Rapper Boef brengt de tijdgeest tot uitdrukking

“Ik word toch een ouwe lul”, dacht ik, “Ik ken het woord “kech” niet eens”. En daarna: “Je moet toch wel een bijzonder laag bij de grondse rukker zijn als je vrouwen die je uit de nood helpen, daarna voor hoer uitmaakt omdat zij in te korte rokken te laat over straat lopen”. En nog wat later: “Nou ja, wat maakt het ook uit. Pritt Stift heeft pas nog dames die iets deden wat hem niet beviel op  Geenstijl voor “moffensnollen” uitgemaakt. En zijn kompaan Bart Nijman heeft om een vergelijkbaar vergrijp Rosanne Hertzberger en haar zusters achter zich aan gehad. Zij riepen op tot een advertentieboycot terwijl Boef nu optredens kwijtraakt en zenders zijn raps niet willen draaien.

Inmiddels is de kwestie echter de culture wars binnengedrongen. Het schijnt dat ons boefje de hele dag racistische tweets ontvangt terwijl hij anderzijds heel veel fans heeft die hem vergeven omdat Baudet tenslotte wegkomt met een hele roman waarin hij schijnt te beweren dat alle leuke meiden kechs zijn omdat dit verlangen diep in hun hart woont.

Zo raakt iets buiten beeld: de verpreutsing en de vertrutting van de hele samenleving. Die is al jaren aan de gang en treedt steeds meer naar buiten: het feit dat je in de sportkantine je onderbroek aanhoudt onder de douche. De triomfantelijke terugkeer van het bovenstukje aan zonovergoten stranden, de steeds breder klinkende roep om onder het mom van strijd tegen vrouwenhandel de complete prostitutie te criminaliseren, de misvatting dat je je moet bedekken omdat je daarmee God dient, de lijsten op Telegram. De hele godvergeten besmuiktheid waarvan je hoopte dat die aan het uitsterven was, is terug. Vergis je niet: iedereen mag van mij zijn of haar schaamte bedekken tot in het extreme. Als je mensen die er liever anders bijlopen maar niet van zedeloosheid beticht. Of als je in je power suit maar niet de pitspoezen veroordeelt omdat zij uit de tijd zouden zijn en seksistisch, dan wel advertenties om dezelfde zogenaamd emancipatorische reden veroordeelt terwijl je in feite onzedig bedoelt.

Het doet allemaal erg denken aan de jaren vijftig. Je wilde geen afgelikte boterham terwijl je het aan de andere kant op een ouwe fiets moest leren. Dat preutse, dat hypocriete, dat meten met twee maten is in de jaren zestig een enorme slag toegebracht. Evenals de maagdelijkheidscultus.

Maar nu zijn deze oude vormen en gedachten weer in opmars. Overal treedt de verpreutsing aan de dag, in alle kringen en op alle manieren. Inderdaad zijn rapper Boef en Thierry Baudet voorbeelden van hetzelfde verschijnsel. Ze maken op hun eigen manier en met hun eigen uitdrukkingsvormen deel uit van de tijdgeest. Pritt Stift zit op dezelfde wagen. Zij zijn de tamboers van de strijders voor een illiberale toekomst.

Gelukkig gaat dat niet straffeloos. Er wordt verzet tegen geleverd. Het is geen gemakkelijke strijd. Rosanne Hertzberger en haar vriendinnen veroorzaakten een hoop heisa maar nu hoor je er niemand meer over. Zo zal de ophef rond rapper Boef ook snel verflauwen. Het is geen gelopen race. Waakzaamheid blijft geboden. En actie.

Denk niet dat het een strijd is tussen blank en gekleurd of tussen man en vrouw. De scheidslijnen lopen dwars door alle genders en bevolkingsgroepen heen. Het is de strijd tussen de libertijnen en de katinhetdonkerknijpers. Het is erop of eronder. Je kunt je niet afzijdig houden. Kijk in je hart. Wie ben je? Een libertijn of een katinhetdonkerknijper?

Fuck de zedelijksheidsapostelen!