Remkes trapte in propaganda veehouderij: boerenleiders cashen dankzij bouw illegale stallen

Bestuurders van agrarische organisaties worden vorstelijk beloond omdat ze in het verleden de randen van de wet hebben opgezocht. Zij bouwden nieuwe veestallen of breidden bestaande veestallen uit, terwijl ze geen vergunning hadden. Dat blijkt uit een reconstructie van het Financieele Dagblad.

Andere boeren die wel netjes de aanvraag van een natuurvergunning afwachtten, visten achter het net. “Als je als boer wilt groeien, komt de ruimte altijd van een andere boer”, legt een boer uit aan het FD. “De koektrommel is leeg.”

“Boeren die zich aan de wet houden, worden gestraft”, stelt Johan Vollenbroek van milieugroep MOB. Hij vindt dat er een onderzoek moet komen naar de bestuurders van boerenorganisaties als LTO, NZO en NJAK die met voorkennis zeer waardevolle fosfaatrechten bemachtigden. Zij wisten dat er paal en perk zou worden gesteld aan de groei van de veestapel, en besloten daarom razendsnel zonder vergunning uit te breiden.

“Er is geen enkel moreel kompas”, vindt Vollenbroek. “Als veeboer of landbouwbestuurder mag je kennelijk graaien en illegaal bouwen, ook als dit ten koste gaat van collega’s.” Niet alleen collega-boeren zijn het slachtoffer, ook mensen die op een huis wachten zijn de pineut. Een schande, aldus Vollenbroek. “Het kan niet zo zijn dat woningbouw wordt gestopt of vertraagd om eerst ook fraudeurs met illegale staluitbreidingen te voorzien van een natuurvergunning.”

De commissie-Remkes adviseerde onlangs om de veeboeren die zonder vergunning hebben uitgebreid, de zogeheten PAS-melders, zo snel mogelijk te legaliseren ten koste van de boeren die zich wel aan de wet hielden. De gevolgen van de illegale uitbreiding voor de natuur zijn ondertussen enorm. De PAS-melders stoten jaarlijks 5,8 miljoen kilo ammoniak uit. Dat is 240 keer zoveel als Tata Steel.

Volgens Vollenbroek is Remkes “met beide benen in de propagandamachine van de veehouderij getrapt”. De VVD’er gelooft ten onrechte dat alle PAS-melders te goeder trouw zijn. In werkelijkheid zijn het vaak berekenende ondernemers die letterlijk en figuurlijk schijt hebben aan hun collega’s en de natuur.