Rijp voor een Derde Wereldoorlog

Ik ben niet zo van het op voorhand alvast spuien van mijn afschuw voor de bijeenkomst. Wij wisten en weten dat het een ‘rechts’ feestje is. De veiligheidsmaatregelen zijn er ook naar. Geen “Merkel lego”, zoals Bakas roadblocks graag noemt, maar wel veel beveiligers. De sfeer in de zaal is, als die langzaam volloopt, zoals die van een politiek partijcongres. Eentje van een partij die lastig te duiden valt.

Ik bezocht eerder – als watcher – wel eens congressen van de PvdA, de VVD of D66 en dan wist je gewoon wat voor vlees je in de kuip had.

Hier hing sensatie in de lucht. Het allereerste ‘grassroot’ evenement met een oplossingsgerichte aanpak van een maatschappelijk vraagstuk. Breed gedragen? Nee, dat geloof ik niet. De belangrijkste inleidingen – voor mij de hoofdact – waren zeker niet bedoeld om een waardenvrij feitencomplex te presenteren dat de basis zou kunnen vormen voor een evenwichtige discussie.

Ik luisterde naar Adjiedj Bakas en Jordan Petersen.

Adjiedj Bakas had volgens de presentatoren een zwaar jaar achter de rug. De man oogde vermoeid, liep alsof zijn fysiek zwaar gehavend was en getuige zijn spreektekst was hij ook mentaal aangeslagen. Bakas stond op het podium als een Dr. Evil uit de Austin Powers films. Hij vlinderde door een berm vol veldbloemen, meningen en feiten. De meningen komen hem net wat sappiger voor dan de feiten. De meeste mensen willen, zo betoogde hij, dat het heden nog dertig jaar voortkabbelt. Dat kan niet! Wij – hij bedoelde het aanwezige publiek – willen dat niet. Wij willen kunnen selecteren wie we wel en wie we niet binnen laten. Wij zitten in een tijd die ‘Perfect Storm’ heet, de industriële revoltie van de 21ste eeuw. Tachtig procent van de banen zal verdwijnen en daarvoor komen nieuwe banen terug. Banen waarvoor al die vluchtelingen uit andere culturen gewoon niet slim genoeg zijn.

Bakas orakelde er lustig op los. De techniek, die doorgaans vlekkeloos is bij speeches van deze zelfverklaarde trendwatcher haperde en juist dan valt op dat hetzelfde geldt voor zijn verhaal. Bijna verliefd prees hij de Israëlische techniek aan van bewakingscamera’s die op vijftien aspecten aan gezichtsherkenning doen en die met algoritmen aan een gezicht kunnen aflezen of iemand snode plannen heeft. Die kun je dan alvast neerknallen. Probleem opgelost.

Bakas geeft af op de  politieke partijen en roemt de elite die wel de tijdgeest snapt. Ik vulde dat voor mijzelf maar even in met ‘Thierry Baudet’. De representatieve democratie is op sterven na dood. Dat had Eberhard van der Laan in een interview aan zijn eigen vrouw toevertrouwd. Ik ken het bewuste interview dat in De Balie plaatsvond. Bas Eenhoorn, oud VVD-voorzitter zegt het ook. Het schijnt overigens – Bakas noemde hem niet – dat de burgemeester van Heerhugowaard, Bert Blase, er zelfs een roman over heeft geschreven. Adjiedj Bakas heeft het over de ‘smart phone-democratie’. Wij kunnen gewoon met zijn allen ons iedere dag of iedere week uitspreken over prangende zaken. Ik weet niet of dat nu zo’n goed idee is, maar dat het ‘Huis van Thorbecke’ aanpassingen behoeft, daar ben ik het wel mee eens. Ik erger mij wild aan het feit dat verstandige, zichzelf respecterende partijen die handschoen nog steeds niet hebben opgepakt.

Bakas bejubelde verder het begrip ‘oorlogs-economie’, die er ook in de Gouden Eeuw was en hoe goed het in zo’n tijd met ons allen gaat. Want we strompelen met z’n allen – Bakas doet dat helaas dan letterlijk op het podium – op een Derde wereldoorlog af.

De volgende spreker was Jordan Peterson, de Canadese professor in de Klinische Psychologie. De man werd als ware held onthaald. De zaal werd uitzinnig van vreugde. Nu ken ik maar één andere klinisch psycholoog, omdat ik hem ooit sprak en omdat ik twee van zijn boeken las: Paul Verhaeghe. De plezierige en milde Vlaming die de boeken ‘Autoriteit’ en ‘Identiteit’ schreef. Als we ons Verhaeghe voorstellen Albus Perkamentus (uit de Harry Potter reeks) is deze Petersen ongetwijfeld Voldemort.

Zijn pleidooi was een tirade waarin de boodschap was dat wij in het Vrije Westen goed van kwaad weten te onderscheiden en wereldkampioen ‘Fair Play’ zijn. Van Nietzsche maakte de man en passant een halve apostel en verder is het evident dat wij superieur zijn aan al dat vluchtende volk uit die moslimlanden en dat assimilatie de oplossing is als ze dan toch massaal binnen komen. De zaal hield de adem in en applaudiseerde luid bij iedere kwinkslag, anekdote of stelling waarin het erkenning zag of waardering voor ons eigen krachtige kapitalistische systeem.

Bakas toonde eerder op de avond nog een sheet met een dagboeknotitie van de Indiase keizer Babur (1483-1530) die opschreef:

“Harde tijden creëren sterke mensen Sterke mensen creëren goed tijden Goede tijden creëren zwakke mensen Zwakke mensen creëren harde tijden”

De toon van de avond was oorlogszuchtig. Die sufferd van een Babur vergat in zijn tijd te investeren in een leger. Dat zal ons niet overkomen. De zaal waarin ik mij bevond was rijp voor een Derde Wereldoorlog. Liever dat dan dat we de welvaart delen met mensen met cultuur die nu eenmaal de onze niet is. Ik sloop weg richting een schuilkelder. Om Europa moet een muur. Op die muur zal ‘alt right’ zich verdringen met pannen kokende pek om het over de hoofden van de arme sloebers te gieten die het in hun hoofd halen die muren te willen slechten.

Ik keerde ongerust huiswaarts. Er ging ook vanavond weer een geest uit de fles. Zie die maar weer eens terug in de fles te krijgen. Die taak ligt bij de traditionele politieke partijen al lijken die hun handen er niet aan te willen branden. Wat resteert is dat we het pas echt zien als het te laat is.