Het is Valentijnsdag, er is de première van 50 Shades of Grey en er is ook nog de gedetailleerde berichtgeving over de DSK-zaak, een schandaal dat stijf staat van de seksuele uitspattingen. Voeg daarbij dat het spontaan een lente-achtige dag is en je begrijpt dat er wel wat bij me op borrelde. Dus zin had ik wel en natuurlijk kan muziek je dan net dat extra zetje geven, zodat je bijvoorbeeld toch weer spontaan dat oude contact ff belt, ook al had ik nog zo tegen mezelf gezegd dat niet meer te doen.
Dus enigszins geprikkeld – in positieve zin – bladerde ik door het lijstje dat Spotify onthulde. De muziek die de abonnees verzamelen voor de momenten waarop ze hun seksuele remmen losgooien. Dit is waar de wereld, of althans hun deel, sex op heeft. Ik was geschokt. Ik was geschokt. Het sprankje lente dat in me opbloeide om in ijltempo tot een hitsige toestand groeien, lag in rap tempo op mijn versleten, en vanochtend door de kat ondergekotste, rotan deurmat. Wat een afknapper.
Het lijstje nummers roept allerlei associaties in mij op, behalve met seks. Bijvoorbeeld aan die keer dat ik te lang in de rij moest wachten bij de Lidl terwijl ik last van last had van een acute diarree aanval. Of aan die hele middag dat ik op plastic tuinstoelen in de tuin van een versleten bejaardenhuis moest zitten, zonder zon, omdat ’n tante graag shag rookt. En een opdringerige en uiterst onaantrekkelijke kennis die ik al een maand of 6 probeer te ontwijken, kwam ook ineens in mijn gedachten op. Geen lusten, alleen maar lasten.
Is dit muziek voor seks? Wat moet die seks dan voorstellen? Dit is het soort seks met iemand die vraagt of het lekker is terwijl hij gewoon zijn mond vol moet hebben. Het is seks zonder lef, dat niets durft. Van die types die gaan huilen na de ontlading.
Maar Spotify zal vast niet liegen. Dit is muziek die past bij de 101 o zo hippe nieuwe hamburgertentjes in de stad, gerund door jongens met baarden en tattoos. Het is de muziek die in je hoofd begint te klinken als een hipster vraagt of zijn baard niet dik lijkt vanwege de hakbijl die hij nu bij zich draagt als accessoire.
Het volgens Spotify populairste nummer op de lijst, Intro van The XX, duurt net iets meer dan 2 minuten (oh yeah baby, kom je al?) en zit zeer typisch bijna standaard als soundtrack onder heel veel ‘conspiracy’ filmpjes op YouTube. Zou het gewoon een complot zijn om seks minder leuk te maken? Een geheime depopulatie-agenda van de machtige elite die alles controleert en dus ook Spotify?
Ik heb echt mijn best gedaan om naar ‘From Eden’ van Hozier te luisteren en daarbij dan iets van seks voor te stellen. Misschien is het fijne muziek om te vrijen voor mensen die ook niet van dansen houden? Ik heb er in ieder geval eerder trek in een gevulde bara met spek, extra komkommer en aardappelsambal van gekregen en laat mijn telefoon met rust deze avond.
Hierbij een paar nummers die het beter doen om het te doen: