Sam mag na jarenlange opsluiting eindelijk ontdekken wie ze werkelijk is

Vandaag gaat de wereld kennismaken met Sam. Toen ik haar voor het eerst ontmoette heb ik gehuild. Ik kon zelfs niet meer stoppen en dat is eigenlijk niets voor mij.

Voorzichtig stapte ze uit de trailer om, zo had ik mij voorgesteld, over een soort rode loper van stro naar haar nieuwe huis geleid te worden. Met lieve mensen erbij die haar, samen met de slingers die aan de stal hingen en waarop aan haar naam prijkte, meer dan liefdevol van harte welkom zouden heten in haar nieuwe verblijf.

Maar Sam bleef op de laadklep van de trailer staan. De angst verstijfde haar en het totale gebrek aan spieropbouw en evenwicht deed haar wankelen. Andere dieren had ze nooit eerder gezien, alle geluiden waren nieuw voor haar, frisse buitenlucht kende ze niet en stro zag ze ook voor het eerst van haar leven. Op haar rug was bijna geen haar meer te zien. Haar hoeven zagen eruit als klompjes. En haar oogwit was bloeddoorlopen en geïrriteerd door de ammoniaklucht waarin ze haar hele leven moest verkeren.

Sam is een getraumatiseerde zeug en heeft de afgelopen 9 jaar onder dieronterende omstandigheden in de vee-industrie geleefd. Ze heeft maar liefst 240 biggen gekregen. Later berekende ik hoeveel dagen ze in totaal zwanger is geweest: 2332 dagen. Dat is ongeveer 6,4 jaar van haar 9-jarige bestaan. Ook nu is ze zwanger, maar voor de allerlaatste keer. Haar komende nest mag ze zelf bouwen met stro. Ze mag moeder worden en deze keer niet gevangen zitten tussen de ijzeren stangen van een kraamkooi maar zich neervleien in een speciaal voor haar ingerichte kraamstal bij de geweldige Stichting Melief. Ze mag voor het eerst echt voor haar nakomelingen zorgen. Dat is, hoe idioot en afschuwelijk ook, in dit land heel bijzonder voor een varken.

In Nederland leven 13 miljoen varkens achter gesloten deuren in dieronwaardige omstandigheden. De meeste mensen hebben geen idee wat voor bijzondere dieren varkens eigenlijk zijn. En dat terwijl een varken het cognitieve denkniveau heeft van een kind van 3 jaar. Recent onderzoek heeft aangetoond dat varkens nog veel intelligenter zijn dan we dachten.

Varkens hebben ook een ijzersterk geheugen. Biggetjes die net zijn geboren leren te luisteren naar het geluid van hun moeder. Tegen de tijd dat ze twee weken oud zijn herkennen ze zelfs hun eigen naam. Varkens kunnen wel 20 verschillende geluiden maken, onder andere om te laten weten dat ze honger hebben, maar ook om te flirten met een potentiële partner.

Wist je dat varkens zo’n 17,5 kilometer per uur kunnen rennen en dat ze ook nog eens een enorm goed richtingsgevoel hebben? Zwemmen kunnen ze ook heel erg goed. Als varkens in een groep mogen leven, zoals ze van nature doen, slapen ze graag neus aan neus. Ze kunnen net als mensen dromen. En als een soortgenoot is overleden blijken ze samen te rouwen.

Varkens zijn ook heel nette dieren. Een puppy zindelijk krijgen is vaak een hele klus, maar een biggetje is al binnen 7 dagen na de geboorte zindelijk. Het eigen nest bevuilen zal een varken nooit doen.

Dat natuurlijke gedrag kent Sam niet. Haar toiletplek was de etensbak, haar nest en de rest van de stal, ze weet gewoon niet anders. Natuurlijk gedrag heeft ze nooit kunnen vertonen, want ze heeft op een betonnen vloer tussen stangen geleefd. Alle lekkernijen die haar worden voorgezet eet ze niet, want ze kent alleen het eentonige voedsel dat ze in de vee-industrie kreeg toegeworpen.

Zien we straks eindelijk wat voor een dieren varkens echt zijn of gaan de biggen hun moeder kopiëren die nu niet beter weet dan te leven als fabrieksdier? Gaat zij ooit nog leren hoe het is om een echt varken te zijn? Dat gaan we het komende jaar allemaal ontdekken, want House of Animals gaat in een uniek project Sam en haar biggen een jaar lang volgen en daar een documentaire over maken. Zijn ze vrolijk of juist humeurig? Zijn ze aanhankelijk of juist een solist? Wat zijn hun favoriete bezigheden gedurende een dag? En wat betekenen toch al die knorren? Gedragswetenschappers schetsen ons hun karakter en verklaren hun taal.

Ze groeien op bij Stichting Melief van Lothar en Marc. Een stichting die ik ruim 10 jaar geleden in mijn hart heb gesloten. Ze vangen dieren op die verwaarloosd, mishandeld of met de dood bedreigd worden. Bij Stichting Melief mogen ze rustig oud worden, met liefde omringd.

Na het kijken van deze documentaire kan het niet anders dan dat je van deze dieren gaat houden. Het past in een tijd waarin verontwaardiging plaatsmaakt voor gezond verstand. Het is niet normaal dat deze bijzondere dieren als producten zijn verworden in een totaal verziekte industrie. Wij weten dit al heel lang; het gaat nu om de mensen die zich daar nog bewust van moeten worden.

Wil je Sam volgen? Ze heeft haar eigen Instagram-account.