Negen en een half miljoen Israëli en tien miljoen Palestijnen (binnen en buiten de bezette gebieden) betwisten elkaar hetzelfde grondgebied. Beide volkeren voeren daarvoor een giftig mengsel aan van historische en religieuze “argumenten”.
Ramsey Nasr windt er geen doekjes om. Rutte is een schoft. Dat heeft hij volgens de gelauwerde dichter bewezen met zijn tweet over het geweld tussen Israëli en Palestijnen. Lees maar:
"“Ik ben zeer bezorgd over het aanhoudende geweld in Israël en Gaza. Het is onacceptabel dat Hamas willekeurig raketten op de burgerbevolking afvuurt. Nederland steunt het recht van Israël op zelfverdediging, binnen de grenzen van het internationaal recht en proportionaliteit”."
Nergens doet Rutte een uitspraak over de proportionaliteit van de Israëlische reacties. Dat maakt zijn uitspraak eenzijdig en – denk erom – hij is hier de officiële woordvoerder van Nederland. Hij spreekt namens U en mij. Het is dan ook geen wonder dat Ramsey Nasr – een gelijkmoedige mens bij wie de glimlach nooit ver weg is – zo heftig reageert.
Hij vindt veel medestanders. Ook Bij1 spreekt lang niet alleen namens zichzelf als die partij op haar beurt tweet:
"“Een demissionair minister-president die zich namens Nederland achter etnische zuivering en apartheid schaart. Een verwerpelijk standpunt waar BIJ1 afstand van neemt. Wij zijn solidair met de Palestijnen en veroordelen het leed dat hen wordt aangedaan. "
Vijftig jaar geleden stond de Nederlandse bevolking vrijwel als één man achter Israël. Er werd weliswaar al vroeg een Palestina Komitee opgericht maar tegen de weinige aanhangers daarvan werd toch vreemd aangekeken. Tegenwoordig ligt dat anders. De meningen in ons land over wie er gelijk heeft in het conflict tussen Israël en de Palestijnen zijn scherp verdeeld. Er bestaat steeds minder ruimte voor nuanceringen. Je hoeft maar tien minuten rond te struinen op de sociale media om daarvoor ritsen bewijsmateriaal te vinden.
Niemand heeft er baat bij. In het Heilige Land staan twee ongelijke partijen tegenover elkaar waarvan de sterkste toch niet in staat is de andere voorgoed uit te schakelen. Negen en een half miljoen Israëli en tien miljoen Palestijnen (binnen en buiten de bezette gebieden) betwisten elkaar hetzelfde grondgebied. Beide volkeren voeren daarvoor een giftig mengsel aan van historische en religieuze “argumenten”. Die zijn geen van allen bestand tegen serieus wetenschappelijk onderzoek maar dat zet geen zoden aan de dijk. Men is té verknocht aan de eigen mythologie. Jonge onderzoekers kunnen daar prima onderwerpen uit halen voor hun dissertatie. Werktitels: “De schoften en de geschiedenis”, “De schoften en de godgeleerdheid”.
Waarschuwing: je kunt je na zo’n proefschrift natuurlijk nergens meer in dat zogenaamde Heilige Land vertonen. Israëli en Palestijnen lusten je gelijkelijk rauw.
De vraagstelling is namelijk niet wie er gelijk heeft maar hoe landen en volkeren geschiedenis of godsdienst misbruiken om hun exclusieve recht op een bepaald stuk grond te rechtvaardigen.
