Sjef van Oekel, dat ben ik dus!

Ode aan Dolf Brouwers en de onsterfelijke Sjef van Oekel (overleden 23 september 1997)

Ja , hallo, bent u daar?! Maar het is nog niet begonnen, want ik was er nog niet! Potverdomme wat is dat nou. Kunt u even... Kan ik niet eens… ah! zo is het al veel beter. Dames en Heren, graag uw moderne aandacht. Reeds.                      Want wat kunnen wij in dit huidige tijdsgewricht..., of ja, móeten wij, herdenken, erkennen en zo ja, waarom dus?! Reeds in de oudheid, waar men er wel van pap van lustte maar daarover later meer, ging men in gedachten, gehaakte beddespreien, glooiende korenvelden, en zo verder. Begrijpt u wel. Daar waren de dames en heren al flink in de weer met weet ik veel en nog zoiets.

Én met van dattum, maar dat heb ik geloof ik al gezegd, reeds. Toch moeten we daar niet zomaar overheen stappen, nee nee! Alhoewel Ik nu dus weer wel, want ik moet behoorlijk nodig… O nee, daar heb je het al. Ik zal mij nu dus even moeten terugtrekken naar een andere ruimte waar Koning, Keizer en Admiraal alles achter zich laten. Daarna voeg ik mijn opgeluchte lijf weer tot u en vervolg ik mijn dampend betoog. En over dampend gesproken. Ik moet nu écht even weg. Potverdomme, waarom moet mij dat toch altijd overkomen, en ik heb nog wel zo smakelijk genoten van die vette preisoep met knakworst.

(vervolg betoog na ongeveer 10 minuten). Hè gut, ja, hallo! Is u daar nog. Ach jasses, waar nu toch weer gebleven.                    Aha! Wat wil nu de prehistorie... dus. Al moet ik daar direct bij zeggen dat het wel een verrotte lange tijd terug is. Nu ja, kop op Sjef. Er zijn ook mensen die niets te eten hebben, zwerende wonden, natte plekken, en nog veel meer!     Wat een ellende. Ach het leven is nog niet zo slecht. Voorwaarts! Dus dat in die tijden de mensen als het ware vooruit keken en moderne jazz was er nog niet eens. Máaar, wel lekker warm eten! En gelukkig maar. Broden vol vet gehakt, of gehaktbrood dus, verse kruiden, dansende glazen wijn en veel druiven. Máar glas was er natuurlijk niet, daar bedoel ik dus meer: uit een kopje. Lang was het stil en onledig, de aarde was duister en zondig. Heb ik geloof ik wel eens ergens gelezen? Boeken vol en rijen bibliotheken zijn volgeschreven vol taal en prachtvolle gloed, waarvan de honden overigens geen brood lustten, fraaie liederen én onomatopeeën. Gatverdamme, wie heeft dat nu weer in mijn tekst geschreven. Wat een vuilakken! Pardon dus. Al dat geonaneer dat doen ze maar in hun eigen kleine kring en niet hier in mijn glansvolle toespraak vol prachtige woordspelingen waar u allen dan weer weet van krijgt. Of als u hier nu niet bent, later weer eens terug zal lezen, of zie maar.                                               

Even gauw afraffelen nu want ik heb nog wel wat anders aan mijn kop dan hier een beetje onbetaald staan te lullen. En er is niets eens behoorlijk koffie ook nog! Dank aldus voor uw gewaardeerde aandacht en God zegene u thuis, als u dat nog niet wist. Vandaar. Reeds. Ja, bent u daar eigenlijk nog?                                                                                        IK WORD NIET GOED?!