Respect voor het Se Acabó van Nora Achahbar
NSC was al twijfelachtig toen ze in zee ging met dit extreemrechtse kabinet, maar heeft na deze laffe keuze alle geloofwaardigheid verloren.
De afgelopen week zag ik de indrukwekkende Netflix-documentaire Se Acabó over het Spaanse vrouwenvoetbalteam dat in 2023 wereldkampioen werd. De euforie daarna werd overschaduwd door de kus die bondsvoorzitter Rubiales tijdens de huldiging na de finale gaf aan stervoetbalster Jennifer Hermoso. Een walgelijk gebaar van ernstig machtsmisbruik voor het oog van heel de wereld.
Net zo misselijkmakend was daarna de poging van de Spaanse voetbalbond om dit incident in de doofpot te stoppen door Hermoso onder grote dwang te laten verklaren dat de kus normaal was en onder wederzijdse goedkeuring plaatsvond. In plaats daarvan maakte Hermoso een zeer krachtig statement, dat qua impact misschien nog wel groter was dan het winnen van het wereldkampioenschap. Ondersteund door alle collega voetbalsters kwam ze met een persbericht naar buiten dat duidelijk maakte dat hier sprake was van een ernstige vorm van grensoverschrijdend gedrag dat niet werd geaccepteerd. In het Spaans SE ACABÓ. Nu is het klaar! Dit is onze grens.
Rubiales deed nog een bizarre poging om de waarheid totaal om te draaien en voor een volle zaal met leden van de voetbalbond te roepen dat hij niet opstapte en hij het slachtoffer was van een aantal verwende vrouwen. De grote publieke druk, maar ook die van de Spaanse regering en de FIFA, die Rubiales een schorsing oplegde, werd hem daarna te veel en hij trad in september 2023 toch terug. Er loopt op dit moment een rechtszaak tegen Rubiales, waarin hij wordt beschuldigd van seksuele intimidatie en dwang.
De woorden SE ACABÓ kregen voor mij na het zien van deze documentaire echt de klank van verzet tegen alle vormen van grensoverschrijdend gedrag, van machtsmisbruik, ongelijkwaardigheid, van polarisatie, het ophitsen van groepen om bepaalde maatregelen er doorheen te drukken. Dat moest ik dus direct denken toen vorige week naar buiten kwam dat Nora Achahbar ontslag nam als staatssecretaris omdat er tijdens een zeer beladen ministerraad racistische uitspraken zouden zijn gedaan. SE ACABÓ, nu is het klaar, dit is mijn grens! Een moedig en moreel besluit.
Zijn er meer overeenkomsten te trekken tussen het SE ACABÓ van het Spaanse vrouwenvoetbalteam en die van Nora Achahbar? Zijn er overeenkomsten tussen de kus van Rubiales en de puist van Heinen? Wel degelijk. Daar waar bij de Spaanse voetbalbond al jarenlang een minderwaardige kijk op het vrouwenvoetbal aanwezig was, is er bij het huidige extreemrechtse kabinet sprake van een zondebokpolitiek, waarbij problemen in onze samenleving op populistische wijze in de schoenen worden geschoven van migranten, asielzoekers, buitenlanders, met name moslims. Het gaat dus beiden over op een ongelijkwaardige manier naar mensen kijken. Niet voor niks was dit kabinet er als de kippen bij om de rellen na de voetbalwedstrijd tussen Ajax en Maccabi Tel Aviv op te blazen en de vergelijking te maken met het opjagen van Joodse mensen in de jaren 30 van de vorige eeuw. Hierbij werd voor het gemak de gewelddadige acties van de Israëlische hooligans vergeten en de gewelddadige acties van een groep Marokkaanse jongeren veralgemeniseert en tot een integratieprobleem gemaakt van de moslims in Nederland. In plaats van water bij het oplaaiende vuur te doen, koos dit kabinet er doelbewust voor om olie op het vuur te gooien.
In deze beladen sfeer vond dus de ministerraad plaats, waarna Nora Achahbar besloot ontslag te nemen, haar streep te trekken, nu is het klaar. SE ACABÓ! Er zouden tijdens deze ministerraad racistische opmerkingen zijn gemaakt, met name door VVD-minister Heinen. De vergelijking zou gemaakt zijn met een puist die je niet zomaar uit kan knijpen. In welke context dit is gezegd, is niet duidelijk. Dat is natuurlijk het grote verschil tussen de kus van Rubiales en de vermeende racistische opmerkingen tijdens de ministerraad. Het ene incident kon heel de wereld zien, het andere zal de komende decennia waarschijnlijk geheim blijven. Je kunt ervan uitgaan dat er in beide gevallen dingen zijn gebeurd of gezegd die het daglicht moeilijk kunnen verdragen.
Nora Achahbar was slechts enkele maanden in dienst als staatssecretaris en als je haar woorden mag geloven, was zij zeer gedreven om de toeslagenaffaire voor de duizenden gedupeerden tot een goed einde te brengen. Het is dan moeilijk te geloven dat zij deze grote ambitie zomaar zou opgeven voor een kleinigheid, voor een futiliteit. In haar officiële verklaring heeft ze het woord racisme vervangen door polarisatie. Niet onwaarschijnlijk onder grote druk. De persconferentie van MP Schoof nadat de andere NSC-bewindslieden hadden besloten niet op te stappen was niet zo bizar als die van Rubiales voor zijn voetbalbondvrienden, maar net zo ongeloofwaardig. Er zou absoluut geen sprake zijn geweest van racisme tijdens de ministerraad. Hierin wordt hij deze week ondersteund door minister Heinen die pisnijdig is omdat hem racistische uitspraken zijn toegedicht die volgens hem niet waar zijn. Ook ontkent hij dat het er hard aan toeging tijdens de betreffende ministerraad. Het kabinet sluit de rijen en gaat over tot de orde van de dag. Het leugenachtig beeld dat men al vanaf het begin probeert hoog te houden als zijnde een normaal, niet racistisch of discriminerend kabinet vertoont echter meer dan ooit grote scheuren.
Het grote verschil tussen de Spaanse voetbaldames en Nora Achahbar is dat de voetbalsters als een blok achter Jennifer Hermoso gingen staan en haar ondersteunden, terwijl de NSC-bewindslieden hun partijgenoot Achahbar keihard lieten vallen. Waar hier een enorme kans lag om samen een streep te trekken vanuit een moreel standpunt en met een opgeheven hoofd uit dit kabinet te stappen, koos men voor het eigen hachje en deel te blijven nemen aan een kabinet dat vanaf het begin al de schijn heeft zich schuldig te maken aan racisme. NSC was al twijfelachtig toen ze in zee ging met dit extreemrechtse kabinet, wat zwaar werd afgestraft met een zetelverlies van 20 naar 4, maar heeft na deze laffe keuze alle geloofwaardigheid verloren. Het respect voor de morele en moedige keuze van Nora Achahbar is blijvend. Zij zal net als de Spaanse voetbalsters een voorbeeld en inspiratie zijn voor mensen die hun morele kompas volgen en hun grens trekken. SE ACABÓ!
Daar waar in Spanje de waarheid overwon, gaat hier in Nederland de leugen verder. Dit kabinet is als een zinkend schip dat met deze Pyrrus-overwinning hoogstens tijd heeft gewonnen. Een samenwerking zonder enige humane moraliteit, is gedoemd om te mislukken. Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. We zullen zien of dit kabinet Kerstmis haalt.