Rechts zoekt samenwerking, links de verschillen

Alles wijst er op dat we niet ver verwijderd zijn van een ultrarechts kabinet. De tunnelvisie van PvdA en GroenLinks gericht op samenwerking met rechts heeft een progressief alternatief in de weg gestaan. Zelfs nadat Rutte zich nogmaals 100% uitspreekt voor ultrarechts, sturen PvdA en GroenLinks aan op Paarsplus. Dat is een gemiste kans.

Rechts slaagt erin om ondanks de verschillen toch elkaar de hand te reiken. Links daarentegen houdt een naïeve droom overeind om samenwerking te zoeken met pragmatische rechtse politici, die simpwel uit zijn om het binnenhalen van macht over rechts. De vorming van een rechts kabinet had voorkomen kunnen worden als links vanaf het begin een blok had gevormd.

Toen Rutte zich, na Wilders’ ‘time-out’,  weer uitsprak voor samenwerking met CDA en PVV dacht ik: nu zullen de jongeren van de PvdA en GroenLinks inzien dat een links blok nodig is. Samen sta je immers sterker tegenover het rechts blok, dat zich wél verenigt.

Maar wat lees ik? ‘Jongeren Pvda, D66 en GroenLinks doen Rutte paarse handreiking’. Het klinkt zo sympathiek maar onze rechts collega’s liggen dubbel van het lachen. Rutte kiest voor rechts, omdat de VVD een rechtse partij is. Da’s logisch, zou Johan Cruijff zeggen. 

Net zo logisch zou het zijn wanneer ook links voor elkaar kiest. Laten we Rutte niet idealiseren als de linksbuiten van de VVD maar gewoon zien zoals hij is: de gangmaker van ultrarechts en de verwekker van Geert Wilders. Nog altijd is de VVD de vertegenwoordiger van het rauwe kapitalisme dat sinds de jaren tachtig welig tiert in Nederland. Van dat neoliberalisme wil links toch af zou je zeggen?

Onder VVD-beleid worden de verschillen tussen arm en rijk groter, hier en in de derde wereld. De laisser faire houding op de economie pakt desastreus uit op het milieu en onze planeet. De bio-industrie en kolencentrales komen van rechts. Niet voor niets kiest Rutte liever voor Wilders en Verhagen.

In plaats van wanhopig vast te houden aan de fata morgana van samenwerking met de VVD kan links en jong Nederland zich beter richten op onderlinge samenwerking. Wat dat betreft kunnen we veel leren van rechts. Je kunt het stevig met elkaar oneens zijn, maar als het aankomt op het vormen van de toekomst van Nederland zoek je dat bij bondgenoten die het dichtst bij je staan. Linkse plannen kun je immers niet waarmaken met rechtse vrienden.

Wij, jongeren binnen de linkse partijen, hadden onze leiders Cohen, Roemer en Halsema moeten oproepen aan tafel te gaan, voor een beter en socialer Nederland. Een Nederland waar geen cent wordt bezuinigd op het onderwijs, maar geïnvesteerd wordt in jongeren. Een Nederland waar je als jongere niet uitgeknepen wordt door huisjesmelkers, maar op tijd een betaalbare woning vindt. Een Nederland dat op een eerlijke manier de crisis betaalt en solidair blijft met de allerarmsten in de wereld. Een Nederland waarin onze oma’s en opa’s geen eten krijgen dat over datum is, maar goede zorg voor iedereen. Een Nederland waarin moslims geen tweederangsburgers zijn, maar gelijkwaardig zijn aan ons allemaal. Een Nederland waarin we alles nodig hebben behalve een VVD aan het roer. Voor dat Nederland sta ik nog steeds en voor dat Nederland roep ik Dwars en de Jonge Socialisten op om met ons de krachten te bundelen.