Rotterdam: Can't make it happen

Rotterdam, de enige echte moederstad met een krachtige vaderhand die in 2014 de slogan Make it Happen koos, kiest er afgelopen week voor om twee buitengewoon belangrijke culturele evenementen af te wijzen.

De Pleinbioscoop is na dertig jaar opgedoekt vanwege gebrek aan de juiste publieke ruimte. En nieuwkomer Rollerdam (voormalig Wednesday Night Skate) mocht ondanks de grote belangstelling de rolschaatsen weer gauw opbergen, omdat het veiligheidsplan van de organisatie niet overeenkwam met de visie van de gemeente.

Stichting Rollerdam, die niet wist dat Rollerdam zo'n succesvolle happening zou worden, heeft vanuit al hun passie geprobeerd om met de gemeente samen te werken, zodat het evenement dit jaar weer met voorspoed kon plaatsvinden. Wanneer een van de initiatiefnemers op de afwijzing ingaat en de gemeente vraagt om constructieve inhoudelijke feedback en/of samenwerking, wordt er heel behouden gereageerd. De initiatiefnemer stelt een vraag, de raad geeft kritiek. Zou het niet andersom moeten zijn?  

Zou de gemeente geen vuist moeten maken voor deze helden die in post-corona tijd vorig jaar een hoop mensen uit hun grotten sleepten en zo de ggz-wachtlijsten lieten krimpen?

Met eigen ogen zag ik vorig jaar hoe mensen uit hun sluimerstand plotseling weer tot leven kwamen. Ineens voelde ik een immense opluchting van hoe mensen uit hun keurslijf stapten. Van die lui waarvan ik dacht, jij draagt toch enkel stropdassen, of jij bent toch zo een hooligan. Alles behalve onveilig voelde het, eerder aaibaar en ontwapenend!

We wilden ons als bondgenoten weer vrij voelen, met de haren door de wind, al dansend, lachend bewegen.

Iedereen was gelijkwaardig, geen kloof noch klim hield hen tegen. Is dat niet de energie die een stad je hoort te geven? Toch lijkt het erop dat publieke (vrij toegankelijke) initiatieven in de stad geen openbaar podium meer verdienen. Een groot matrixbord verzocht eerder deze week de skaters om de straten te verlaten. Is dit straatbeeld dat we schetsen een schijndecor of de bewoonde wereld? 

Volgens de website van de gemeente betekent de marketing slogan Make it Happen dat men vanuit de Rotterdamse mentaliteit een experiment juist opzoekt en niet uit de weg gaat. Ons DNA moet rauwheid, lef en energie uitstralen.

Vreemd, is het niet? Dat Rotterdam, ruimtelijker dan welke stad dan ook, het niet lukt om één avond per week beschikbaar te stellen voor een groep enthousiaste skaters die graag willen sporten & ontspannen. En het energieke karakter van onze inwoners niet kan faciliteren. De desparate en behoorlijk argwanende houding tegenover de cultuursector is naar mijn inziens dan ook onverteerbaar.

We kunnen een groep gezelligheidsdieren niet als een horde wilde honden benaderen. Je creëert hiermee warsheid. Er zijn subculturen die de angstculturen proberen in te dammen en de veiligheid en saamhorigheid weer terug willen geven aan de inwoners. Als we worden opgevoed met het idee dat de straten waar wij lopen onveilig zijn, dan worden de straten juist onveilig.

cc-foto: fs999