Rechts heeft inhoudelijk niets tegen Frans Timmermans in te brengen

Dat gelul over zijn wachtgeld bewijst het

Inhoudelijk is Frans Timmermans een open boek. In zijn jaren als eurocommissaris heeft hij precies laten weten waar hij voor staat en hoe hij denkt. Hij toonde bovendien dat hij gevoel heeft voor machtsverhoudingen. Sinds jaar en dag vormen de christendemocraten in het Europees Parlement de grootste fractie en spelen de socialisten de tweede viool. Timmermans moest dan ook opereren in een politieke omgeving die in meerderheid kritisch tegen hem gestemd was. Dat betekent concessies doen en genoegen nemen met het haalbare. Zonder zijn grote diplomatieke talenten was Timmermans er nooit in geslaagd zijn natuurherstelwet door het parlement te krijgen. Een rechtlijniger persoon had liever een totale nederlaag geleden dan daarvoor de nodige concessies te doen.

Zo iemand blijft in een echt politiek debat recht overeind. Dat durven ze aan de rechterkant dan ook niet aan. Men laat het aan opiniemakers en X-helden over hem zwart te maken om zijn levensstijl en zijn wachtgeld. Het toppunt werd vooralsnog bereikt door de heren van Vandaag Inside die Timmermans niet meer aan hun stamtafel wensen uit te nodigen. Gijp noemde hem zelfs een klootzak. Timmermans had namelijk verteld dat hij en zijn kompanen wél verstand hadden van voetbal maar van politiek niet. Je mag aan die tafel blijkbaar wel Kaag een kutwijf noemen (dixit Johan Derksen) maar de alwetendheid van de heren niet betwijfelen. Dan verspeel je je welkom voorgoed.

Ondertussen is het de vraag hoe je op die persoonlijke aanvallen moet reageren. Je kunt natuurlijk zeggen dat iemand die 1,2 miljoen jaarlijks declareert voor kroegpraat en dan alleen nog tijdens het televisieseizoen, dat die wel de laatste is een ander aan te spreken op zijn wachtgeld. En het daarbij laten.

Toch helpt dat niet. Velen trappen in dat verwijt. Zelfs Thalita Muusse, zelfbenoemd woordvoerder van de jonge generatie, vindt dat een welgesteld persoon die miljonairs zwaarder wil belasten, zelf het goede voorbeeld moet geven en als de heilige Franciscus alles weggeven.

Dat is een denkfout van heb ik jou daar. Als de voorstellen van die welgestelde persoon werkelijkheid worden, dan treffen ze hem net zo goed als alle andere rijkaards in de portemonnee.

Frans Timmermans heeft een lange loopbaan in de politiek en de diplomatie achter de rug, waarbij hij vele functies bereikte die om het zachtjes te zeggen niet onaardig worden betaald. En waar leuke arbeidsvoorwaarden aan verbonden zijn, zoals een behoorlijk wachtgeld. Die man doet zijn leven lang zijn best. Hij wordt ervoor beloond. Tegen dat principe wordt aan de rechterzijde van het politieke spectrum nooit bezwaar gemaakt. Integendeel. Dat is het grondprincipe van wat in zulke kringen voor politiek denken doorgaat: hard werken en prestaties moeten worden beloond.

Behalve blijkbaar als linkse personen zakelijk, politiek of anderszins maatschappelijk succes boeken. Dan mogen zij daarvan niet genieten. Daarvoor moeten ze eerst rechts worden. Pas dan is er geen vuiltje aan de lucht.

Hoe dan ook, zo lang dat gelul over wachtgelden doorgaat, heeft men kennelijk tegen de politieke plannen van Frans Timmermans niets in te brengen.

Misschien zijn al die scheldpartijen, al die persoonlijke aanvallen, al dat “klootzak” juist een goed teken.

Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin.

Luister naar Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: Omtzigt en het verwachtingspatroon