Schwerpunkt, wat zegt de militaire theorie over het einde van de oorlog in Gaza?

Volgens een van de grondleggers van de militaire theorie, Carl von Clausewitz, wordt een oorlog gewonnen door het schwerpunkt van de vijand te neutraliseren. Dat is hetgeen waarvan het verlies ertoe zal leiden dat de vijand de oorlog zal willen beëindigen.

Het heeft dus geen zin om ‘zomaar’ oorlog te voeren. Een land voert oorlog omwille van een politieke doelstelling. Dat kan van alles zijn: een groter grondgebied, het rally round the flag-effect, het wegnemen van de dreiging van een potentiële vijand, het verkrijgen van bepaalde grondstoffen, enz.

Een essentiële vraag voor Israël is wat het schwerpunkt van Hamas is. Dat is niet de Westelijke Jordaanoever, Gaza of Oost-Jeruzalem. Het verlies daarvan zal de will to fight van Hamas niet beëindigen. Sterker nog, het zal de will to fight alleen maar vergroten.

Zoals de afgelopen maanden hebben laten zien, is het ook niet de levens van Palestijnse burgers. Talloze onschuldige mannen, vrouwen en kinderen hebben inmiddels het leven verloren. Van talloze anderen is alles ontnomen wat ze hebben. Maar in plaats van dat dit het schwerpunkt van Hamas neutraliseert, versterkt het de voedingsbodem voor Hamas.

Het schwerpunkt van Hamas wordt ook niet bepaald door materiële bezittingen of welvaart. Ondanks dat Hamas leiders veilig en welvarend in het buitenland zitten terwijl hun burgers en strijders sterven, laat het zich raden welk effect het wegnemen van die welvaart en veiligheid op de Hamasleiders zou hebben. Hun strijdvaardigheid zal er niet door verminderen.

Wat is dat wel het schwerpunkt van Hamas? Waardoor zijn mensen bereid hun leven op te offeren? Ironisch genoeg is dat de onderdrukking door Israël. De reden dat dit ironisch is, is omdat Israël het zelf in de hand heeft. Zou Israël stoppen de meest primaire behoeften van de Palestijnen weg te nemen (land, veiligheid en het vermogen een gezin te onderhouden) dan zou de will to fight van Hamas verdwijnen. Als mensen voorzien worden in hun basisbehoeften, zijn ze niet meer bereid hun leven op te offeren. Niet voor niets is de term een ‘menswaardig bestaan’. Als iemand zijn leven niet als menswaardig ervaart, is het ook geen opoffering dat leven te geven. Als iemand zijn leven daarentegen wél als menswaardig ervaart, dan is het offer om het te geven gigantisch zo veel groter.

Dat brengt ons bij de vraag wat de politieke doelstelling van Israël is. Als dat het vernietigen van Hamas zou zijn, dan zou Israël zich diametraal anders gedragen dan dat het doet. Maar gezien de praktijk, gezien de diepgevoelde wens tot een Joodse staat, gezien de recente uitspraken van haar huidige regeringsvertegenwoordigers en gezien haar (extreem)rechtse signatuur, lijkt de doelstelling van Israëls regime gericht op Eretz Yisrael: Een Joods Israël, gevestigd op het grondgebied dat door God aan de Joden beloofd zou zijn. Concreet betekent dit: de etnische zuivering van het Palestijnse volk op de Westelijke Jordaanoever, uit Gaza en uit Oost-Jeruzalem.

De genocide op het Palestijnse volk wordt dus niet alleen door het Internationaal Gerechtshof plausibel geacht, wordt niet alleen door de actualiteit getoond, maar wordt ook door de militaire theorie ondersteund in die zin dat Israëls optreden met het vernietigen van Hamas niets te maken heeft.