Het conflict tussen Israëli en Palestijnen kan alleen worden opgelost als ze allebei bereid zijn het verleden en hun godsdienstige opvattingen te laten rusten. Als twee volkeren twisten om hetzelfde grondgebied, kan alleen een verdeling uitkomst bieden. Hiertegen wordt wel eens het argument ingebracht dat het grondgebied te klein is voor twee levensvatbare staten. Dat is onzin, lulkoek en flauwekul tegelijk. Het hele gebied is ongeveer net zo groot als Nederland. Dat behoort met zeventien miljoen inwoners tot de rijkste staten ter wereld. We kunnen zonder welvaartsverlies doorgroeien naar twintig miljoen. Ga anders eens in Singapore of Hong Kong kijken. Momenteel besteden Israël en de Palestijnen een uitermate substantieel aandeel van hun nationale inkomens aan oorlog en vernietiging. Als dat naar opbouw ging, zou de levensstandaard er heel anders uitzien. Zeker als uit de rest van de wereld grote subsidies kwamen wat voorstelbaar is als de grote wereldmachten bij een vredesregeling betrokken werden. Eerder al heb ik al eens wat suggesties gedaan.
* Het Heilige Land wordt verdeeld in een Israëlische en een Palestijnse staat volgens de toestand van voor 1967. Ook zou gekozen kunnen worden voor de oorspronkelijke grenzen die in 1948 onder auspiciën van de Verenigde Naties zijn getrokken.
* Israël is en blijft het Joods nationaal tehuis, waar alle joden ter wereld zich mogen vestigen als zij dat willen.
* Het onafhankelijke Palestina wordt het Palestijns nationaal tehuis waar de leden van de Palestijnse diaspora te allen tijde vestigingsrechten behouden.
* Het ongedeelde Jeruzalem/Al Quds wordt de hoofdstad van Israël en Palestina tegelijk. Regeringen en parlementen van beide staten hebben er hun hoofdzetel. De stad wordt bestuurd door een gemengde commissie van parlementariërs die de politieke verhoudingen in Israël en Palestina weerspiegelt. Een gemeenteraad is er niet. Wie zo nodig in een Heilige Stad wil wonen, moet bereid zijn daar iets voor op te geven. Ingezetenen van Jeruzalem/AlQuds zijn Israëli of Palestijn en oefenen hun politieke rechten in hun eigen staat uit.
* Tussen Gaza en de Westbank wordt een extraterritoriale vierbaansweg aangelegd met daarnaast een spoorlijn of een light rail verbinding.
* Alle heilige plaatsen in beide staten worden gelijkelijk beschermd en zijn vrij toegankelijk mits bezoekers de verschuldigde eerbied betonen.
Het bovenstaande is een utopische oplossing zoals uit menige reactie die onder dit stuk verschijnt, zal blijken. Niettemin is er geen andere uitweg.
Het enige wat wij als Nederland kunnen doen, is klaar staan met goede diensten. Bijvoorbeeld door een plek te bieden voor geheim overleg tussen Palestijnse en Israëlische kopstukken, die absoluut niet in het openbaar met elkaar gezien kunnen worden. Of door mee te werken aan manifestaties en bijeenkomsten waar Israëli en Palestijnen op hun eigen vakgebied met elkaar kunnen communiceren. Bijvoorbeeld door het verstrekken van reisbeurzen.
Als het gaat om het uitwerken van vredesopties, ligt zoveel mogelijk samenwerking binnen en buiten de EU voor de hand.
Een andere zinnige rol voor Nederland is er niet. Dan moet je uiteraard niet beginnen het vuur nog een beetje op te stoken. Dat doet Rutte met zijn onberaden tweet. En Bij1 net zo goed.
Als Nederland een werkelijke vruchtbare uitspraak wil doen over het nieuwe drama in het Midden-Oosten zou deze zich langs de volgende lijnen kunnen bewegen:
"“Nederland betreurt en veroordeelt de nieuwe uitbarsting van geweld tussen Israël en de Palestijnen. Uiteindelijk zijn vrijwel uitsluitend burgers en non combattanten het slachtoffer. Vrede en een voor allen aanvaardbare oplossing van het conflict raken nu verder uit zicht dan ooit. Nederland is bereid desgevraagd mee te werken aan een platform voor overleg tussen de strijdende partijen”."
Dat desgevraagd vet en met minstens 88 strepen er onder.
Voor het overige ben ik van mening dat de toeslagenaffaire niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de kwestie rond het Groninger aardgas evenmin.