Romney is zo authentiek dat het pijn doet

Ik weet niet wat me meer verontrust, de stupiditeit van Romney of sommige van de commentaren op wat hij heeft gezegd. Over Romney verderop. Commentaren zoals die van Obama “we can’t afford a president who says: my job is not to worry about 47 percent of the American people” zijn bijna even dom, zou ik zeggen.

Net zo dom Alle commentaren die ervan uitgaan dat inderdaad 47 procent van alle Amerikanen overheidsafhankelijke, uitbuitende losers zijn, zijn net zo dom als wat Romney zei – misschien dommer nog omdat ze het frame dat Romney gebruikte overnemen. De analyse dat Romney de ene helft van Amerika tegen de andere opzet, zit er ook naast. Amerika is niet verdeeld langs deze lijnen.

Diskwalificatie van de kandidaat Ook schrijft Romney niet 47 procent de Amerikanen af of beledigt hij wie dan ook. Het is gewoon een beeld van Amerika dat compleet los staat van welke werkelijkheid dan ook. Het is geen belediging, nou ja van de intelligentie van de kiezer, het is een diskwalificatie van de kandidaat.

Hoe komt hij erbij? Los van de politieke campagne context is het waar dat 46 procent van de Amerikanen geen inkomstenbelasting betalen. Maar ze betalen wel pay roll taxes , lokale belastingen en andere kosten. Het is waarschijnlijk dit cijfer dat Romney heeft opgepikt. Om daarin mee te gaan en veteranen, bejaarden en anderen die van de overheid afhankelijk zijn weg te zetten als die losers lijkt me, laten we zeggen, niet slim.

Dom van Obama Dom van Obama dus om die stelling impliciet over te nemen. Zijn toespraak op de conventie met ‘we are all in this together’ was beter en relevanter. Laten we meteen even Obama onderhanden nemen. Zijn communicatievaardigheden zijn abominabel. Toen de senaatskandidaat in Massachusetts, Elizabeth Warren (nu gelukkig en heel belangrijk, voorliggend op Republikein Brown) een mooie toespraak hield waarin ze duidelijk maakte dat wie in Amerika succes heeft dat niet alleen kan claimen, was dat een enorme hit op YouTube. Wie iets produceert, heeft wegen nodig om het te vervoeren.

Enfin, u begrijpt waar ze heen wilde. Obama klungelde daarmee en zei ‘you didn’t build it,’ daarmee de boodschap vernietigend en de Republikeinen een wapen gevend. Nu weer. Hmmm. Ik twijfel wel eens aan de man.

Romney schrijft eigen kiezers af Terug naar de campagne van Romney. Vergeet even de vraag of die 47 procent enige realiteitswaarde heeft, Romney heeft gelijk dat 47 procent sowieso Democratisch stemt en 45 procent sowieso Republikeins. Die zijn met een campagne niet over te halen. Maar van binnenuit zijn die groepen nogal gevarieerd. Zo stemmen bejaarden met relatief lage inkomens en blanke blue collar arbeiders Republikeins en, dat maakt Romneys verhaal pas echt curieus, dat zijn de mensen die hij moet houden of overhalen. Het was niet de 47 procent losers die hij afschreef, het waren zijn eigen kiezers en de mensen die hij nodig heeft om te winnen.

De vier procent extra die hij nodig heeft. Nu zal hij zelfs moeite hebben om de met veel flipfloppen bijeen gesprokkelde Republikeinse achterban te behouden. Die vertrouwde hem toch al niet.

Geen enkele logica Dat hij voor een dinertje met 50.000 dollar entreegeld een verhaal zou vertellen dat stelt dat zijn belastingvoorstellen alleen aanspreken aan de rijken en de hoge inkomens, zou min of meer normaal zijn (zij het ook onverstandig). Hij heeft gelijk: de meeste Amerikanen geven niets om zijn verlaging van de hoogste schijf en andere voordelen voor de rijken. Als Romney echt iets wilde vertellen aan zijn gehoor dan had hij uitgelegd hoe hij die suckers die er bij hem op achteruit gaan zou overhalen toch Republikeins te stemmen. Nu was zijn verhaal niet alleen politiek dom, het was ook onzinnig in alle opzichten. Ik heb het van alle kanten bekeken maar ik kan er geen enkele logica in ontdekken.

