Sharon Dijksma en de wolf

In het sprookje van “De Jongen die wolf riep” moet een jongen op een kudde schapen passen. Als er een wolf komt moet hij zijn vader waarschuwen door 'wolf' te roepen. Al gauw roept de jongen inderdaad “wolf!” Zijn vader komt geschrokken aanrennen. Het blijkt echter vals alarm te zijn, en nadat de jongen de grap drie keer herhaalt komt zijn vader niet eens meer kijken als hij weer “wolf!” roept. Tegen de avond gaat zijn vader toch even kijken waar hij bleef, helaas vindt hij in plaats van zijn zoon een dikke wolf, die ligt uit te buiken naast de strohoed van zijn kind.

De afgelopen jaren zien we steeds vaker dat gemeenten demonstraties verbieden wegens vage en valse dreigingen van geweld. Linkse bewegingen worden daarbij zonder enig argument bestempeld als gewelddadig. Kick-Out Zwarte Piet werd zelfs in de gaten gehouden door de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding, terwijl deze beweging altijd vreedzaam demonstreert.

Op 14 november zou een grote demonstratie plaatsvinden in Utrecht tegen de draconische bezuinigingen op het hoger onderwijs. Burgemeester Sharon Dijksma verbood de facto de demonstratie, omdat er een serieuze geweldsdreiging zou zijn. De burgemeester vroeg of de organisatoren de demonstratie wilden afblazen. Als ze dit niet deden zou de gemeente alsnog de demonstratie verbieden.

Volgens de veiligheidsdriehoek zouden er pro-Palestijnse demonstranten zijn die met geweld de demonstratie wilden kapen. Hoewel dat zorgwekkend is betekent dat niet direct dat een demonstratie verboden mag worden. Elke keer dat Kick-Out Zwarte Piet wilde demonstreren waren er fascisten die de demonstranten wilden aanvallen. Zoals Amnesty International meerdere keren moest aangeven, betekent dit niet dat je als gemeente die demonstraties dan maar moet verbieden. Je moet juist extra veiligheidsmaatregelen nemen om de demonstranten te beveiligen.

Verschillende groepen gaven bij de veiligheidsdriehoek aan dat ze toch gingen demonstreren. Met duizenden mensen kwamen we naar het Moreelsepark. We wilde dat risico wel nemen. Hoe gevaarlijk het ook was, dit geluid mocht niet ongehoord blijven. We moesten en zouden protesteren tegen dit walgelijke kabinet dat een miljard euro op hoger onderwijs wil bezuinigen.

Ik had hier veel politie verwacht, er was immers een serieuze geweldsdreiging. Deze dreiging was blijkbaar zo groot dat de burgemeester liever onze grondrechten zou inperken dan dat ze ons aan die dreiging wilde blootstellen. Sharon had “nog niet eerder meegemaakt dat de driehoek tot zo'n advies komt”. Blijkbaar was dit de grootste dreiging uit haar carrière. En die dreiging bleek volledig verzonnen te zijn.
 
Het leek zo nobel dat ze deze moeilijke keuze maakte, maar toen we daar aankwamen waren er maar drie politiebusjes met misschien negen agenten. Als er zo’n serieuze dreiging is, waarom komt de politie dan niet? Het leek er sterk op dat Sharon onze veiligheid niet zo hoog had zitten. Het ging haar vooral om het verbieden van de demonstratie. Daarmee had ze wat haar betreft haar plicht gedaan. Wie dan alsnog wil, demonstreren moet zelf de consequenties dragen.  

Zou Sharon echt zo laks omgaan met onze veiligheid dat ze ons aan zo’n grote dreiging zou blootstellen, zonder op z'n minst genoeg politie in te zetten? Of was dit het zoveelste loze alarm? Als je verder leest over de dreiging, dan lees je op de NOS site dat de gemeente zich “grote zorgen maakte over het sentiment dat kan ontstaan als groepen vandaag toch komen demonstreren.” Was dat misschien de immense dreiging? Dat er een sentiment zou ontstaan waar Sharon Dijksma het niet mee eens zou zijn? Is dat waarom we niet moesten komen demonstreren?

Zijn we echt zo diep gezonken dat we bij elk ‘vervelend sentiment’ maar demonstraties verbieden? Overigens had de burgemeester dit advies helemaal niet mogen geven. Volgens artikel 9 van de Grondwet mogen demonstraties slechts in drie gevallen worden ingeperkt:

1. Ter bescherming van de gezondheid;
2. In het belang van het verkeer;
3. Ter bestrijding of voorkomen van wanordelijkheden.

Er is geen wet die burgemeesters het recht geeft tot het inperken van demonstraties vanwege ‘een sentiment’. Nee, een noodwet kun je niet invoeren vanwege een ‘ervaren asielcrisis’, en een demonstratie mag je niet verbieden vanwege een ‘sentiment’.

Sharon kan ‘wolf’ roepen tot ze een ons weegt. Ik laat me niet meer bang maken. Ook bij deze demonstratie bleek weer dat activisten niet onze vijand zijn. Er liepen talloze mensen met keffiyehs en Palestijnse vlaggen mee. Niet om de demonstratie met geweld te kapen, maar uit solidariteit. Nee, een volgende keer dat de veiligheidsdriehoek een groot gevaar ziet, neem ik het risico wel.