Signalen van een naderende oorlog

Nico schrijft een serie over oorlog. Dit is het zesde deel.

Wanneer ben je als land in oorlog?

In formele zin is Nederland op dit ogenblik, denk ik, niet in oorlog met Rusland, Israël of Hamas in Gaza. Rusland sprak in het begin niet van een oorlog, maar een 'speciale militaire operatie'. Pikant is ook dat in de Engelse taal gesproken wordt van ‘Israël Hamas War’ en in de Nederlandse taal van ‘Hamas Israël oorlog’. Ik kies voor de Engelse formulering, tenzij ik in dat geval als zionist word bestempeld. Overigens ben ik voor de tweestaten-oplossing.

Indirect is er echter sprake van een sluipend proces, waarbij we steeds verder bij deze oorlogen betrokken raken. Vooral via internationale organen, zoals de EU, de NAVO en de Verenigde Naties. We spreken met onze Westerse vrienden sancties tegen Rusland af, die vaak niet blijken te worden nageleefd. We doen mee aan grootscheepse wapenleveranties, die overigens onvoldoende zijn om Oekraïne echt te helpen, en met het bondgenootschap doen we oefeningen in Oost-Europa om Rusland duidelijk te maken dat het ons menens is. En bij de VN in New York toont onze demissionaire regering bij het stemmen over resoluties inzake Israël en Hamas zich iets te vaak eerder pro-Israël dan pro-Palestina. Wanneer gaan we erkennen dat misschien wel een meerderheid van onze bevolking steeds meer de kant van de Palestijnen kiest? Niet met de nieuwe rechtse coalitie, vermoed ik.

De gevolgen van de oorlogen in Oekraïne en Gaza raken ons hier ook steeds meer. Als ik het internet daarvoor raadpleeg valt mij op dat steeds keurig wordt begonnen met de constatering dat de oorlog natuurlijk het ergste is voor de inwoners van Oekraïne en Gaza. Maar vervolgens worden de gevolgen voor Nederland breed uitgemeten. Wat betreft onze economie wordt voorspeld dat de groei afneemt, de inflatie oploopt en de rente zal gaan stijgen. Het tweede punt van zorg is de energie en de stijgende gas- en olieprijzen. Wat verder speelt is dat veel mensen zich steeds onveiliger voelen. NAVO-kopstuk Rob Bauer raadt burgers aan om een radio op batterijen en een zaklamp in huis te halen en voor water te zorgen, zodat je de eerste 36 uur kunt overleven. Een ander advies is om wat cash bij de hand te hebben voor het geval het internet uitvalt en je dus niet online kan bankieren.

Het bange oorlogsgevoel uit de Koude Oorlog lijkt terug te zijn. Er zijn allerlei signalen die dat aanwakkeren:

• het dagelijks nieuws, met name over Oekraïne en Gaza.
• de talloze studentendemonstraties in Nederland en elders in de wereld.
• het Eurovisie Songfestival, waar een onrustige sfeer hing en de Nederlandse kijkers Israël via televoting aan 12 punten hielpen.
• de toename van politieke moorden.
• de oproep van de politiek aan pensioenfondsen om meer in wapens te investeren.
• de uitspraken van burgemeester Aboutaleb tijdens de Dodenherdenking: “Oorlog was nooit zo nabij. We zien de kinderen van de hongerwinter in Gaza.”

Ik ervaar deze tijd als een onrustige tijd. Alles loopt kriskras door elkaar heen. Angst voor de gevolgen van oorlogen maar ook het nieuws van het CBS dat Nederland over de hele linie en rijk en gelukkig land is.

Waar maak ik mij eigenlijk druk om?

Volgende keer: de impact van oorlogsvluchtelingen op ons migratiebeleid.