Ik wil als vader, burger en maatschappelijk betrokken Nederlander weten hoe het nu precies zit met seksueel misbruik met een ritueel karakter van kinderen
In het tijdperk van de post-waarheid en de coronapandemie is er ruimte voor theorieën en ideeën die door veel mensen als ‘complottheorieën’ worden bestempeld. Eén van de meest dominante, maar ook enigszins integrale, voorbeelden hiervan is de theorie die de aanhanger van ene Q volgen. Deze ‘QAnonners’ zijn er heilig van overtuigd dat een wereldwijd netwerk van elitaire mensen in het geheim de wereld bestuurt. Ze zitten aan de knoppen van de media, rechtspraak, politiek, openbaar bestuur, grote banken en grote bedrijven. De mensen van dit netwerk, de ‘cabal’, zijn volgens QAnonners bovendien satan-aanbiddende pedofielen.
Q en QAnonners worden geregeld weggezet als complotgekkies, aluhoedjes en wappies. En ja, ook voor mij zijn veel van hun beweringen vergezocht en onwaarschijnlijk. Maar als het om de veiligheid en geborgenheid van kinderen gaat, wil ik geen grappen maken over QAnonners en hun theorieën op voorhand diskwalificeren. Dan wil ik juist luisteren, hen beter begrijpen en naar de bron van hun ideeën over pedofiele netwerken en kinderhandel zoeken.
Volgens de Nationaal Rapporteur Mensenhandel en Seksueel Geweld tegen Kinderen komt mensenhandel ook in Nederland op grote schaal voor. Er zijn naar zijn schatting jaarlijks tussen de 5.000 en 7.500 slachtoffers van mensenhandel. Specifiek zijn er 1.300 minderjarige slachtoffers van binnenlandse seksuele uitbuiting in Nederland. En dat niet alleen. Maar liefst één op drie kinderen in Nederland heeft volgens de rapporteur een fysieke vorm van seksueel geweld meegemaakt. Bij meisjes is de kans op seksueel geweld groter dan bij jongens. In bredere zin zijn jaarlijks zo’n 100.000 kinderen tussen 0 en 18 jaar in Nederland slachtoffer van kindermishandeling of ernstige verwaarlozing.
Cijfers om van te gruwen. Kinderen die beschadigd opgroeien. Voor het leven getekend zijn en met een latent of manifest trauma volwassen worden en soms zelf op latere leeftijd ook kinderen mishandelen, misbruiken of verwaarlozen. Los van deze cijfers en de omvang van dit maatschappelijke probleem: elk kind dat hier slachtoffer van wordt, is er één teveel. Inzoomend op seksueel misbruik van kinderen; soms heeft dat ook een ‘ritueel’ karakter.
Zo besteedde het radioprogramma Argos eind juni aandacht aan ‘satanisch ritueel misbruik’ van kinderen, exact waarover QAnonners regelmatig berichten. Hierover werden Kamervragen gesteld waarop minister Grapperhaus recent antwoord gaf. Volgens de minister valt de omvang van dit walgelijke fenomeen relatief mee. “Sinds de oprichting meer dan twintig jaar geleden, heeft de Landelijk Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken in totaal meer dan 900 zaken behandeld. In circa 25 gevallen betrof het zedenzaken waarin sprake was van aspecten van ritueel misbruik, waarvan slechts drie in de afgelopen zeven jaar.” Vanwege de kleine schaal van ritueel misbruik wil de minister geen extra inzet plegen om nader onderzoek te verrichten.
Journalist Kees van der Spek (RTL) liet op 1 september in het programma ‘ Oplichters aangepakt ’ zien dat er sprake is van een handel in overleden menselijke embryo’s tussen Suriname en Nederland. Ook deze handel heeft een ritueel karakter. “Het onderzoek brengt Kees naar een erf net buiten Paramaribo waar lokale voodoopriesters de embryo’s in grote plastic speelgoedpoppen verstopten en zo naar Nederland smokkelden.” Volgens Van der Spek heeft de politie eerder tevergeefs onderzoek naar dit fenomeen gedaan. Ook dit is een voorbeeld van een vorm van ritueel misbruik van het menselijk lichaam waar QAnonners vaker over schrijven.
En zo klopt er wel vaker iets van de beweringen van Q of zijn volgers. En ik hoor u al schouderophalend denken: ‘Ook een kapotte klok geeft tweemaal per dag de juiste tijd aan’. Je zult maar de ouders zijn van zo’n embryo dat op deze mensonwaardige manier wordt misbruikt. Of je zou maar het kind zijn dat slachtoffers is van ritueel seksueel misbruik door satanisten. Dan zijn Q en de QAnonners je helden. Zeker als de ernst en omvang van de situatie door ‘instanties’ en ‘hoogwaardigheidsbekleders’ ogenschijnlijk wordt gebagatelliseerd.
Ik wil als vader, burger en maatschappelijk betrokken Nederlander weten hoe het nu precies zit met seksueel misbruik met een ritueel karakter van kinderen. Hoe groot is dit probleem nu werkelijk? In hoeverre zijn er (inter)nationale netwerken van pedofielen actief die kinderen en embryo’s verhandelen alsof het pepernoten zijn? Antwoorden op deze vragen kunnen wat mij betreft komen vanuit de overheid zelf, want ik ben nog niet zover dat ik alle overheidsfunctionarissen, als minister Grapperhaus, wantrouw. Zeker niet als ze weten dat onafhankelijke journalisten, als van Argos en RTL, meekijken en meelezen.
Laten we vermeende complotdenkers niet meteen, gemakkelijk en respectloos wegzetten als idioten, maar laten we in het belang van kinderen ook door hun ongeloofwaardige retoriek heen prikken en op zoek gaan naar feiten. Doen we dat niet, geven we QAnonners alleen maar extra redenen om te volharden in hun missie en zal het aantal volgelingen van Q toenemen – met alle mogelijke gevolgen van dien.
Het Sociaal- en Cultureel Planbureau publiceerde eerder deze zomer hoe Nederlanders denken over politieke en maatschappelijke instituties. Deze instituties hebben maatschappelijk vertrouwen nodig om adequaat te kunnen functioneren en om te zorgen dat wetten en regels door burgers worden nageleefd. Juist in de aanpak van de coronacrisis is dit vertrouwen cruciaal voor het succes van de aanpak. Anders bestrijdt de overheid niet alleen het virus, maar ook burgers die zich tegen de overheidsmaatregelen verzetten. De eerste voorbeelden hiervan zijn via ‘Viruswaarheid’ al zichtbaar.
Hoe meer voorbeelden van beschuldigen door QAnon-achtige netwerken deels of volledig waar blijken te zijn, hoe sneller het maatschappelijk wantrouwen groeit. Ook daarom is het zaak om hun beschuldigen serieus te nemen en om maximale transparantie te betrachten om vraagstukken als seksueel misbruik met een ritueel karakter te delen met het grote publiek. Oftewel: minister Grapperhaus, lees uw antwoorden op de Kamervragen over ritueel misbruik nog eens na en neem deze zaak serieuzer dan u nu doet. In het belang van zowel kinderen als van de evenwichtigheid en effectiviteit van uw eigen overheid.