rechters voldoende neutraal en onafhankelijk zijn, als reactie op een stuk dat het tegendeel beweerde. Dus ik heb Van Der Grinten als pro geteld.
Er waren ook drie stukken van Neo’s. Een groep moslims/Marokkanen schreef een open brief aan Rutte en ze vroegen om bescherming. Docente Nuha El Hamami mocht verslag doen van hoe de politie haar en een andere vrouw ontmoedigde om aangifte te doen. Mitchell Esajas vertelde dat hij aangifte had gedaan.
Mijn tweede bevinding was dat het debat in de Volkskrant vooral tussen Germanen ging. Vijfentwintig Germanen (89%) en drie Neo’s. (Mijn tweede zoekopdracht nam ook een honderdtal ingezonden kleine stukken in de rubriek ‘geachte redactie’ mee. Hier heb ik slechts twee Spaanse voornamen gezien en verder geen Marokkaans klinkende naam.)
Afshin Ellian negeerde mijn verzoek om wetenschappelijk bewijs met een goede reden: er is geen wetenschappelijk bewijs dat Marokkanen oververtegenwoordigd zijn in de media. Sterker nog, de rechters hebben ook homo’s en Joden beschermd en Ellian heeft daartegen niet geprotesteerd. Dus hij zou moeten bewijzen dat homo’s en Joden minder in de media komen dan Marokkanen.
Verklaringen Wat verklaart dat Germanen het debat (in de Volkskrant) domineren?
Zouden de Neo’s stukken hebben gestuurd? Ja. Ik heb vier stukken, allemaal pro-berechting, tevergeefs gemaild. Waren mijn argumenten slecht? Ik denk van niet, want ik heb colleges gevolgd in argumentatietheorie, juridische retorica en politieke filosofie. Ik heb mensenrechten gestudeerd zowel tijdens mijn studie filosofie als tijdens mijn master in volkenrecht. Maar misschien ben ik bevooroordeeld, immers de meeste mensen denken dat hun eigen argumenten goed zijn. Het OM had echter soortgelijke argumenten en kreeg ook gelijk van de rechters.
Sterker nog, de Volkskrant publiceerde ook stukken dat de rechters beïnvloed konden zijn door hun politieke opvattingen. Welnu, rechters worden opgeleid om neutraal te zijn, om bewust te worden van hun psychologische vooroordelen. En zowel de regering als het publiek eist van hen onpartijdigheid. Zij staan voortdurend in de spotlights, dus ze letten extra op hun vooroordelen. Als de Volkskrant gelooft dat rechters alsnog bevooroordeeld kunnen zijn, dan moet de krant ook toegeven dat ook de opinieredacteuren partijdig, bevooroordeeld en onder invloed van psychologische bias kunnen zijn. Immers er zijn op de redactie minder garanties dan bij rechters dat zij neutraal zijn.
Het is daardoor unheimisch dat een groep redacteuren, journalisten en columnisten pleiten dat het debat over vrijheid van meningsuiting (VVMU) niet voor de rechter moet worden gevoerd en deze groep tegelijkertijd als censor van de argumenten optreed. In feiten spelen de redacteuren voor eigen rechter en kan de benadeelde nergens in beroep. Ze zijn zoals de mannetjes in Saoedi-Arabië.
Is de Nederlandse cultuur een verklaring? Heeft VVMU hier altijd voorrang op andere mensenrechten? Nee. De regering nam de voorloper van het artikel 137 in de jaren ’30 aan. Men vond antisemitisme gevaarlijk. In de discussies rond deze wet kan men lezen wat Tweede Kamerlid Bakker-Nort daar van vond:
“Nederland heeft een te schoone traditie van verdraagzaamheid jegens alle godsdiensten en rassen, dan dat wij deze door (‘) ophitsers zouden laten vernietigen.”
En de zorg tegen ophitsers was terecht, bewijst de Holocaust.
Na de oorlog nam de regering de nieuwe artikelen 137 aan, als gevolg van de plichten in het verdrag tegen rassendiscriminatie. Niemand legde dit verdrag aan Nederland op. Nederland was juist een van de drijvende krachten daarachter. Jurist Willem Ewald Siegmann (van de KVP) vertelde trots in de Eerste Kamer in 1966:
“Ik meen te weten dat de Nederlandse delegatie te New York een niet onbelangrijk aandeel heeft gehad in de totstandkoming van deze conventie, hetgeen met name door de Afrikaanse delegaties werd gewaardeerd.”
De rechters hebben politicus Delano Felter voor zijn uitspraken tegen de homo’s veroordeeld. Ook betaalde de Arabisch-Europese Liga een boete voor het plaatsen van een cartoon over de Sjoah. (AEL werd veroordeeld ondanks het feit men de holocaust niet ontkende, maar slechts wilde bewijzen dat het Westen dubbele standaarden hanteert: cartoons over moslims tellen als VVMU, cartoons over Sjoah mogen niet.)
