PVV'er Marjolein Faber heeft beloofd voortaan geen lelijke woorden meer te zeggen. Daar komen haar verklaringen tijdens de hoorzitting voor het ministerschap op neer. Voor het overige heeft zij nog dezelfde denkbeelden als voorheen: er zijn demografische ontwikkelingen in Nederland die zorgen baren. Zij benadrukte dat de woningnood, de onderwijscrisis en de problemen in de zorg veroorzaakt worden door de grote toevloed van asielzoekers. Dat wordt de basis van haar beleid.
Mevrouw Faber weigerde consequent een antwoord te geven op de vraag wat die demografische ontwikkelingen dan wel waren en waarom ze een gevaar vormden voor Nederland. Ze deed het niet. Ze verrotte het. Ze probeerde zoveel mogelijk spreektijd te vullen met loze praatjes over hoe goed het was dat haar van die kritische vragen werden gesteld. Ze gaf hoogstens toe dat zij in het verleden haar denkbeelden wat te fel heeft geformuleerd. Dat gaat mevrouw Faber niet meer doen als ze volgende week minister wordt.
Dit betekent dat iedereen met een andere huidskleur dan de hare in de ogen van mevrouw Faber onderdeel is van het probleem. Ze kreeg heel expliciet de vraag of ze er zo over dacht en daarop volgde een zinledig antwoord. Mevrouw onkende, noch bevestigde. Na de hoorzitting nam mevrouw Faber gauw de pleitvaart. Ze vluchtte voor journalisten die in tegenstelling tot de Kamerleden wel hadden kunnen doorvragen.
Over de inhoud hoeven we het niet te hebben. Wie nu nog beweert dat Marjolein Faber afstand heeft genomen van wat ze vroeger te berde bracht, heeft het mis. Die laat zich in het bos sturen met de belofte dat mevrouw bepaalde woorden niet meer zal gebruiken. De vraag of zij al dan niet veranderd is, bepaalt nu de discussie en daarom blijft iets wezenlijks buiten beschouwing.
Deze beoogde minister verdomt het om verantwoording af te leggen. Zij toonde tijdens de hoorzitting een diepe minachting voor de leden van de Tweede Kamer. Anders was zij wel serieus ingegaan op haar vragen. Anders had zij na afloop van de zitting wel de media te woord gestaan. Het publiek veracht ze net zo goed. Mevrouw Faber is straks de basis. Ze hoeft niets uit te leggen. Ze eist gehoorzaamheid.
Wij hebben hier te maken met een autoritaire persoonlijkheid zoals die is geschetst door de sociale wetenschapper en filosoof Theodor Adorno.
Zet je schrap. Bereid je voor.
Voor het overige ben ik van mening dat het toeslagenschandaal niet uit de publieke aandacht mag verdwijnen en de affaire rond het Groninger aardgas evenmin ook al is de laatste put nu dicht. Tevens noem ik de PVV een extreemrechtse partij.
Beluister Het Geheugenpaleis, de wekelijkse podcast van Han van der Horst en John Knieriem over politiek en geschiedenis. Nu: over ht komende kabinet.