Rebels rechtssysteem

Lieve papa woont al heel lang in Turkije. Als het even mee zit, zie ik hem ongeveer twee keer per jaar, waarvan één keer tijdens de zomervakantie. Dus boekte ik afgelopen vrijdag mijn tickets. Ken je dat gevoel van spanning, blijdschap en opwinding wanneer je je ticket in je mailbox ontvangt? Dat voelde ik dus ook nadat ik €170,00 had betaald voor mijn ticket. De trip was definitief, over een week zie ik papa.

Enige tijd later word ik gebeld door de verkoper. Of ik even €80,00 wil bijbetalen voor mijn ticket en dat ik anders kan annuleren. Kosteloos, dat dan weer wel. Nee, ik wil niet annuleren en ik wil ook niet bijbetalen. Ik heb al betaald toen ik mijn ticket kocht en daarmee was de koop al bindend. Het vliegticket is van mij. Waarom moet ik nu bijbetalen voor iets dat al van mij is? Als ik een pak melk in de supermarkt koop en de verkoper mij enige tijd later achterna rent omdat melk duurder is geworden, betaal ik die extra kosten toch ook niet? Het is immers mijn melk. Wat ik ook zeg, welk argument ik ook aanvoer, de verkoper luistert niet. Ik dien via de mail een klacht in. Ik som mijn juridische rechten en hun plichten op. Ik stuur zelfs een dagvaarding die ik snel tik. Inmiddels hebben zij mijn reis geannuleerd en is het geld overgemaakt naar mijn rekening.

Ik denk aan al die mensen die ik iedere maandagavond op kantoor ontvang tijdens het gratis juridisch spreekuur. En alle mensen die ik vanuit mijn politieke functie spreek. Mensen die het recht aan hun zijde hebben, maar niet door kunnen pakken omdat ze het niet breed hebben. Mensen die dan maar bijbetalen uit wanhoop, of opgeven. Omdat gelijk hebben en gelijk krijgen twee verschillende dingen zijn vanwege de kosten die verbonden zijn aan het krijgen van je gelijk. Je weet niet zeker of je de kosten er uit kunt halen. En nu overkomt het mij. Ik weet dat ik gelijk heb. Ik weet dat het mijn ticket is. Maar krijg ik ook gelijk? Ik ben een rebel. Een activist. Natuurlijk leg ik me hier niet bij neer. Genoeg is genoeg.

Het is de laatste druppel die de emmer doet overlopen na alle gesprekken die ik met al die mensen heb gevoerd die continu gedupeerd zijn. Dus donderdagochtend zit ik daar, tegenover de rechter, om in een kort geding te vorderen dat de verkoper alsnog zijn verplichtingen nakomt. Inmiddels heb ik misschien drie keer zoveel kosten gemaakt, maar ik vertrouw erop dat ik het terug krijg. Ik wil dat de verkoper weet dat consumenten rechten hebben. Ik wil dat consumenten weten dat ze rechten hebben. Ik wil dat we een samenleving hebben waarin we elkaars rechten respecteren, zodat het niet meer zo ver hoeft te komen dat we gaan dagvaarden.

Een half uur later staan we weer voor de rechtbank. De rechter heeft mondeling uitspraak gedaan. De verkoper moet alsnog het ticket leveren en de overeenkomst nakomen. Ik kijk de verkoper half teleurgesteld aan. “Was dit allemaal nodig?” Blijkbaar wel. Want vanaf nu is er jurisprudentie en kan een verkoper de consument niet dwingen om akkoord te gaan met bijbetaling.

Lang leve ons rechtssysteem. I love you judge.