Geen enkel opiniestuk in de Volkskrant verdedigde de VVMU van Felter en AEL. In het geval van AEL publiceerde de krant een stuk dat de veroordeling goedkeurde. Het bovenste suggereert twee dingen: dat VVMU geen extreem cultureel gewicht heeft in Nederland; en dat de Volkskrant-medewerkers, van hoofdredacteur tot columnist, slechts opgefokt raken als ze ontdekken dat Neo’s dezelfde mensenrechten hebben als de andere Nederlanders.
Maar ik heb drie andere verklaringen voor de overmaat van stukken tegen een berechting van Wilders.
Ten eerste: de Germanen vinden de Neo’s inferieur Zoals de mannetjes in Saoedi-Arabië, geloven Germanen dat slechts superieure geesten geschikt zijn om te debatteren en te beslissen over belangrijke zaken, zoals mensenrechten. Opinieredacteur Chris Rutenfrans schrijft bijvoorbeeld dat Germanen hun superieure cultuur moeten verdedigen tegen ‘tribale’ culturen:
“Onze cultuur is een kostbaar iets dat we moeten koesteren. Nu is het een probleem dat er in West-Europa de afgelopen decennia veel immigranten zijn gekomen uit tribale samenlevingen, vaak met een islamitische achtergrond. Zij hebben, begrijpelijk, moeite zich aan te passen aan onze geïndividualiseerde samenleving. Dat is een van de redenen voor een lage scholingsgraad, een hoge werkloosheid en een hoge criminaliteit. Hun tribale achtergrond blijkt onder meer uit de positie van vrouwen, die vaak nog sterk ondergeschikt is, het blijven voortbestaan van eerwraak, een sterkere cliëntelistische opstelling in politieke functies, het vaak in een verdedigende kramp schieten en de neiging de belediging van een lid van de eigen groep op te vatten als belediging van de hele groep.”
Ik kan me voorstellen dat Rutenfrans argumenten van inferieure Neo’s slecht vindt en ook afwijst. Bij een stuk van een Marokkaan denkt hij waarschijnlijk: “weer zo’n gekwetste tribale moslim.”
Ook Thierry Baudet vindt vonnissen van Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens illegitiem omdat ook de rechters uit inferieure culturen (zoals Oost-Europa en Turkije) mogen stemmen.
Ten tweede: Germanen lijden aan nativisme Jan Willem Duyvendak beschreef nativisme in de Volkskrant als volgt:
“In Nederland is de gedachte dat de ‘oorspronkelijke’ bewoners meer te zeggen zouden moeten hebben dan nieuwkomers allang gemeengoed geworden. Die opvatting wordt ook wel ‘nativisme’ genoemd: de natives vinden dat zij vanwege historische redenen meer te zeggen hebben over het land dan non-natives, zeker waar het culturele tradities betreft.”
Wilders vertelde Tunahan Kuzu (DENK) bijvoorbeeld: ‘Nederland is niet uw land’. Ik maak nativisme vaak mee. Germanen vertellen mij dat migranten geen stemrecht zouden mogen hebben voor tenminste drie generaties. Op één van mijn stukken over de zaak-Wilders reageerde een Germaan op twitter met: “Weer een allochtoon die even bepaalt dat ons land voor iedereen is en meent zich te kunnen bemoeien met ons recht,” met 118 retweets en 80 likes. Ook Yoeri Albrecht, de directeur van debatcentrum De Balie, vindt dat slechts Germanen mogen debatteren: “Moet je je voorstellen dat je naar een land verhuist en je ze daar dan gaat vertellen hoe ze hun straten moeten noemen.”
Ten derde: dominantiedrift In hun boek ‘The human right to dominate’ beschrijven Nicola Perugini en Neve Gordon een fenomeen waarin groepen mensen de terminologie van mensenrechten gebruiken om andere groepen te domineren, onderdrukken en kolonialisme te rechtvaardigen. Conservatieve NGO’s gebruiken mensenrechten om abortusrechten en rechten van homo’s te bestrijden. Israëli’s gebruiken mensenrechten om de bezetting en onderdrukking van Palestijnen te rechtvaardigen.
Op dezelfde manier gebruiken Germanen een mensenrecht (VVMU) voor dominantie. Zij willen twee vrijheden hebben: de vrijheid om haat te zaaien en de vrijheid om de Neo’s het land uit te zetten. Ik zeg niet dat ze de Neo’s wíllen deporteren, maar slechts dat de Germanen deze vrijheid voor zichzelf reserveren.
Deze vrijheid is een superrecht en geeft een enorme macht. Als stok achter de deur heeft de mogelijkheid tot deportatie een negatief psychologisch effect op de Neo’s. Ze worden onderdanig en onderwerpen zich zonder tegenspraak aan de dictaten van de Germaan. Ze houden hun bek en poetsen een plee. Ze eisen geen gelijke rechten, noch gelijke beloning voor hetzelfde werk, noch vechten ze tegen discriminatie. Noch zullen ze protesteren als Nederland Israël helpt om Palestijns territorium te ontfutselen, noch zullen ze in opstand komen als Westerse landen olierijke islamitische landen voor olie en macht aanvallen.
Dus de Germanen verzekeren de witte suprematie – als deportatie een optie is. Precies zoals de mannelijke suprematie in Saoedi-Arabië.