Rutte en het gesprek met de Gele Hesjes

Verkeerd aangepakt hebben ze het, allemaal. De leraren, die 40.000 sterk op het Malieveld stonden. De klimaatdemonstranten, evenzoveel, marcherend door de binnenstad van Amsterdam. De actiegroepen voor betere CAO’s in verschillende branches. De studenten en scholieren die de straat op gingen in Den Haag voor een rechtvaardig studiestelsel. Als ze zich nou gewoon hadden gedragen als een gefrustreerde babyboomer met een omgekeerde vlag en een haperende microfoon, waren ze misschien wèl uitgenodigd bij premier Rutte.

Het feit dat vijf vertegenwoordigers van de Gele Hesjes-beweging, die in Nederland misschien 200 man op de been heeft gebracht, op bezoek mochten in het Torentje bij de minister-president is een hele grote middelvinger naar alle andere actiegroepen en gelijkwaardigheidsstrijders die met massale demonstraties en petities proberen hun standpunten in de aandacht van de landelijke politiek te krijgen.

Deze vijf (waarvan er eentje de hand van Rutte weigerde en de ander pretendeerde te bellen terwijl ze naar binnen liepen) hebben in Nederland exact niks bereikt en staan in schril contrast met hun Franse collega’s, waar grotere demonstraties hebben geleid tot een nationaal debat en maatregelen van president Macron. De standpunten van de Gele Hesjes in Nederland zijn echter onduidelijk. Waar de Franse beweging zich voornamelijk focust op benzineprijzen, gaat de Nederlandse beweging over zo’n beetje alle thema’s, zolang Rutte er maar op aangevallen kan worden.

Dat is misschien waarom Rutte de Gele Hesjes wel uitnodigt en andere groepen niet. De Gele Hesjes zijn niet concreet. Waar andere demonstranten duidelijke standpunten hebben en weten waarover ze willen onderhandelen, is dat bij de Gele Hesjes niet het geval. Het gebrek aan concrete standpunten maakt het voor Rutte makkelijker om het gesprek vager te houden en de beloftes schimmig.

Ik zou het als docent op het basisonderwijs, als onderbetaalde schoonmaakmedewerker, als starter met een flexcontract, als student met een schuld van hier tot Venlo, als klimaatdemonstrant of als slachtoffer van de neoliberale wegbezuinigpolitiek maar moeilijk te verkroppen vinden dat onze minister-president eerder bereid is toe te geven aan 100 mensen met een omgekeerde vlag en een zure columnist in een gratis treinkrantje, dan aan 40.000 mensen met concrete doelstellingen en gespreksonderwerpen over belangrijke thema’s die ons allemaal aangaan.

Dat deze politiek van Rosinenpickerei niet langer door kan, staat voor mij vast. Rutte moet zijn prioriteiten gaan heroverwegen. Je zou er de Gele Hesjes bijna gelijk van gaan geven.