Sjoerd Sjoerdsma lijmt zich vast

Sjoerd en ik werden allebei in juli 1981 geboren, hij in Eindhoven, ik te Amsterdam. De vraag wie het van ons tweeën het verst schopte, kan na een bezoek aan de D66-website worden beantwoord. ‘Deze geboren Eindhovenaar is één van de grootste voorvechters van mensenrechten en democratie, zowel nationaal als internationaal’, lezen we in een korte biografie. Hier kan ik niet tegenop. 

Toch zijn mooie praatjes vaak bedoeld om macht uit te oefenen. Neem bijvoorbeeld de activisten die zich uit bezorgdheid over het milieu aan talkshowtafels en schilderijen vastlijmen. Jezelf aan een object in de ruimte bevestigen is de ultieme daad van ego-bevestiging. Wedden dat de gemiddelde Porsche-patser of BMW-bezitter zich heimelijk dolgraag aan zijn voertuig zou vastschroeven?

Sinds ik Sjoerd op de radio over Oekraïne hoorde, heb ik het gevoel dat hij zichzelf aan mij heeft vastgelijmd. Mijn leeftijdsgenoot, die ik nooit heb ontmoet en die ik niets heb misdaan, wil mij bezitten. Van hem moet ik lijden omwille van een door hem uitgekozen doel. Dat is geen gezonde situatie voor twee mannen van begin veertig, via deze weg verzoek ik Sjoerd dan ook zich weer van mij los te maken.

Wellicht komt het gestoord op u over dat ik de zaken zo bezie, maar beklemmende ervaringen op mijn levenspad leerden mij dat uiteindelijk alles draait om macht. Iedereen die werkelijk voor zichzelf moest vechten, beseft dit. Helaas groeide mijn generatie op in ongekende weelde en voorspoed. Daarom hebben we al verloren.