Schoonheid boven hoop, gedachten bij de Derde Wereldoorlog

Het is mij om het even op welke manier ik omkom tijdens een eventuele Derde Wereldoorlog. Of ik nu een atoombom op mijn kop krijg, abusievelijk geraakt word door een afzwaaiende granaat of ten overstaan van een joelende menigte aan een lantaarnpaal word opgeknoopt, het resultaat is in alle gevallen hetzelfde: nooit mocht ik proeven van het door voormalig premier Jan Peter Balkenende beloofde ‘zoet’.

‘Eerst het zuur, dan het zoet’, kondigde Balkenende in z’n tweede regeerperiode flinke bezuinigingen aan. We moesten er even doorheen in 2006 en 2007, daarna zou Nederland weer financieel gezond zijn. De kredietcrisis van 2008 gooide roet in het eten. Ok, zo gaan dingen nu eenmaal, je wilt geen verbitterde burger worden die blijft mokken over bijvoorbeeld het kwartje van Kok. Bovendien veroverden we een zoete finaleplek op het WK van 2010. Spelers en trainers kregen een rondvaart.

In 2012 zou ons mannenvoetbalelftal zich in Polen en Oekraïne tot Europees kampioen kronen, was de verwachting. Drie bloedeloze poulewedstrijden in de tegenwoordig door oorlog geteisterde stad Charkov maakten een einde aan de droom. Inmiddels zijn we tien jaar en talloze crises verder. Door corona en de Oekraïne-oorlog kampt de wereld met gierende inflatie, en lijkt het zoet verder weg dan ooit. Een goed moment om de hoop op wat dan ook te laten varen.

‘Zolang er schoonheid is, heb je geen hoop nodig’. Geen idee wie dit zei, misschien verzon ik het zojuist zelf. Dan kunt u prima wat geld naar mij overmaken, want de zin is levensbepalend. Vanaf heden verlangt u niet meer naar extra koopkracht die politici u beloven. ‘Zoet’ en ‘zuur’ is iets voor premiers met een gereformeerd uiterlijk. Zelfs een Derde Wereldoorlog ondergaat u stoïcijns. Poetins luchtmacht laat altijd wel ergens een oud geveltje staan dat er stralend uitziet in de ochtendzon.