Revisited: PVV-coup Brinkman

Hero Brinkman neemt wederom de handschoen op en uit stevige kritiek op PVV-voorman Geert Wilders. “Je moet als partij altijd proberen écht verantwoordelijkheid te nemen, met bewindspersonen. Dat is wel zo eerlijk.” Brinkman gaat daarmee in tegen zijn politiek leider Geert Wilders.

In een interview met Vrij Nederland uit Brinkman in niet mis te verstane bewoordingen bijzonder stevige kritiek op Wilders. Enige uitspraken op een rijtje:

Ik vind het niet handig dat Geert Wilders meteen zei dat hij wel een minderheidskabinet wilde gedogen. (…) Omdat de PVV in een zo vroeg stadium aangaf te willen gedogen, was het voor het CDA nu veel makkelijker om te zeggen: oké, de PVV komt niet in de regering.

Hij geeft ook toe vóór de verkiezingen serieus te hebben overwogen een eigen partij te beginnen, als Geert Wilders negatief had gereageerd op zijn democratiseringsplannen. ‘En dan had hij een groot probleem gehad.

En naar mijn mening de absolute uitsmijter, waarmee Brinkman in feite vol op de man speelt ten aanzien van Geert Wilders hetgeen niet anders kan worden uitgelegd als het aangaan van een heuse machtstrijd:

“De meest overtuigde PVV-stemmers hebben op mij gestemd, en niet op Geert.”

Het is simpelweg te eenvoudig om deze tweede couppoging van Brinkman af te doen als een vooropgezet een-tweetje met Wilders. Daarvoor is de inhoud van het gestelde gewoonweg te hard en de toonzetting zoekt niet meer of minder de frontale confrontatie op. Tel daar bij op dat dit bepaald niet de eerste keer is dat Brinkman de kont tegen de Wilders-krib gooit en al eerder heeft aangegeven dat binnen de PVV-fractie er een groep Brinkman-adepten aanwezig is.

In dit kader past de puur diskwalificerende sneer die Brinkman en passant uitdeelt aan PVVer Martin Bosma:

Ook zegt hij het boek van zijn collega-Kamerlid Martin Bosma, afgelopen september verscheen, een aantal dingen bevat “die compleet uit de lucht zijn gegrepen”: “Ja, zo kan ik ook wel een boek schrijven.

…het tegendeel van de rijen gesloten houden. En dat is mijns inziens nog een gematigde conclusie. Een niet mis te verstaan teken aan de wand.

Immers, er valt veel over Brinkman te zeggen. Niet gezegd kan worden dat hij zijn momenten onzorgvuldig kiest. Het in de openbaarheid treden met uitspraken als bovenvermeld kan niet anders dan betekenen dat Hero Brinkman de situatie binnen de PVV zorgvuldig heeft getaxeerd en tot de conclusie is gekomen dat er zowel een draagvlak voor zijn stellignames aanwezig is alsook dat zijn machtspositie het toelaat om de knuppel in het hoenderhok te gooien.

Geert Wilders kan door deze frontale aanval op zijn persoon alsmede op de zo zorgvuldig gekoesterde eenheid binnen de PVV deze uitlatingen van Brinkman niet meer sussend bagatelliseren of negeren. Dat zou een inherente legitimatie zijn van het zaaien van tweedracht en onrust binnen de PVV. Anderzijds zou het opnemen van de handschoen welke door Brinkman is toegeworpen het risico van scheuring en afsplitsing met zich mee brengen. Hetgeen gezien het geldende regeerconcept de gedoogformule en daarmee het voortbestaan van de regeringscoaltie op de tocht zou zetten. Van een meerderheidsconstructie zou dan immers geen sprake meer zijn.

Daarmee bevindt de PVV-voorman zich in een zeer moeilijke spagaat. In de praktijk zou het zomaar kunnen, dat er informeel twee kapiteins aan het roer komen te staan van de PVV: de formele kapitein Wilders. Met Brinkman informeel aan het roer binnenskamers daar waar het zaken betreft die laatstgenoemde van wezenlijk belang acht. Het risico van een breuk binnen de PVV wordt daarmee vooralsnog uitgebannen. De andere optie, te weten de strijd aangaan met Brinkman levert zeer grote risico’s op voor zowel de PVV als het voortbestaan van de huidige coalitie met de PVV als gedoogpartner.

Hoe dan ook, het spel is op de wagen. De contouren van een LPF-achtig scenario tekenen zich in de verte af. Of het in de praktijk zover komt zal de toekomst uitwijzen. Dit artikel is eerder verschenen op het weblog Dutch Politics van Paul Wilders