Zo authentiek dat het pijn doet In een flipfloppende salto achterover drie maal gehurkt is dit ook een perfecte bevestiging van wat de Obama-campagne al maanden probeert te belichten: Romney is een aardige man die geen idee heeft hoe de wereld buiten zijn aangeharkte tuintje in elkaar zit. Met al die miljoenen dollars die Romney kan uitgeven dankzij deze rijke donoren heeft hij zojuist de Obama-campagne miljoenen bespaard. En de crux is dat de Obama campagne gelijk heeft. Het is niet simpel een definitiekwestie, een poging om iemand zwart te maken zoals de laffe, onheuse maar effectieve anti-Kerry Vietnamheld campagne van Rove en Bush. Nee, Romney hoeft niet gedefinieerd te worden. Hij is wie hij is. Het is geen vals beeld. Het echte beeld is dat van een man ‘out of touch’. Hij bevestigt het steeds weer. Hij is zou authentiek dat het pijn doet.

Tweestatenoplossing Dat Romney tijdens dit miljonairs onderonsje ook nog zijn goede vriend Nethanyahu omarmde en de tweestatenoplossing (staand beleid zowel voor de VS als Israël, maar de facto niet op Nethanyahu’s programma) afwees en meldde dat onder zijn presidentschap er in het Midden Oosten simpelweg niets zou gebeuren, en Amerika alleen met Israël rekening houdt; was opnieuw adembenemend dom. Maar hij meent het echt.

Voeg er nog de blunder aan toe dat hij refereerde aan zijn in Mexico geboren grootvader (die daar woonde omdat zijn overgrootvader vijf vrouwen had) en grapte dat als hij zelf in Mexico geboren was, hij het heel wat gemakkelijker had in this thing en je moet vaststellen dat hij erin slaagde zowel zijn Mormoonse geloof weer onder de aandacht te brengen en Hispanics te schofferen. Knap werk.

Valt er nog iets te repareren? Valt dit nog te repareren? Ik gaf Romney toch al nul procent kans maar het wordt steeds erger. Vanaf gisteren zou de campagne zich richten op inhoudelijke onderwerpen, iets dat ze bij de conventie vergeten waren te doen. Twee dagen per boodschap. Romney heeft deze week al verloren aan herstelwerkzaamheden. Don’t step on your message is altijd goed advies maar het is bedoeld om niet over medicare te praten als je economie op de agenda hebt. Romney geeft er een hele nieuwe draai aan: hij maakt zijn incompetentie de message .

Niettemin lijkt het me onder de omstandigheden het beste voor Romney om dit geklungel in zijn voordeel te gebruiken en de campagne aan te scherpen naar de vraag hoeveel overheid Amerika nodig heeft. Dat was sowieso al een optie in een verliezende campagne die Paul Ryan niet gebruikt heeft maar ik vermoed dat het nu de enige optie is. Een verhaal in de trend van: vergeet die 47 procent, laten we vaststellen dat er veel te veel overheid en veel te veel afhankelijkheid is in Amerika. De rest kunt u zelf bedenken. Het is zo langzamerhand zijn enige kans.

Iemand die vooral niet wil verliezen Het is niet een verhaal waar Romney zelf in gelooft, maar ja, waar gelooft de man in? Romney is nu geen kandidaat meer die president wil worden om iets te verwezenlijken, hij is geen kandidaat meer die president wil worden. Hij is iemand die niet wil verliezen. Reken er daarom op dat hij niet gracieus onderuit gaat als goed bedoelende manager die het niet op een rijtje kon krijgen. Hij zal all out gaan, de achterban opzwepen en onderuit gaan als de opportunist die zijn ziel verkocht om te winnen. En verloor.

Lees ook: Blunder? Nee, een waarheidsmomentje voor Romney

Het laatste boek van Frans Verhagen is: Van George Washington tot Barack Obama, alle presidenten van Amerika